با مجله اینترنتی دلگرم همراه باشید تا شما همراهان همیشگی را با عارضه هایپوسپادیاس (هیپوسپادیاس) بیشتر آشنا کنیم
هایپوسپادیاس یا هیپوسپادیاس عارضه‌ای است که در طی آن میتوس یا همان خروجی مجرای ادرار در نوک آلت تناسلی قرار نداشته باشد و به جای آن در نقطه‌ای در امتداد سطح زیرین آلت تناسلی باشد. سوراخ میتوس غالباً جایی در نزدیک انتهای آلت تناسلی (ناحیه «دیستال») قرار دارد، اما در برخی از موارد ممکن است در میانه محور آلت تناسلی، در زیر آن و یا حتی در کیسه بیضه قرار گرفته باشد. در بیش از 80% از نوزادان پسری که دچار این عارضه می‌شوند، موقعیت میتوس به حالت هیپوسپادیاس (در زیر نوک آلت) می‌باشد.
در 15% از این موارد نیز، آلت تناسلی اندکی به طرف پایین انحناء پیدا می‌کند. هنگامی که موقعیت میتوس در ناحیه عقب‌تری از آلت تناسلی قرار گرفته باشد، در بیش از 50% از موارد مشکل کجی آلت نیز برای نوزاد پیش می‌آید. هیپوسپادیاس یک نقص مادرزادی شایع است که در 1 نفر از هر 200 نوزاد پسر مشاهده میشود. این عارضه در اغلب موارد فقط یک اشکال ظاهری کوچک در این نوزادان است و به غیر از آن، نقص دیگری در دستگاه تناسلی یا سایر اندام‌های نوزاد وجود ندارد.
انواع هایپوسپادیاس
ساب‌کرونال:(خفیف)
در این حالت خروجی پیشابراه، جایی در نزدیکی سر آلت تناسلی قرار گرفته است.
میدشافت:(متوسط)
در این حالت خروجی پیشابراه در امتداد محور آلت تناسلی قرار گرفته است.
پنوسکروتال:(شدید)
خروجی مجرای پیشابراه در محل تلاقی آلت تناسلی و کیسه بیضه قرار گرفته است.
چگونه هایپوسپادیاس را بشناسیم؟
-
قرار داشتن خروجی مجرای پیشابراه در نقطه‌ای غیر از نوک آلت تناسلی -
انحنای رو به پایین محور آلت تناسلی -
ظاهر روپوش‌دار آلت تناسلی که به خاطر آن است که فقط نیمه بالایی آن توسط پوست ختنه‌گاه پوشیده شده است. -
چند شاخه شدن ادرا به شکل غیرطبیعی در هنگام خروج از آلت تناسلی -
در حدود 10% از موارد هیپوسپادیاس، یکی از بیضه‌ها به طور کامل به داخل کیسه بیضه نزول نکرده است. -
رشد ناقص و ناتمام پوست ختنه‌گاه (پوستی که قسمت نوک آلت تناسلی را می‌پوشاند)
۷ تا ۱۳% از کودکانی که
مبتلا به هیپوسپادیاس هستند فتق کشاله ران نیز دارند. ابتدا باید این ناهنجاری برطرف شود و بعد کودک را ختنه
کرد.
چه چیزی که احتمال ایجاد هیپوسپادیاس را افزایش می‌دهد؟
علت دقیق هیپوسپادیاس در اغلب موارد مشخص نیست اما عدم توانایی بیضه‌ها در تولید کافی تستوسترون و عدم پاسخ بدن به تستوسترون است.
سابقه فامیلی:هیپوسپادیاس در نوزادانی که سابقه ابتلاء به آن در اعضای خانواده یا بستگان نزدیک آنها وجود داشته باشد، شیوع بیشتری دارد.
اسپری مو: این اسپری ها حاوی موادی هستند که روی عملکرد نرمال سیستم ترشحات هورمونی تاثیر می گذارند و مستقیما عملکرد آلت تناسلی را تحت تاثیر قرار می دهند. طی تحقیقات انجام شده مشخص شد درصد بالایی از مادرانی که در سه ماهه ی اول بارداری شان از اسپری های مو استفاده می کردند پسرانشان به این عارضه دچار شده اند.
قرار گرفتن در معرض بعضی مواد مضر در دوران بارداری: تا کنون شواهدی حاکی از ارتباط بین هیپوسپادیاس و هورمون‌ها یا ترکیبات شیمیایی خاصی از قبیل آفت‌کش‌ها و مواد شیمیایی صنعتی به دست آمده است، اما برای تأیید این مطلب لازم است که تحقیقات بیشتری انجام شود.
ژنتیک:بعضی تغییرات ژنتیکی می‌تواند باعث اختلال در عملکرد هورمون‌هایی شود که وظیفه القای تشکیل دستگاه تناسلی مردانه را بر عهده دارند.
بارداری در سنین بالاتر از 35 سال: در تحقیقات متعددی ثابت شده است که نوزادانی که از مادران با سن بالاتر از 35 سال متولد می‌شوند، بیشتر در معرض خطر هیپوسپادیاس قرار دارند.
در چه صورت این عارضه خطر آفرین میشود؟
در صورتی این عارضه خطر آفرین میشود که والدین اقدامی دیر و یا اینکه اصلا اقدامی برا ی انجام عمل جراحی نکنند
بررسی عوامل دیگر:
کلامپسی *سزارین *تعداد بارداری های زیاد *محدودیت رشد داخل رحمی *فشار خون بالا *دیابت بارداری *خونریزی در دوره حاملگی *هپاتیت ب *فتق اینگوئینال *استفاده از اسپرم کش ها *ناهنجاری جفت و اختلال هورمونی *تماس مادر با دی اتیل استیل بسترول *کاهش وزن زمان تولد *وضعیت اجتماعی اقتصادی پایین تر *استفاده از داروهای ضد صرع * استعمال سیگار توسط والدین *مصرف سفالوسپورین ها *مصرف نالیدیکسیک اسید *مصرف کلسیم بلوکر *مصرف آمپی سیلین *مصرف داروهای ضد تهوع و کدئین *شیمی درمانی و رادیوتراپی *رژیم غذایی مادر به طوری که زنان گیاهخوار که کمتر از گوشت و ماهی استفاده می کنند به نسبت بالاتری در معرض خطر ابتلا به بروز هیپوسپادیازیس و کریپتورکیدیسم درجنینشان قرار دارند.
زنان بارداری که سابقه ی مصرف بالای غذاهای گیاهی سرشار از فیتواستروژنها مانند پروتوئینهای سویا را در دوره بارداری دارند در معرض خطر بیشتری در جنینشان برای بروز هیپوسپادیازیس و کریپتورکیدیسم قرار دارند
درمان این عارضه:
این عارضه معمولاً از طریق عمل جراحی انجام می‌گیرد تا موقعیت خروجی مجرای پیشابراه اصلاح شود و در صورت نیاز، انحنای آلت تناسلی نیز برطرف شود. عمل جراحی معمولاً در سنین 6 تا 12 ماهگی نوزاد انجام میشود.
و نیاز به دوران نقاحت 14 روزه دارد
در صورت انجام ندادن عمل جراحی چه مشکلاتی را پیش رو خواهید داشت؟
-
شکل غیرطبیعی آلت تناسلی -
سختی یادگرفتن نحوه استفاده از توالت برای نوزاد -
انحنای غیرطبیعی آلت تناسلی در هنگام نعوظ -
مشکلات مربوط به اختلال در انزال -
ودر بیشتر موارد عقیم شدن کودک در بزرگسالی
آ یا قبل ا ز تولد نوزاد این عارضه قابل تشخیص است؟
هیپوسپادیاس توسط سونوگرافی در دوران بارداری در برخی موارد قابل تشخیص است
وبعد از تولد بهتر است توسط سونوگرافی سیستم ادراری-تناسلی کودک بررسی شود.
نکته:در موارد شدید هیپوسپادیاس امکان دارد در تشخیص جنسیت بچه مشکلاتی ایجاد شود.
در موارد شدیدتر کودک از لحاظ کروموزومی (کاریوتایپ) و هورمونی بررسی میشود. قبل از اینکه کودک را جراحی کنند اختلال انعقادی را در او ارزیابی می‌کنند. البته آزمایشات معمول نیز باید انجام شود.
تهیه شده و گرد آوری مجله دلگرم
مرضیه ملایری