درس آزاد پنجم فارسی هفتم

معنی درس پنجم فارسی هفتم

متن برای درس آزاد فارسی هفتم

هیچ قومی نمی‌تواند گفت ایران از آن من است و هر تیره ایرانی سهم و بهره‌ای در این سرزمین آریایی دارد. یکی از ویژگی‌های والا و بنیادهای بهینه در فرهنگ و تاریخ ایران و یکی از سرمایه‌های سترگ و ستوده ما ایرانیان این است که در این سرزمین سپند و اهورایی که سرزمین هزاره‌هاست، همواره تیره‌ها وتبارهای گوناگون می‌زیسته‌اند.

به حتم ایرانی که تیره‌های گونه گون در آن نزییند، ایران راستین نخواهد بود. اگر بخواهیم فرهنگ مردمی را بشناسیم، باید اسطوره‌های آن مردم را باریک و ژرف بکاویم. در شاهنامه می‌بینیم هر زمان که ایران بزرگ نیاز داشته که از مرزهای خود پاسداری کند، تیره‌های گوناگون ایرانیان سپاهی پرشمار و آماده را آراسته‌اند که نمونه‌های آن در شاهنامه فراوان است.

ایران متعلق به تمام تیره‌های ایرانی است و از هر تیره و تبار که باشیم و در هر جای این سرزمین بامی (درخشان) که می‌زییم، همه ایرانی هستیم. کُردان، آذریان، لُران، خوزیان، بلوچان، گیلکان، تات ها و ده ها تیره و تبار دیگر که در ایران می‌زیند، همه ایرانی‌اند.

در شاهنامه زمانی که از رویارویی تیره‌های ایرانی با هم سخن رفته، سخن از ترجمان رفته و این یعنی گونه گونی گویش و زبان تیره های ایرانی در ایران روایی داشته.

ایران ما رنگارنگ است، گونه گون است، سا نا سان است و هر تیره‌ای پوشش، زبان و گویش خود را دارد و هیچ جهانگردی اگر سالها در ایران به گردش بپردازد دلخسته و بیزار نمی‌شود، چرا که به هر شهری که برود با مردمی دیگرگون روبه رو می تواند شد.

ایران از آن همه ایرانیان است وهیچ تیره و هیچ تباری و هیچ قومی نمی‌تواند گفت ایران از آنِ من است و همه تیره‌ها و قوم‌ها بخش و بهره‌ای دارند در آنچه ایران شده است. اگر کُردها نمی‌بودند و از مرزهای ایران پاسداری نمی‌کردند بخشی از ایران را از دست می دادیم و یا اگر آذریان نبودند آذربایجان را از دست می دادیم و هر کدام از تیره‌های ایران، این سرزمین گونه گون، در آن سهم وبهره ای دارند و در طول تاریخ از آن پاسداری کرده اند.

همه ما تیره‌های ایرانی باید این سرزمین آریایی را ارج بنهیم و گرامی بداریم.

معنی کلمات درس آزاد فارسی هفتم

اذیت : ازار دادن

واقعا : به درستی حق : شایسته /سزاوار

تمام تمام : کامل

معلوم : آشکار

عقلم میرسید : من درست فکر میکردم

فورا : سریع و زود

شلوغ : پرسرو صدا

ولو : پخش و پراکنده

حسابی : کامل /فراوان

رضایت : خشنودی

سعی : تلاش و کو شش

تقصیر : سهل انگاری و کو تاهی

یک عالم : مقدار زیاد/ به اندازه وسعت یک دنیا

سراسر : همه/ تمام

کثیف : الوده

عجیب : شگفت انگیز/ شگفت آور

زور گفتن : ظلم وستم کردن

گله : شکایت و دل خوری

مهمان خانه : مسافر خانه