خوره در کبوتر
بیماری تریکومونیازیس گالیه (trichomoniasis gallinae) است، یکی از شایع ترین بیماری های کبوتران است و تقریبا ۸۰ درصد کبوتران با آن دست و پنجه نرم می کنند.
ارگانیسم این بیماری مربوط به تک یاخته ای های میکروسکوپیک تاژک دار می باشد.
این بیماری بیشتر در هوای گرم و یا در طول دوره گرما اتفاق می افتد.
کبوتران بزرگتر حامل این بیماری(تریکوموناد) به صورت متغییر می باشند و شاید هیچگونه علامتی نشان ندهند
و در زمان ایجاد استرس ها(شامل بیماری ها، هجمه انگلی و یا باروری) با تکثیر این تک یاخته ها، بیماری خود را نشان می دهد.
در دهان .مری. حاق و چینه دان زندگی می کند ایجاد ضایعات نکروتیک می کند ۸۰-۹۰% کبوترها به ان الوده اند
این تریکوموناس برای جوجه کبوترها بیماری زاست در آلودگی شدید مایع سبز رنگی که حاوی انگل است در دهان دیده میشود و سبب مرگ و میر می شود
راه انتقال بیماری تریکومونیازیس
از طریق تماس پرنده سالم با ترشحات دهان و مدفوع پرنده بیمار است.
انتقال از کبوتر به کبوتر دیگر مستقیم است از مادر به جوجه پس از خروج از تخم، برای طیور دیگر مثل بو قلمون و ماکیان شاید از راه آلودگی اب صورت گیرد.
تشخیص خوره در کبوتر
تشخیص سریع با تهیه لام مستقیم از ضایعات نکروتیک داخل دهان و یا ترشحات داخل چینه دان و مشاهده انگل در زیر میکرسکوپ امکان پذیر است. این انگل به صورت تک یاخته ای ناژک دار متحرک است. هم چنین جهت دیدن بهتر انگل , می توان از ترشحات داخل دهان یا چینه دان گسترش تهیه کرد و با رنگ آمیزی گیمسا آن را مورد مطالعه قرار داد.
این تک یاخته از نظر قدرت بیماریزایی دارای انواع مختلفی می باشد و می تواند طیف وسیعی از عوارض گوارشی و تلفات را باعث شود.
نوع اول بیماری تریکومونیازیس
هنگامی که قدرت بیماری زایی سویه انگل کم باشد. و یا پرنده از سلامت کافی و شرایط نگهداری خوب , بهره مند باشد. عوارض بالینی مشخصی به جز حالت تهوع , کم اشتهایی , لاغر شدن تدریجی , ژولیدگی پرها و بوی بد دهان مشاهده نمی شود.
نوع دوع بیماری تریکومونیازیس
در صورتی که قدرت بیماریزایی انگل زیاد و یا پرنده ضعیف باشد , علاوه بر عوارض قبلی , کانون های نکروتیک (چرکی) متعددی به رنگ سفید مایل به زرد با قطری بین ۱ تا ۱۰ میلی متر در نقاط مختلف مخاط دهان یا مری و چینه دان قابل مشاهده است که دارای بوی زننده ای می باشد و یا سوآپ قابل کندن است.
بیشتر بخوانید::
آشنایی با 62 اصطلاح تخصصی کبوتر بازان
درمان سریع سرما خوردگی (خرخر یا خس خس کردن) پرندگان
طریقه صحیح واکسن زدن به کبوتر
نوع سوم بیماری بیماری تریکومونیازیس
در برخی از موارد پیشرفته بیماری , اسهال نیز دیده می شود. اگر سویه انگل فوق العاده حاد باشد و یا پرنده ضعف شدید داشته باشد ,امکان دارد که پرنده بدون بروز هیچ گونه علائمی از بین برود. معمولاً در پرندگان جوان خصوصاً جوجه هایی که والدینشان غذا دریافت می کنند , بیماریزا تر و کشنده تر است.
نوع چهارم بیماری تریکومونیازیس
بسته به شدت بیماری , به هنگام کالبدگشایی عوارض مختلفی به چشم می خورد. این عوارض شامل لاغری لاشه, پالاک های چرکی سفید مایل به زرد (نکروتیک) در محوطه دهان و مری و چینه دان , تجمع مایعات غلیظ و بدبو در داخل چینه دان و بالاخره به ندرت کانون های نکروزی زردرنگ در سطح کبد می باشند.
راههای پیشگیری خوره در کبوتر
با رعایت اصول بهداشتی و آزمایش کردن پرنده های تازه خریداری شده (از نظر پاک بودن از انگل) امکان پذیر است.
به محض مبتلا شدن جوجه و دیدن علائم اولیه در صورت امکان آن را از گله جدا کنید.
موارد زیر می توان در حفاظت و جلوگیری از این بیماری جلوگیری کند
-
رعایت کامل بهداشت. -
در صورت وارد کردن پرنده جدید به گله باید آن پرنده ۳۰ روز در قرنطینه باشد. -
عدم استفاده از آب مانده و استفاده از آب تازه
درمان تریکوموناس گالیه در کبوتر
مترینیدازول : (درمان توسط داروی مترونیدازول به میزان 10 میکروگرم به ازای هر گرم وزن بدن پرنده و به مدت 10 روز متوالی , از طریق آب آشامیدنی انجام می گیرد.)
دیمتریدازول در درمان می توانند کمک کنند.
با کمک تجربه داروهای زیر در اثر بخشی درمان تریکوموناس می توانند تاثیر بسزایی داشته باشند:
-
آنتی بیوتیک مانند تتراسکلین -
محلول 0.1 درصد سولفات مس -
محلول 0.5درصد اسید هیدرو کلریک یا 0.02درصد