لیزر موهای زائد صورت، زیر بغل و بیکینی
موهای زائد صورت و بدن بر احساس ما دربارۀ خودمان، روابط اجتماعی‌مان، لباس‌ها و فعالیت‌هایمان تاثیر می‌گذارد.
از جمله روش‌های از بین بردن یا پوشاندن موهای زائد می‌توان به بند انداختن، اصلاح با تیغ، استفاده از موچین، دکلره کردن، استفاده از کرم موبر و دستگاه اپیلاتور اشاره کرد.
در این میان الکترولیز و لیزر روش‌هایی هستند که موهای زائد را برای مدت طولانی‌تری از بین می‌برند؛ در روش الکترولیز از جریان برق برای از بین بردن فولیکول‌های مو استفاده می‌شود. لیزر روش کارآمدتری برای خلاص شدن از دست موهای زائد محسوب می‌شود.
لیزر چگونه موهای زائد را از بین می‌برد؟
به گزارش دلگرم ، به نقل از دکتر جمیلی متخصص زیبایی لیزر نوری را با طول موج معین و یک رنگ خاص ساطع می‌کند. زمانی که لیزر روی پوست تابانده می‌شود، انرژی نور به پوست و ملانین رنگدانۀ مو منتقل می‌شود؛ در نتیجه این انتقال حرارتی تولید می‌شود که به بافت اطراف آسیب می‌زند.
برای این که موهای زائد برای همیشه از بین برود و آسیب بافت اطراف به حداقل برسد، لیزر باید فقط سلول‌های خاصی را هدف بگیرد. این سلول‌ها همان سلول‌های بنیادی فولیکول مو هستند که در بخشی از مو به نام برآمدگی مو قرار دارند.
از آنجایی که ملانین در سطح پوست نیز وجود دارد و می‌خواهیم حین لیزردرمانی آسیبی به پوست نرسد، از بیماران خواسته می‌شود که ناحیه مورد نظر را قبل از لیزردرمانی اصلاح کنند.
آیا لیزر موهای زائد را برای همیشه از بین می‌برد؟
لیزر موهای زائد بدن را برای همیشه کم‌پشت می‌کند یا این که آنها را برای همیشه از بین می‌برد.
کاهش دائمی تراکم موهای زائد به این معنا است که تعدادی از موها بعد از اتمام یک دورۀ درمان دوباره رشد می‌کند و بیمار باید لیزردرمانی را ادامه دهد.
منظور از رفع دائمی موهای زائد این است که هیچ یک از موهای ناحیۀ درمان دوباره بعد از اتمام یک دورۀ درمان رشد نمی‌کند و نیازی به تکرار لیزردرمانی نیست.
از بین رفتن دائمی یا کم‌پشت شدن همیشگی موهای زائد تحت تاثیر عامل‌های زیر قرار دارد:
-
رنگ و ضخامت موها -
رنگ پوست بیمار -
نوع و کیفیت لیزر مورد استفاده -
تجربه و مهارت فردی که با دستگاه لیزر کار می‌کند.
درهر حال اگر موها سفید باشد و هیچ رنگدانه ملانینی در مو وجود نداشته باشد، لیزرهای فعلی نمی‌توانند کمکی به از بین بردن این موهای سفید بکنند.
چند جلسه لیزردرمانی باید انجام شود؟
تعداد جلسات درمان به نوع پوست بستگی دارد. نوع پوست بر اساس تقسیم‌بندی فیتزپاتریک تعیین می‌شود؛ در این روش پوست بر حسب رنگ، حساسیت به نور خورشید و احتمال برنزه شدن آن طبقه‌بندی می‌شود. تقسیم‌بندی پوست فیتزپاتریک به شرح زیر است:
-
پوست سفید یا رنگ پریده که به راحتی می‌سوزد و به ندرت برنزه می‌شود (نوع 1 و 2 فیتزپاتریک): موهای تیره معمولاً با انجام دادن 4 ـ 6 جلسه لیزردرمانی در فواصل 4 ـ 6 هفته‌ای برای همیشه از بین می‌رود. افرادی که موی روشن دارند، عموماً فقط موفق به کم‌پشت کردن دائمی موهای زائد می‌شوند و پس از اتمام دورۀ اولیۀ درمان، باید لیزردرمانی را هر 6 ـ 12 ماه یک بار تکرار کنند. -
پوست گندمی روشن که گاهی اوقات می‌سوزد، به آهستگی برنزه می‌شود و به رنگ قهوه‌ای روشن درمی‌آید. (نوع 3): موهای تیره معمولاً در پی 6 ـ 10 جلسه لیزردرمانی در فواصل 4ـ 6 هفته‌ای برای همیشه از بین می‌رود. موهای روشن به کمک لیزردرمانی فقط کم‌پشت می‌شود و این گروه از بیماران بعد از اتمام دوره اولیه درمان باید لیزردرمانی را 3 تا 6 بار دیگر در وقفه‌های یک ماهه تکرار کنند. -
پوست گندمی متوسط تا قهوه‌ای تیره که به ندرت می‌سوزد و به خوبی برنزه می‌شود و به رنگ قهوه‌ای متوسط درمی‌آید (نوع 4 و 5): چنانچه رنگ مو تیره باشد، انتظار می‌رود که پس از 6 ـ 10 جلسه لیزردرمانی در فواصل 4 ـ 6 هفته‌ای برای همیشه از بین برود. البته بیماران برای حفظ نتیجۀ به دست آمده معمولاً باید درمان را هر سه تا شش ماه یکبار تکرار کنند. افرادی که موی روشن دارند، بعید است به لیزردرمانی واکنش نشان بدهند.
جلسات بعدی درمان زمانی انجام می‌شود که موهای جدید رشد کرده و به سطح برآمدگی رسیده باشد. (برگرفته از سایت جمیل طب)
خطرات و عوارض جانبی لیزر موهای زائد
-
بیماران هنگام درمان باید برای محافظت از چشم‌ها از عینک مخصوصی استفاده کنند. -
بیماران حین لیزر موهای زائد، به ویژه در چند جلسه اول دچار درد می‌شوند. علت بروز درد عمدتاً به این دلیل است که تمام موهای ناحیۀ مورد نظر قبل از درمان اصلاح نشده است. چنانچه مو بر روی سطح پوست باقی بماند، انرژی لیزر را جذب می‌کند و در نتیجه سطح پوست گرم می‌شود. درد در جلسات بعدی کمتر می‌شود. -
پوست به مدت 15 ـ 30 دقیقه بعد از درمان داغ خواهد بود و ممکن است به مدت 24 ساعت سرخ و متورم باشد. -
عوارض جانبی جدی‌تر لیزر موهای زائد شامل تاول، تغییر رنگ پوست (افزایش یا کاهش شدید رنگدانه‌ها) یا باقی ماندن جای زخم دائمی می‌شود. -
این عوارض عموماً در افرادی مشاهده می‌شود که مدت کمی قبل از لیزردرمانی حمام آفتاب گرفته و پوستشان را برنزه کرده‌اند. همچنین اگر دستگاه لیزر به درستی تنظیم نشود، احتمال بروز عوارض جانبی جدی وجود دارد. به علاوه مصرف داروهایی که بر واکنش پوست به نور خورشید اثر می‌گذارد، نیز خطر مواجهه با این عوارض را افزایش می‌دهد.
آیا نوع لیزر مهم است؟
نوع لیزر عامل مهمی در میزان رضایتبخش بودن نتیجۀ درمان و احتمال بروز عوارض است.
لیزرهای مناسب برای رفع موهای زائد عبارتند از: لیزرهای روبی با پالس بلند، لیزر الکساندرایت با پالس بلند، لیزر دایود پالس بلند و لیزر Nd:YAG پالس بلند.
نور پالسی شدید (IPL) لیزر نیست، دستگاه IPL از لامپ‌های فلاشی تشکیل می‌شود که چند باند موج نور را هم‌زمان ساطع می‌کند. سازو کار IPL مشابه لیزر است، اما کارآمدی IPL از لیزر کمتر است و احتمال از بین بردن دائمی موها به کمک IPL کمتر است.
برای این که خطر آسیب رسیدن به سلول‌های تولید کنندۀ ملانین که روی سطح پوست قرار دارند، به حداقل برسد، متخصص نوع لیزر و روش استفاده از آن را متناسب با نوع پوست انتخاب می‌کند.
افراد با پوست روشن و موی تیره می‌توانند از دستگاه IPL، لیزر الکساندرایت یا لیزر دایود استفاده کنند. لیزر Nd:YAG یا لیزر دایود برای افراد با پوست تیره و موی تیره مناسب است و لیزر دایود بهترین انتخاب برای اشخاص با موهای بور و قرمز به شمار می‌آید.
به منظور کنترل انتشار حرارت و جلوگیری از آسیب دیدن بافت از پالس‌های کوتاه لیزر استفاده می‌شود. انرژی لیزر نیز تنظیم می‌شود: انرژی لیزر باید آن‌قدر زیاد باشد تا سلول‌های برآمدگی مو را از بین ببرد و در عین حال آن‌قدر بالا نباشد تا باعث سوختگی پوست یا ناراحتی بیمار شود.
در چه شرایطی برای رفع موهای زائد به پزشک مراجعه کنیم؟
هر موی زائدی مایۀ نگرانی نیست. اما هیرسوتیسم یا پرمویی و هیپرتریکوز می‌تواند علامت ابتلا به بیماری جدی باشد؛ در اثر ابتلا به هیرسوتیم، موهای زائد تیره و زبر فراوان بر روی ناحیه‌هایی از بدن رشد می‌کند که معمولاً مویی در آن نقاط مشاهده نمی‌شود. هیپرتریکوز نیز به حالتی گفته می‌شود که میزان موهای زائد بسیار بیشتر از موهای زائد متناسب با سن، جنسیت یا نژاد فرد باشد.
هیرسوتیم به ویژه در صورت همراه بودن با علائمی مانند پریود نامنظم یا آکنه می‌تواند پی‌آمد ترشح بیش از اندازه هورمون‌های آندروژن باشد. هیپرتریکوز در سن بالا می‌تواند نشانۀ یک غدۀ بدخیم باشد.