«روز شادباش نویسی و امید»
یکی از آیین های زیبایی که برای جشن های نوروزی از دوران کهن بجا مانده است، «روز شادباش نویسی و امید» است. به نظر می آید ایرانیان در روز شادباش نویسی، آرزوها و خواسته های نیک خود را برای دیگران می نوشتند و به دست آنها می سپردند. این آیین به شکل های دیگر، هنوز هم در میان مردم ما جا دارد.
در گاهشماری ایرانی روز ششم هرماه، “خرداد روز” نام دارد. “خرداد روز” از فروردین ماه یعنی روز ششم فروردین، یکی از روزهای مهم در گاهشماری ایرانی است.
ششم فروردین روز شادباش نویسی و امید
ششم فروردین ماه به نام های «روز شادباش نویسی»، «روز امید» یا روز «نوروز بزرگ» خوانده می شود و از روزهای خجسته ایرانیان است.
از این روز به نام «هودرو» یا «هفدورو» یعنی روزی که هفتاد و دو رویداد سرنوشت ساز در زندگی و تاریخ ایرانیان روی داده است نیز نام برده شده است.
در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری از جمله پیدایی کیومرث و هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، غلبه سام نریمان بر اژدهاک، پیدایی دوباره شاه کیخسرو، و همچنین همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا، به این روز منسوب شده است.
نام «روز امید» به خاطر انتظار پیدایی دوباره کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات بخشان(سوشیانت ها)، به این روز داده شده است. به نظر می آید نامه نویسی و شادباش نویسی از آیین های این روز بوده است.
در منابع کهنی از دانشمندانی چون ابوریحان بیرونی، فردوسی بزرگ، ابن ندیم و غیره نیز اختراع خط به دست جمشید و بر تخت نشستن وی گزارش شده است که «… روزی که جمشید خط نوشت و به مردم مژده داد که روش او خدای را خوش آمده و به پاداش کارهایش، گرما، سرما، پیری و رشک را از مردمان دور می کند، روز ششم فروردین ماه بود …»
بیشتر بخوانید:
آیین و فلسفه چهارشنبه سوری
آداب و رسوم چهارشنبه سوری