سلام نو – سرویس سیاسی: همان وقتی که ابراهیم رییسی، مشاوران و نزدیکانش بسیاری از اقدامات دولت حسن روحانی را زیر سوال می‌بردند و خیلی از ضعف‌های دولت را حاصل غرب‌گرا بودن، دیر سر کار رفتن روحانی و هزار یک و مسئله دیگر می‌دانستند بسیاری از دلسوزان هشدار می‌دادند که اداره دولت به آن راحتی که رئیسی و یارانش تصور می‌کنند نیست.
همان وقتی که رئیسی گفت نباید اقتصاد را به برجام و مذاکرات گره زد بسیاری گفتند که گره خوردن این دو به هم دست روحانی، رئیسی یا خاتمی نیست و ذات سیاست و اقتصاد پیوسته است. زمان گذاشت و هرچند خود رییسی هنوز مدعی است که اقتصاد را به برجام گره نزده اما محسن رضایی، معاون اقتصادی رییس جمهور و علی صالح آبادی صراحتا گفتند که به نتیجه رسیدن برجام باعث بهبود جدی وضعیت اقتصاد، به خصوص قیمت دلار می‌شود.
آن روزی که دولت وعده ساخت سالی چهار میلیون مسکن را داد بسیاری گفتند که با وجود داشتن پتانسیل‌های خوب در حوزه ساختن مسکن به برنامه جدی، اعتماد انبوه سازان داخلی و البته واردات تکنولوژی نیاز است، اما کسی این حرف را نشنید. زمان گذشت و رستم قاسمی، وزیر راه و شهرسازی از این وعده دولت عقب نشست و گفت: وعده ساخت چهار میلیون واحد مسکونی در دولت سیزدهم به این معنی نیست که در هر سال یک میلیون واحد ساخته خواهد شد. چرا که همه می دانیم ساخت مسکن حدود یک سال و نیم زمان می برد. بنابراین از ابتدا این مسئله را اعلام کردیم که در وهله نخست باید تا حدود دو میلیون واحد مسکونی شروع کنیم.
حالا هم ظاهرا قرار است سومین وعده مهم دولت یعنی ایجاد سالی یک میلیون شغل با دیوار سخت واقعیت سیاست، اقتصاد و دولت‌داری برخورد کند و وزیر کار به عنوان یکی از انقلابی‌ترین و پرصداترین وزرای دولت حرف‌های وزرای قبل از خود را تکرار کند.
حجت الله عبدالملکی در جلسه علنی سه شنبه ۷ دی ماه مجلس در پاسخ به سوال سید سلمان ذاکر، نماینده ارومیه، نسبت به وضعیت اشتغال جوانان و افراد تحصیلکرده و عدم رفع مشکلات این حوزه گفت: مخاطب سوال مذکور صرفاً وزارت تعاون نیست، زیرا وزارتخانه های صمت، کشاورزی، گردشگری و مجموعه های محیط زیست، آی تی و … نیز در این خصوص مسئولیت هایی برعهده دارند؛ وزارت کار مسئول ایجاد اشتغال نیست، بلکه مسئول ایجاد هماهنگی بین دستگاه های این حوزه تلقی می شود.
البته نکته جالب در سخنان عبدالملکی این است که او حداقل در ظاهرا از وعده دولت عقب نشینی نکرده، بلکه یک گام هم جلو گذاشته و گفته: یک میلیون و ۸۵۰ هزار فرصت شغلی براساس برنامه ریزی صورت گرفته طی ۱۸ ماه آینده به عبارتی تا پایان سال ۱۴۰۱ براساس تقسیم بندی استانی ایجاد خواهد شد که این عدد حداقلی است و برنامه آن به استانداران ابلاغ شده است.
با این همه از مقدمه سخنان وزیر جوان دولت سیزدهم اینطور بر می‌آید که او می‌خواهد مسئولیت هر گونه شکستی را پیشاپیش از روی دوش خود بردار و بعدها بگوید با وجود نداشتن یک ریال بودجه در حوزه اشتغال وزارت کار نقش خود را در هماهنگی نهادهای مسئول به خوبی اجرا کرده است.
با این همه باید انصاف را رعایت کرد و وزیر کار را ثابت قدم‌ترین وزیر دولت رئیسی، حداقل از زمان نامزدی وزارت کار، دانست. با این که او پیش از وزارت معتقد بود با یک میلیون تومان هم می‌شود کار تولیدی کرد، اما حداقل از روز نخست وزارت کار را هماهنگ کننده اشتغال دانست و سعی کرده که به هر شکلی شده از وعده سالی یک میلیون شغل رئیسی عقب نشینی نکند. اما نکته‌ای که باید به وزیر جوان دولت رئیسی یادآور شد این است که برخی از حرف‌های او، که حرف‌های غلطی هم نیستند، نعل به نعل وزرای لیبرال سابق هستند.
در مجموع چنین ثابت قدمی و وفاداری به وعده‌ای در تیم رئیسی واقعا قابل توجه است. وضع معاون اقتصادی، رئیس بانک مرکزی و وزیر راه را که پیش از این دیدیم. وزارت اقتصاد هم وضع بهتری ندارد. دولت رئیسی قرار بود دلار را پایین و شاخص بورس را بالا بیاورد ولی فعلا که اوضاع برعکس شده و وزیر اقتصاد دولت سیزدهم چیزی بیش و بهتر از وزیر اقتصاد دولت دوازدهم انجام نداده است.
ذکر این نکات به این معنی نیست که بین خاندوزی و دژپسند یا عبدالملکی و شریعتمداری فرقی نیست، فرق بسیار است و این فرق دیر یا زود مشخص می‌شود. یک مسئله این جا است که بخشی از تصمیمات دولت روحانی از سر ناچاری بود و در وضعیت فعلی اقتصاد هر دولت دیگری هم کم و بیش همان تصمیمات را می‌گیرد و مجبور به پذیریش واقعیت‌های تلخ سیاست و اقتصاد می‌شود.
مسئله دیگر هم آن است که برخی کارها مثل خصوصی‌سازی و واگذاری‌ها سیاست کلان نظام است و چه طیب‌نیا، چه دژپسند و چه خاندوزی- که اتفاقا سابقه مخالفت مبنایی، جدی و قابل تاملی با این سیاست دارد- در مقام وزیر اقتصاد باید این سیاست را اجرا کنند.