وقتی جمجمه آب می آورد
علل کم آبی مغز در سنین بالا
افزایش غیر طبیعی مایع مغزی نخاعی در بطن های مغز به عبارت دیگر، هیدروسفالی یکی از خطرناک ترین بیماری های مغز است که نیاز به درمان فوری دارد. دلگرم کننده با من باش.
هیدروسفالی (کم آبی مغز): علل و علائم
البته همه مردم، بعضی ها مایع مغزی نخاعی (CSF) چشم مغز و نخاع به خودی خود، اما در برخی افراد این مایع در اطراف مغز و نخاع و مناطق تحت فشار تجمع می یابد حساس مغز و نخاع، صدمات جبران ناپذیر مایع اضافی در ناحیه مغز باعث بزرگ شدن غیر طبیعی سر می شود.
هیدروسفالی این وضعیتی است که در آن مایع در داخل جمجمه تجمع می یابد و باعث التهاب مغز می شود. در واقع، هیدروسفالی در لغت به معنای واقعی کلمه است “آب در مغز” است. تجمع آب در جمجمه می تواند به مغز آسیب برساند و این آسیب می تواند منجر به ناتوانی و اختلالات رشدی، جسمی و روانی در بیمار شود. بنابراین برای جلوگیری از عوارض جدی تر، درمان این بیماری ضروری است. هیدروسفالی در کودکان و بزرگسالان بالای 60 سال شایع تر است، اما افراد جوان و بزرگسالان نیز ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. برآوردهای موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی (NINDS) نشان می دهد که از هر 2 نوزاد از هر 1000 نوزاد، 1 نفر دچار هیدروسفالی است.
هیدروسفالی چگونه ایجاد می شود؟
مایع مغزی نخاعی (CSF) مایعی است که به طور طبیعی در مغز و نخاع شما جریان دارد. مقدار این مایع در مغز تحت شرایط خاصی افزایش می یابد.
عواملی که می توانند میزان مایع مغزی نخاعی را در مغز افزایش دهند عبارتند از:
- انسداد جریان طبیعی مایع مغزی نخاعی
- کاهش توانایی مایع مغزی نخاعی برای جذب در عروق خونی
- تولید بیش از حد این مایع در مغز
مایع مغزی نخاعی (CSF) بیش از حد باعث فشار بیش از حد بر بافت مغز می شود. این فشار می تواند باعث تورم مغز و آسیب به بافت مغز شود.
علل هیدروسفالی
- در برخی موارد، قبل از تولد نوزاد شروع می شود. در این مورد، علت ممکن است یکی از موارد زیر باشد:
- نقص مادرزادی که در آن ستون فقرات به طور کامل بسته نمی شود.
- ناهنجاری ژنتیکی
- برخی از عفونت ها مانند سرخجه که در دوران بارداری رخ می دهد.
- هیدروسفالی همچنین می تواند پس از تولد در نوزادان، کودکان خردسال و کودکان رخ دهد:
عفونت های سیستم عصبی مرکزی مانند مننژیت، به ویژه در نوزادان
خونریزی در مغز در حین تولد یا مدت کوتاهی پس از تولد، به ویژه در نوزادان نارس.
صدمات جسمی وارد شده به نوزادان قبل، حین یا بعد از تولد.
- ضربه زدن به سر
- تومورهای سیستم عصبی مرکزی
- هیدروسفالی در بزرگسالان معمولاً به دلیل شرایطی رخ می دهد که از جریان طبیعی مایع مغزی نخاعی جلوگیری می کند.
داشتن هر یک از شرایط زیر ممکن است خطر ابتلا به هیدروسفالی را افزایش دهد:
- عفونت های مرتبط با مغز، مانند مننژیت
- آسیب سر
- خونریزی از رگ های خونی در مغز
- جراحی مغز
علائم و نشانه های هیدروسفالی
هیدروسفالی می تواند منجر به آسیب دائمی مغز شود، بنابراین بسیار مهم است که علائم بیماری را به خوبی بشناسید و در صورت مشاهده آنها فورا به پزشک مراجعه کنید. این عارضه بیشتر در کودکان دیده می شود، اما در هر سنی ممکن است بروز کند.
اولین علائم هیدروسفالی در نوزادان شامل موارد زیر است:
- ندول های لگنی یا نقاط نرم روی سطح جمجمه
- افزایش سریع دور سر
- چشمان خود را به سمت پایین ثابت کنید
- تشنج
- نوسانات خلقی کودک و شکایت بیش از حد
- استفراغ
- خواب آلودگی بیش از حد
- مصرف کم شیر
- بدشکلی و ضعف عضلانی
در کودکان
علائم و نشانه هایی که معمولا در کودکان بزرگتر و کودکان مشاهده می شود عبارتند از:
- جیغ های کوتاه با جیغ های بلند
- تغییرات در خلق و خوی نوزاد
- تغییرات در ساختار صورت
- انحراف چشم (لوچی)
- سردرد
- گرفتگی عضله
- تاخیر در رشد
- ناراحتی برای خوردن
- خواب آلودگی بیش از حد
- حساسیت و تحریک پذیری
- اختلال در حرکات بدن
- بی اختیاری ادرار
- اندازه سر بزرگتر از حد معمول
- مشکل در بیدار ماندن یا بیدار شدن
- استفراغ و حالت تهوع
- تشنج
- ناتوانی در تمرکز
- در جوانی و میانسالی
علائم رایج هیدروسفالی در افراد جوان و میانسال شامل موارد زیر است:
- سردردهای مزمن
- اختلال در حرکات بدن
- مشکل در راه رفتن
- مشکل در کنترل ادرار
- اختلال در بینایی
- اختلال حافظه
- شکل در فوکوس
علائم هیدروسفالی با فشار طبیعی
هنگامی که هیدروسفالی در بزرگسالان رخ می دهد، اگرچه مقدار مایع مغزی نخاعی (CSF) افزایش می یابد، فشار معمولاً طبیعی است. البته این فشار همچنان باعث التهاب مغز می شود و همچنین می تواند باعث ایجاد اختلالات عملکردی در بیمار شود. این وضعیت معمولاً به آرامی با هیدروسفالی شروع می شود و در افراد بالای 60 سال شایع تر است. یکی از اولین علائم این بیماری افت ناگهانی بیمار بدون از دست دادن هوشیاری است.
سایر علائم رایج هیدروسفالی فشار طبیعی (NPH) عبارتند از:
- تغییر در راه رفتن
- اختلال در عملکردهای ذهنی مانند مشکلات حافظه
- مشکل در کنترل ادرار
- مشکل در کنترل مدفوع
- سردرد
تشخیص
پزشکان هیدروسفالی را در کودکان بر اساس علائمی مانند پایین آمدن و ملتهب شدن چشم ها، واکنش های آهسته، برآمدگی برآمده و دور سر بزرگ که بیش از حد طبیعی برای سن کودک است، تشخیص می دهند. پزشک شما همچنین ممکن است از آزمایش سونوگرافی برای مشاهده بهتر وضعیت مغز شما استفاده کند. در این آزمایش از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از مغز استفاده می شود. اسکن MRI از مغز همچنین می تواند برای جستجوی علائم تجمع بیش از حد مایع مغزی نخاعی در مغز استفاده شود.
روش MRI از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر مقطعی از مغز استفاده می کند. نتایج سی تی اسکن همچنین می تواند به تشخیص هیدروسفالی در کودکان و بزرگسالان کمک کند. سی تی اسکن از چندین نوع مختلف اشعه ایکس برای ایجاد تصاویری از مغز استفاده می کند. این تصاویر ممکن است بطن های بزرگ شده را نشان دهند که به دلیل تجمع مایع مغزی نخاعی آسیب دیده اند.
درمان هیدروسفالی
هیدروسفالی در صورت عدم درمان می تواند کشنده باشد. البته ممکن است درمان این بیماری نتواند صدمات وارده به مغز را به طور کامل ترمیم کند، اما هدف از درمان هیدروسفالی جلوگیری از آسیب بیشتر مغز است. این با بازگرداندن روند طبیعی جریان مایع مغزی نخاعی در مغز به دست می آید. پزشک شما ممکن است از یکی از روش های جراحی زیر برای این منظور استفاده کند:
شانت مغزی
برای درمان هیدروسفالی، شانت اغلب با جراحی در مغز بیمار کاشته می شود. شنت یک سیستم تخلیه سیال است که از یک لوله بلند و یک شیر تشکیل شده است. دریچه موجود در این سیستم به مایع مغزی نخاعی کمک می کند تا با سرعت طبیعی و در جهت درست جریان یابد. جراح یک سر شانت را به مغز و سر دیگر را در قفسه سینه یا شکم بیمار وارد می کند. به این ترتیب مایع اضافی از مغز خارج شده و سر دیگر لوله در محلی ریخته می شود که به راحتی جذب بدن می شود. شنت کاشته شده برای بیمار معمولا دائمی است و باید به طور مرتب تحت نظر باشد. روش شانت در اکثر بیماران مبتلا به هیدروسفالی انجام می شود و یکی از انواع شنت زیر در بیمار کاشته می شود:
- شانت صفاقی بطنی (VP) رایج ترین نوع شانت است.
- شانت مغزی – قلبی عروقی (VA) یا شنت عروقی
- شانت کمری- صفاقی: این نوع شانت فقط برای اتصال هیدروسفالی، فیستول مایع مغزی نخاعی یا ضایعات تومور استفاده می شود.
- شانت تورکیلدسن که به ندرت استفاده می شود و فقط برای هیدروسفالی انسدادی اکتسابی استفاده می شود.
شانت بطنی پلورال (درمان خط دوم)
- در صورتی استفاده می شود که انواع دیگر شنت ها قابل استفاده نباشد.
- شروع سریع هیدروسفالی با افزایش فشار داخل جمجمه ای (ICP) یک اورژانس است.
اقداماتی که می توان به صورت موردی برای این عارضه انجام داد عبارتند از:
- قرار دادن شیر تخلیه از بطن های مغز در نوزادان
- تخلیه مایع از بطن های مغز از طریق جراحی باز در کودکان و بزرگسالان
- تخلیه مایعات از قسمت تحتانی کمر (LP) در بیماران مبتلا به هیدروسفالی پس از خونریزی و هیدروسفالی پس از مننژیت
- قرار دادن شانت بطنی- صفاقی (VP) یا مغزی-قلبی (VA)
- ونتریکولوستومی
روشی به نام ونتریکولوستومی می تواند به جای شانت برای اتصال اتاق تخلیه مایع مغزی نخاعی استفاده شود. این شامل ایجاد سوراخی در انتهای یک محفظه یا بین دو محفظه مغز برای تخلیه مایع مغزی نخاعی از مغز است.
سایر عملیاتی که به عنوان جایگزینی برای شانت انجام می شود عبارتند از:
- پلکسکتومی مشیمیه یا انعقاد شبکه مشیمیه
- مسیر باریک را باز کنید تا مایع عبور کند
- فنستراسیون انتهای اتاق سوم به روش آندوسکوپی
درمان های محافظتی
داروهای کنترل هیدروسفالی مزمن در طولانی مدت موثر نیستند، اما به عنوان یک راه حل موقت برای به تاخیر انداختن جراحی استفاده می شوند. البته در این مدت روند طبیعی مصرف مایع مغزی نخاعی می تواند خود به خود ادامه یابد.
به طور کلی، استفاده از داروهای هیدروسفالی موضوعی بسیار بحث برانگیز است و به طور کلی توصیه می شود که این دارو فقط به طور موقت برای هیدروسفالی پس از خونریزی در نوزادان تازه متولد شده استفاده شود. این داروها عمدتاً حاوی مهارکننده هستند کربنیک انیدراز (مانند استازولامید) و دیورتیک ها (مانند فوروزماید) است.
لطفا اگر سوال یا راهنمایی برای مقاله دارید علل کم آبی مغز
این را در نظر داشته باشید، آن را با ما و سایر کاربران در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.
————————————————- ————————-
یک مجله اینترنتی دلگرم کننده
مرجان امینی