ما همیشه مطالبات حقوق معلمان در رابطه با وضعیت حقوق و مزایای آنها را شنیده ایم. تبعیض میان کارمندان وزارت آموزش و پرورش و سایر وزارتخانه ها نیز یکی از موضوعات اصلی در زمینه نیازهای معلمان است. به تعبیری می توان گفت که داستان غم انگیز فقر و شکافی که بین معلمان و معلمان و سایر مقامات دولتی وجود دارد غیرقابل انکار است.
دولت های مختلف با وعده ها و برنامه هایی سعی در حل برخی از مشکلات فرهنگی داشته اند. با روی کار آمدن دولت روحانی ، یعنی. در سال 1992 ، موضوع رتبه بندی معلمان مطرح و آماده شد.
معلمان از رتبه بندی چه می خواهند؟
برخی از مربیان به جای رتبه بندی آنچه در سالهای 1994-98 اتفاق افتاده است از اصطلاح سهمیه بندی استفاده می کنند. فوق العاده ویژه ، که به همه کارمندان دولت پرداخت می شود و به نام رتبه بندی به معلمان تعلق می گیرد و به مرحله دوم ، سوم و احتمالاً چهارم رتبه بندی می رسد. با این حال ، معلمان در زمینه تحقق الزامات خود از طریق سازماندهی و آزمایشات و خطاهای مختلف به نتایج جدی تری رسیده اند.
آنها نتیجه گرفتند که تنها راه دستیابی به حقوق آنها در زمینه رتبه بندی معلمان ، ایجاد یک سیستم درجه بندی طبق سند تبدیل و تقسیم سیستم پرداخت به عنوان یک دانشکده است تا آنها با مشکلاتی مانند آنچه در این 8 اتفاق افتاده مواجه نشوند. سال ها …
اگر بخواهیم الزامات معلمان را در چندین عنوان کلی طبقه بندی کنیم ، به موارد زیر می رسیم: 1 – تعیین حداقل دستمزد متناسب با معلم. 2- جلوگیری از رکورد مرکزی هنگام دریافت رتبه بندی و حذف شرط رکورد دو ساله برای ورود به رتبه بندی. 3- تغییر روش افزایش حقوق از درصد به امتیاز کسب شده به منظور افزایش حقوق هر رتبه با توجه به شایستگی. 4- در نظر گرفتن 80٪ معلمان طبق رتبه بندی مطابق سند تحول برای مدت 3 سال (به دلیل کمبود بودجه). 5- ایجاد یک سیستم پرداخت جداگانه به عنوان معلم ؛ زیرا قانون خدمات کشوری مطابق سند تحول مسئولیتی در قبال اعمال سیستم رتبه بندی ندارد.
معلمان همچنین نظرات خود را در مورد این سابقه طولانی در پیام ها بیان کردند. آنها بر استفاده از رتبه بندی بر اساس سند تحول بنیادی (80٪ از مدرسین) تأكید كردند و درخواست كردند مطابق بند 3 ماده 29 قانون برنامه ششم توسعه مطابق با مشاغل مشابه (دانشكده دانشگاه) عمل كنند. علاوه بر این مسائل ، ایجاد ویژه ویژه 50٪ به طور کامل ، مطابق بند 10 ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری ، اجرای در قالب یک طرح اضطراری یا لایحه به عنوان مهمترین الزامات آنها است.
فرهنگیان همچنین به لایحه رتبه بندی معلمان اعتراض کردند که نمایندگان مجلس باید هنگام تصویب این لایحه در نظر بگیرند:
1- نشانگر ضرایب دقیق افزایش حقوق برای هر رتبه.
2- ماندن در رتبه بندی قبلی و اعمال رتبه بندی بر این اساس.
3- در نظر گرفتن تجربه و مدرک تجربی به جای آزمون.
4- آزمون و کلیه مدارک دست نیافتنی را برای کسب رتبه حذف کنید.
5- نقاط ضعف را در مناطق فقیرنشین اعمال کنید.
6- لغو دوره سه ساله و اجرای کامل لایحه از آوریل 1400.
7- تخصیص بودجه 30 هزار میلیاردی برای اجرای کامل لایحه رتبه بندی.
8- این امکان برای کلیه معلمان وجود دارد که بدون هیچگونه شرط زمینه ای به رتبه بندی دست پیدا کنند و معلمان را از دریافت رتبه های بالا محروم نکنند.
9 – بدون محرومیت از رتبه بندی همکاران از آموزش و پرورش کار در سمت های اداری.
10- کاهش زمان انتظار برای دریافت هر رتبه از 6 سال به 4 سال
اظهارات ضد و نقیض مقامات و سردرگمی معلمان
در این بین ، اگر شما از مخاطبان اخبار رتبه بندی هستید ، قطعاً آگاه هستید که اخبار رتبه بندی هر روز در سایت ها و کانال های خبری منتشر می شود. به استثنای اخبار که شیطنت رسانه ای در برخی سایت ها است و برای بازدیدهای بیشتر پخش می شود ، بقیه موارد مربوط به اظهارات مقامات مختلف دولتی و پارلمانی است.
یک روز گفته می شود بازنشستگان فرهنگی در سیستم رتبه بندی گنجانده شده اند و روز دیگر این خبر تکذیب می شود. یک روز سوابق به عنوان پایه اصلی سیستم رتبه بندی ذکر شده و روز دیگر گفته می شود که آنها از ابتدای خدمت شامل وضعیت رتبه بندی می شوند. یک روز صحبت از کاهش بودجه سیستم رتبه بندی از 61000 میلیارد به 20000 میلیارد است و روز دیگر این خبر تکذیب می شود.
لحظه آزار دهنده دیگر معلمان اظهارات وزیر آموزش و پرورش است. محسن حاجی میرزایی در آخرین روزهای خدمت خود در چهارراه خیابان های سمیه و قرنی بوده است و مشخص نیست که آیا این اظهارات را برای گزارش به دولت بعدی بیان می کند یا موفقیت خود را نشان می دهد. بارها و بارها از حاجی میرزایی شنیده ایم که حقوق معلمان افزایش یافته است ، اما او هرگز نگفته است كه چرا طبق سند تحول و وعده های داده شده رتبه بندی انجام نشده است.
با تصویب لایحه رتبه بندی در مجلس ، دولت موظف است منابع خود را تأمین کند
در همین راستا به سراغ محمد رضاکا ، یکی از معلمان و فعالان فرهنگی کشور رفتیم تا نظر وی را در این زمینه جویا شویم. رضاخواه یکی از نمایندگان سازمانهایی بود که در آن سالها در جلساتی که با حضور نوبخت ، رئیس سازمان برنامه بودجه و نمایندگان سازمانهای فرهنگی برگزار می شد ، شرکت می کرد.
رضاخواه ابتدا این جلسات را که از سال 1993 با حضور نمایندگان اتحادیه های فرهنگیان و نوبخت برگزار می شود ، تشریح کرد. در این جلسات وقفه هایی وجود داشت تا اینکه مجدداً در سال 1999 برگزار شد. وی گفت که نتایج حاصل از قلب این جلسات توزیع 7.8 تریلیون تن در سال 1999 و رفع مشکلات تساوی حقوق بازنشستگان بود.
وی در رابطه با 1400 جلسه گفت: “جلساتی در سال 1400 برای 99 جلسه برگزار شد و آقای نوبخت اعلام كرد كه با توجه به وظیفه ای كه برنامه ششم توسعه به عهده دولت گذاشته است ، آنها باید لایحه ای برای رتبه بندی تهیه كنند و پس از تصویب در دولت به پارلمان ارائه شد. “سال گذشته ، کارهای مربوط به این لایحه انجام و به دولت ارائه شد و پس از بررسی های مختلف در کمیته های دولت ، در مارس 2010 به مجلس ارسال شد.”
این فعال فرهنگی درباره مشکلات پیش آمده در اجرای رتبه بندی معلمان گفت: افزایش فوق العاده ای در کارمندان دولت که منجر به افزایش 21 درصدی شد ، برای معلمان نیز در نظر گرفته شد ، اما از آنجا که منابع رتبه بندی معلمان از این مکان خارق العاده است “، منجر به جلسات شد و در پایان تصمیم گرفته شد که برای معلمان نیز بسیار ویژه باشد.”
محمد رضاخواه در مورد آخرین دیداری که با نوبخت داشتند ، صریحاً اظهار داشت که نوبخت به طور ضمنی قول داده است که رتبه های اعتباری را ارائه دهد. وی گفت: “آقای نوبخت تصدیق كرد كه لایحه بودجه 1400 پتانسیل بالایی دارد و متناسب با آن ، هر لایحه ای كه مجلس به عنوان رتبه بندی تصویب كند ، ما به عنوان دولت وظیفه اجرای آن را داریم.” بر این اساس ، اگر رتبه بندی به دولت ابلاغ شود ، آن را اجرا می کند. “تمام ایده آقای نوبخت این بود که او می تواند از همه امکانات بودجه 1400 برای رتبه بندی معلمان استفاده کند.”
این فعال فرهنگی به لزوم هماهنگی بین دولت و مجلس اشاره کرد که این امر نه تنها در سطح این دو نهاد بلکه اراده بیشتری برای حل مشکلات فرهنگیان را می طلبد. هنگامی که نوبخت اطمینان داد که در صورت تأیید مجلس ، امکان تأمین اعتبار وجود دارد ، این تصمیم باید در اسرع وقت اتخاذ شود.
وی حتی به همکاری معلمان با دولت در شرایط دشوار کنونی اشاره کرد و گفت: “معلمان حتی گفته اند که اگر قانون صحیح باشد ، آنها آماده هستند که افزایش حقوق سالانه طی چندین سال انجام شود ، اما فقط اگر “قانون دقیق است و چشم انداز روشنی را ارائه می دهد.”
رضاخواه البته در میان معلمان نیز ابراز نگرانی کرد که شرایط فعلی چشم انداز خوبی را فراهم نمی کند و این نگرانی وجود دارد که اگر این لایحه به زودی در مجلس تصویب نشود ، مشکلات آن با دولت جدید بیشتر می شود.
این فعال فرهنگی گفت: “مسئله اصلی این است كه كارمندان دولت معتقد نیستند كه آموزش و پرورش محلی برای آموزش و سرمایه گذاری در نیروی كار و توسعه كشورها از این طریق است.” اتفاق می افتد زیرا آنها بودجه صرف شده برای آموزش و پرورش را به عنوان سرمایه گذاری نمی دانند و اعتقاد ندارند سرمایه گذاری در آموزش و پرورش به افزایش تولید ناخالص داخلی و رفاه کشور و همچنین کاهش مشکلات و مسائل اجتماعی موجود کمک خواهد کرد. از آنجا که آنها به این موضوعات اعتقادی ندارند ، عملاً در توزیع بودجه کوته فکر هستند. از آنجا که تعداد دانش آموزان و معلمان در کشور زیاد است ، اگرچه حقوق معلمان کم است ، اما افزایش بودجه ، حتی اندک ، رقم قابل توجهی می شود و می تواند بر بودجه تأثیر بگذارد و تا آنجا که ممکن است ، این موضوع صدق نمی کند و بودجه برای سایر موارد هزینه می شود. بودن “.