کاتتر ورید محیطی چیست؟

آنژیوکت یا برانول چیست؟

Angiocat یک محصول چند منظوره است که برای تزریق داخل وریدی مکرر یا طولانی مدت داروها، خون یا سایر محلول های تزریقی به تنهایی یا ترکیبی استفاده می شود. این محصول برای بیهوشی نخاعی، اپیدورال، جسد و حتی بیوپسی استفاده می شود.

با این قسمت از دلگرم کننده به روز باشید آنژیوکت بیشتر بدانید.

برانولا یا آنژیوسیت

اینها لوله های انعطاف پذیری هستند که با یک سوزن کوچک وارد رگ می شوند. گرانول ابتدا با سوزن وارد ورید می شود سپس سوزن برداشته می شود و قسمت پلاستیکی نازکی در داخل ورید باقی می ماند.آنژیوسیت های جدیدی برای جلوگیری از خاصیت ارتجاعی سوزن ساخته می شود. آنژیوسیت های جدید از مواد پلیمری صنعتی جدید مانند تفلون ساخته می شوند که به همین دلیل ونفلون یا کاتلون نامیده می شود. در سال 1950، این کاتترها از پلی وینیل کلراید ساخته شدند.

آنژیوسیت ها عمدتاً برای دسترسی به عروق استفاده می شوند. این دستگاه برای بیماران قبل از جراحی و یا در اورژانس استفاده می شود و در برخی موارد در عکسبرداری با اشعه ایکس که از مواد حاجب استفاده می شود، آنژیوکت به بیمار تعبیه می شود. به عنوان مثال در ایالات متحده سالانه 25 میلیون آنژیوسیت برای بیماران استفاده می شود.

آنژیوکت معمولاً در ورید دست یا بازوی بیمار قرار می گیرد. آنژیوکت با کاتتر ورید مرکزی متفاوت است زیرا کاتتر ورید مرکزی در ورید مرکزی (معمولاً ورید ژوگولار داخلی در گردن یا ورید ساب کلاوین بالای قفسه سینه) اما آنژیوکت در وریدهای محیطی کاشته می شود. یا برای دسترسی روی شریان محیطی بیمار قرار می گیرد. برای کودکان، پوست ناحیه ای که آنژیوکت باید با ژل بی حس کننده موضعی (مانند لیدوکائین) بی حس شود، به دنبال آنژیوکت قرار می گیرد.

نحوه استفاده از برانول (Angiocat):

پس از انتخاب محل تزریق و رگ مورد نظر و بستن گارو، محل را با پنبه آغشته به الکل تمیز کرده و آنژیوکت را از روی گوه جدا کرده و محافظ سوزن را از روی آن خارج کرده و نوک سوزن و تفلون را داخل پوست و رگ فرو کنید. تفلون تفلون را داخل ورید نزدیک محل اتصال پروانه فرو کنید و قسمت پروانه را باز کرده و به پوست بچسبانید سپس سوزن را بردارید و کانکتور سرم یا خون را به آنژیوکت وصل کنید.

توجه: قبل از اتصال کیت به آنژیوکت باید تهویه برای دفع محتویات کیت انجام شود، در صورت نیاز به تزریق دارو می توانید با بازکردن دریچه رنگی روی آنژیوکت دارو را تزریق کنید. همه نوزادان بستری شده در NIC یک مسیر عروقی برای مایعات و دارو دارند که معمولاً در دست ها یا بازوها یافت می شود. اما گاهی اوقات می تواند در پاها، پاها یا حتی در سر باشد. گاهی لازم است حجم بیشتری داده شود. مسیرهای وریدی بزرگتر از طریق مایعات و داروها قابل دسترسی هستند که «مسیرهای مرکزی» نامیده می شوند زیرا آنژیوسیت ها در وریدهای بزرگتر و مرکزی قفسه سینه، گردن یا کشاله ران جاسازی شده اند.

آموزش ساخت آنژیوکت

1- بسته به اندازه شریان محل و استفاده، اندازه مناسب آنژیوکت (معمولاً 16 تا 20) را انتخاب کنید (کمتر از 18 برای تزریق خون با آنژیوکت مناسب نیست).

2- در موارد آنژیوسیت های بزرگ (کمتر از 15-14)، ابتدا پوست را بی حس کنید.

3- بدنه آنژیوکت را بین انگشتان شست، دوم، سوم و چهارم نگه دارید (به طوری که دهانه سر سوزن به سمت بالا باشد).

4- با دست دیگر ناحیه دیستال را به سمت دیستال بکشید تا ورید ثابت و بی حرکت بماند.

5. همانند روش ورید پوست سر، آنژیوکت را با زاویه 20 تا 30 درجه در پوست قرار دهید (و زاویه را کاهش دهید) داخل سیاهرگ.

6- پس از قرار دادن گربه آنژیو 5/0 سانتی متری در رگ و مشاهده خروج خون، بند بند را باز کرده و سپس کانولا را در رگ نگهدارنده سوزن فرو کنید.

7- ورید را با انگشت پروگزیمال فشار دهید و پس از برداشتن سوزن درپوش سرم یا آنژیوکت را محکم کنید.

8- روی سوراخ ورودی کانولا پماد آنتی بیوتیک موضعی بمالید و آنژیوکت را با چسب به پوست بچسبانید.

توجه:

• هرگز پس از برداشتن قسمتی از کانول، سوزن را وارد کانول نکنید. زیرا می تواند باعث پارگی کانول دیستال شود و منجر به آمبولی شود.
• قبل از اتصال ست به آنژیوکت، باید تهویه انجام شود تا محتویات ست خارج شود.

مشاوره:

• اگر کانولا در ورید نباشد، بیمار احساس درد می کند و هنگام تزریق محلول، محل برآمده می شود.
• در افراد مسن، عروق اسکلروتیک و سفت هستند، به سرعت می ترکند و به اصطلاح بمباران می شوند. برای جلوگیری از این امر، از سوزن های کمی کوچکتر استفاده کنید و جوراب بند را برای مدت طولانی نبندید.
• کانول های وریدی نباید بیش از 2 تا 3 روز در یک مکان باقی بمانند.

عوارض آنژیوکت

قرار دادن آنژیوکت در ورید دردناک است و می تواند باعث اضطراب و استرس شود. استفاده از بی حس کننده موضعی قبل از کاشت آنژیوکت می تواند باعث کاهش بیمار شود.عفونت، فلبیت، پارگی رگ و نشت دارو یا سرم، آمبولی هوا یا خونریزی که ممکن است باعث هماتوم شود از عوارض آنژیوکت است.

با توجه به خطر عفونت در محل آنژیوکت، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده توصیه می کند که کاتتر هر 96 ساعت تعویض شود. استفاده صحیح از آنژیوکت می تواند خطر عوارض جانبی را کاهش دهد.

کاربر گرامی نظر خود را در مورد مطالب تشویقی بفرمایید.

منبع: ویکی پدیا

———————————————— —————————————-

یک مجله اینترنتی دلگرم کننده

مرجان امینی