تاکنون، در مورد محدودیت‌های اجتماعی و سیاسی منحصربه‌فرد کره شمالی در حوزه‌های مختلف بسیار شنیده شده است. حتی فوتبالیست های تیم ملی فوتبال هم که در جام جهانی 2006 و 2010 با تیم شرق آسیا همگروه بودند، از آنچه در پیونگ یانگ دیدند، داستان های عجیبی تعریف کردند.
چند دهه پیش، رهبر چین، مائو، جهان را به شرح زیر تقسیم کرد: جهان اول و جهان سوم. این به معیاری برای دیگر شخصیت های سیاسی جهان تبدیل شده است.
اما امروزه بسیاری دنیا را به گونه‌های دیگری تقسیم می‌کنند: «آنجا که غذا زیاد است و اشتها کم است، و آنجا که غذا کم است و اشتها زیاد است. اگر چنین طبقه بندی کنیم، کره شمالی را باید در فهرست کشورهایی قرار داد که در گروه دوم قرار دارند: جایی که غذا کمیاب و اشتها زیاد است.
قوانین عجیب:
اتباع خارجی جز به صورت گروهی و تحت نظارت مقامات کره شمالی اجازه ورود به کره شمالی را ندارند.
در کره شمالی نباید دنبال چنین مثالی رفت: «می گویند لحظه عشق است» چون اصلاً چنین چیزی وجود ندارد. در کره شمالی هیچکس حق انتخاب همسر و ازدواج ندارد مگر با موافقت وزارت اطلاعات و امنیت. یعنی دختر و پسری که عاشق شده اند در چند صفحه گزارش کاملی از نحوه عاشق شدنشان، دلایل عشقشان، میزان عشق و احساسی که به هم دارند و خیلی چیزهای دیگر بنویسند و ارائه کنند. به مقامات امنیتی برای مصاحبه
قبل از مصاحبه، سیستم های امنیتی و نظامی کره شمالی، دختر و پسر را بررسی می کنند و در نهایت در صورت عدم مشکوک بودن، مجوز عروسی دختر و پسر را صادر می کنند. تازه وارد به اینجا ختم نمی شود. بعد از عروسی باید قول بدهند که اگر یکی از همسران احساس کرد که افکار غربی دارد یا عاشق کیم جونگ ایل نیست، بدون تردید او را به مقامات امنیتی تحویل دهند.
در این کشور افراد اجازه خروج از روستا یا شهر محل سکونت خود را ندارند مگر با اجازه افسران امنیتی که به معنای زندگی در بزرگترین پادگان های جهان است. کره شمالی. روزنامه گاردین در مطلبی با عنوان ترفندهای دموکراتیک به تلاش مردم و نیروهای اصلاح طلب این کشور برای برقراری دموکراسی اشاره کرده و در عین حال دو قانون عجیب دیگر را به افکار عمومی ارائه کرده است. اول اینکه دولت کره شمالی معمولا کمک های غذایی خارجی را نمی پذیرد زیرا معتقد است غذا می تواند بر ذهن مردم تأثیر منفی بگذارد و منجر به تهاجم فرهنگی علیه سیستم کمونیستی شود.
در
دومی که از اولی عجیب‌تر است، برشی از مطبوعات این کشور است: «انتشار هرگونه اخبار ناخوشایند سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و غیره مرتبط با کره شمالی ممنوع است». هرگونه انتقاد از نظام کمونیستی و مسئولان آن نیز جرم محسوب می شود. در این کشور 12 روزنامه وجود دارد، اما روزنامه نگار ندارند! این روزنامه ها موظفند اخبار روزانه ای را که از وزارت اطلاعات و امور امنیتی دریافت می کنند منتشر کنند. «فقط برخی از مقالات آنها متفاوت است.
رهبر عجیب و غریب:
به دستور رهبر کره شمالی در دانشگاه پیونگ یانگ، فیلمی از الیور توئیست به دانشجویان نشان داده شد که داستان 200 سال پیش را روایت می کند.
سپس مقامات به دانشجویان گفتند که خودشان به خیابان های لندن نگاه کنند و ارزیابی کنند که آیا ما پیشرفته تر هستیم یا اروپایی!
در
خانواده های عجیب و غریب:
این کاملا درست است که بگوییم خانواده در کره شمالی معنای متفاوتی دارد. چون خانواده حتی از هم می ترسند که به یک مشت دلار فروخته نشوند. اما یک خانواده عجیب در این کشور وجود دارد که هر روز خبری از آن شنیده می شود، اما هیچ منبع خارجی آن را تکذیب یا تایید نمی کند: خانواده کیم.
هرالد تریبون درباره خانواده پیشوا می نویسد: «اعضای این خانواده تنها افراد زنده در کره شمالی هستند که ماهیانه بیش از 200 گرم گوشت گاو مصرف می کنند! سرانه مصرف گوشت گاو در کشور در سال 2000 به ازای هر نفر کمتر از دو گرم بوده است و به همین دلیل است که مردم بیش از دو دهه است که جایگزین گوشت سایر حیوانات شده اند. این خانواده همچنین صاحب بزرگترین سینمای کشور در ارگ ریاست جمهوری هستند و بهترین فیلم ها را برخلاف قوانین جاری جامعه تماشا می کنند.
اما رسوایی اخلاقی این «رهبر عزیز» نیز در نوع خود جالب توجه است
شیکاگو تریبیون سال گذشته درباره این رسوایی اخلاقی نوشت: «چندین زن و دختر از مدت ها قبل از رهبر کره شمالی شکایت کرده اند، اما ترس از اجبار آنها را ساکت کرده است. این ادعا بعداً توسط روزنامه سان تأیید شد، اما هیچ مدرکی نمی توان یافت و بر این اساس می توان او را مجرم شناخت.
رهبر کره شمالی مانند پدرش از پرواز می ترسد و همیشه با قطار شخصی سفر می کند. کنستانتین پولیکوفسکی که راننده قطار شخصی وی در روسیه بود پس از بازدید از آن کشور گفت: “هر روز یک شام و ناهار زنده خرچنگ می خورد، یعنی آشپزی می کرد.” ویژگی های دیگر رهبر کره شمالی در این گزارش به نقل از این راننده ذکر شده است. همچنین می خوانیم:
او بسکتبال را در بین ورزش های جهان به ویژه بازی های لیگ حرفه ای آمریکا دوست دارد و همچنان مایکل جردن را بهترین بازیکن تاریخ بسکتبال می داند. جالب اینجاست که پخش زنده بازی های خارجی در کره شمالی ممنوع است و NBA هرگز از تلویزیون دولتی پخش نمی شود. اطرافیانش می گویند که گلف باز خوبی است و امتیازهای خوبی کسب می کند. جالب اینجاست که هزینه خرید توپ گلف در کره شمالی معادل سه ماه حقوق یک کارمند عادی است.
در
میدونی…
• در چین برای استقبال از کیم جونگ ایل، مقامات همراه با هیئت کره جنوبی با دو دست یک “بسته” کامل از سری جواهرات ما در قصر یا یانگ را به او دادند، زیرا این بازیگر و شیدایی اهل کره جنوبی است!
لوگوی شلوغ کره شمالی نشان دهنده پیشرفت فناوری و فناوری کره شمالی در زمینه فناوری و زیرساخت های پیشرفته است. چیزی که فقط در نماد این کشور و بین حرف های کیم جونگ ایل دیده می شود.
این نقاشی معروف که ترکیبی از عکس های شبانه از سراسر جهان است، فقط کره شمالی، هیمالیا، صحرای صحرا، جنگل آمازون و قطب های تاریک را نشان می دهد. البته فقط مورد اول مسکن است!
گردآوری: مجله اینترنتی دلگرم