سفیر ایران و نماینده دائمی ایران در سازمان های بین المللی در وین گفت: “ایالات متحده می خواهد توافق هسته ای را به عنوان موشک و مسائل منطقه گروگان بگیرد.”
به گزارش ایسنا ، رهبر معظم انقلاب در دیدار روز چهارشنبه (27 آگوست 1400) ، آخرین دیدار با اعضای دولت دوازدهم ، به تجربه مهم روابط اروپا و آمریکا با جمهوری اسلامی ایران در گذشته اشاره کرد هشت سال. وی تجربه دولت یازدهم و دوازدهم را مثالی مهم در حمایت از این ادعا عنوان کرد که اعتماد به نفس غرب کارایی ندارد و نخواهد داشت.
وب سایت KHAMENEI.IR برای بررسی موضوع با دکتر کاظم گاری آبادی مصاحبه کرد وی علاوه بر عضویت در تیم مذاکره کننده ایران ، سفیر جمهوری اسلامی و نماینده دائمی در سازمان های بین المللی در وین نیز هست.
متن این گفتگو را در زیر بخوانید:
در جلسه امروز کابینه با رهبر معظم انقلاب ، وی همچنین به مذاکرات اخیر اشاره کرد و گفت که طرف غربی بر شرطی در متن مذاکرات اصرار دارد که این شرط به توجیهی برای مداخله بیشتر غرب تبدیل شود. این شرایط چگونه بود و چگونه در مذاکرات مطرح شد؟ واکنش مذاکره کنندگان نسبت به این نوع شرط بندی چه بود؟
به منظور پیشرفت و نهایی سازی توافق ، و همچنین لغو برخی تحریم ها ، ایالات متحده و غرب خواستار بندی در بیانیه وزیران شده اند تا گفتگوهای بیشتر در مورد سه موضوع را شامل شود: اول ، گام های دیگر برای تقویت موثر اقتصاد ایران روابط و تجارت بین الملل. شامل تغییر در سیاست تحریم های ایالات متحده است. دوم ، اطمینان از منافع طولانی مدت منع گسترش سلاح های هسته ای برجام و سوم ، گام هایی برای حمایت و تقویت امنیت منطقه ای بین کشورهای حاشیه خلیج فارس ، از جمله کاهش تنش ها و ایجاد اقدامات ایجاد اعتماد از طریق گفتگو در منطقه. جز این که مسئله دوم در میان اعراب جایی ندارد؛ زیرا برنامه ها در برجام مشخص است و این می تواند پایه ای برای تعیین تعهدات و برنامه های جدید باشد. موضوع سوم به وضوح با اهداف و دستور کار مذاکرات مغایرت داشت ، بنابراین هیئت ایرانی بلافاصله این درخواست را رد کرد.
در واقع ، ایالات متحده و غرب اهداف خود را دنبال می کردند. این نشان می دهد که آنها همچنان توافق هسته ای را پلی برای سایر مسائل غیرمرتبط مانند مسایل منطقه ای و موشکی می دانند. این مجموعه فراتر رفته و اصرار دارد که درخواست آنها به نوعی در متن گنجانده شود. هدف آنها این است که بلافاصله پس از هر تفاهم به این موضوعات نزدیک شوند ، آن را بخشی جدایی ناپذیر از درک هسته ای بدانند و زمینه را برای مداخله آنها در این مناطق فراهم کنند و هر کجا به اهداف خود نرسیده اند ، ایران مقصر را شناسایی کرده و زمینه ای برای تحت فشار قرار دادن ایران به بهانه های دیگر.
رهبر معظم انقلاب گفتند كه در آخرین مذاكرات ، آمریكایی ها از عقب نشینی از موضع سرسختانه خود و حتی برداشتن یك قدم خودداری كردند. جزئیات واکنش آمریکایی ها به این مذاکرات چه بود؟
آمریکایی ها می گویند که آماده بازگشت به تعهدات خود تحت پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای (NPT) و لغو تحریم ها علیه آن هستند ، اما رفتار آنها در مذاکرات این را ثابت نمی کند. در این رابطه می توان مثالهای مختلفی را در نظر گرفت:
1. آنها کل درک را به اتخاذ گفتگوهای آینده درباره موضوعات منطقه ای پیوند دادند ، که کاملاً بی ربط است و به موضوع مذاکرات آسیب می رساند. لغو برخی تحریم ها و همچنین حذف نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از لیست گروه های تروریستی ، مستقیماً به تصویب این بند بستگی داشت.
۲. آنها از لغو دستور اجرای تحریم تسلیحاتی خودداری کردند ، که به وضوح در تضاد با قطعنامه 2231 شورای امنیت و شورای امنیت سازمان ملل است و از برخی جهات با ادعای ایالات متحده برای بازگشت به تعهدات شورای امنیت سازمان ملل مغایرت دارد.
3- آنها از لغو تحریم ها علیه بیش از 500 فرد و نهاد – که توسط دولت ترامپ به دلایل غیر هسته ای مورد تحریم قرار گرفته بودند – و لغو قانون تحریم های کاتزا تا تمام اقدامات ترامپ ، از جمله استفاده از بهانه های غیر هسته ای برای تحمیل تحریمها بر هدف نابودی کامل توافق هسته ای بود. از طرف دیگر ، این نشان دهنده عزم جدی دولت جدید ایالات متحده برای استفاده از نقشه های ایجاد شده در دولت قبلی و همچنین پیگیری سیاست فشار حداکثر علیه ایران است.
4- از تضمین اینکه رفتار قبلی دولت قبل از توافق هسته ای تکرار نخواهد شد ، امتناع ورزیدند. آنها حتی از در نظر گرفتن مدت زمان معقولی برای شرکت هایی که وارد معاملات تجاری و اقتصادی با ایران می شوند ، خود را امتناع می کردند بدون اینکه نگران تحریم های فراسرزمینی آمریکا باشند در صورت بروز مشکلات با درک احتمالی ، کار خود را به پایان برسانند.
5- آنها از بحث در مورد خسارت وارده به ایران در نتیجه خروج یکجانبه و غیرقانونی از توافق هسته ای خودداری کردند.
6. آنها سخنان عجیب و غریبی راجع به فعالیت ها و تعهدات برنامه هسته ای ایران بیان کردند که فراتر از متن برجام است. البته همه آنها توسط ایران رد شدند ، اما این نشان دهنده خرابکاری و روحیه سرسختانه آنها است. در این حالت کشورهای غربی نیز موقعیت مشابهی داشتند.
7. با توجه به راستی آزمایی ، علی رغم این واقعیت که در مدل اصلی برجام ، ایران ابتدا به تعهدات هسته ای خود برای چندین ماه عمل کرد ، که توسط آژانس انرژی هسته ای نیز تأیید شد ، و سپس سایر کشورها به تعهدات خود برای لغو تحریم ها عمل کردند ، اما در سری جدید مذاکرات ، آمریکایی ها این واقعیت را نشان ندادند. تشخیص این نکته مهم است که همه مشکلات موجود به دلیل رفتار خصمانه و مخرب آنها است و آنها ابتدا باید تمام تعهدات خود را انجام دهند و تنها پس از بازرسی در یک زمان معقول ، ایران به تعهدات خود عمل می کند. مدل آمریکایی تحقق تعهدات اصولی و شفاهی خود طی دو روز ، صرفاً یک مدل تشریفاتی و فاقد کاربرد عملی است.
با توجه به تجربه برجام و افزایش تحریم ها در سال های اخیر ، فکر می کنید رویکرد و مدل جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات هسته ای و پرداختن به برنامه های دولت آمریکا چگونه باید باشد؟
* در اینجا باید چند نکته را ذکر کنم:
1. مذاکرات به نتیجه نهایی نرسیده اند و در عمل دیپلماسی هیچ چیز توافق نشده است مگر اینکه همه چیز توافق شده باشد. این اصل به این معنی است که حتی اگر 10٪ از متن های مذاکره باقی بماند ، مذاکرات هنوز ناقص است و توافق وجود ندارد ، شاید چند موضوع باقی مانده مهمتر از توافق باشد.
۲. مواضع بالادستی این سیستم ، قانون اقدام استراتژیک مجلس شورای اسلامی و دستاوردهای هسته ای این کشور فرصت مناسبی را برای جمهوری اسلامی ایران در هرگونه مذاکره فراهم می کرد. طبعاً طرفین مخالف با استفاده از ابزارهای مختلف سعی در جلوگیری از سو of استفاده ما از شرایط خواهند داشت ، اما مهم این است که با برنامه ریزی و برنامه ریزی صحیح و پرهیز از عجله ، بیشترین بهره را ببریم.
3. لازم به ذکر است که ایالات متحده تعهدات خود را نقض کرده و اکنون ادعای بازگشت به برجام را دارد ، نه اینکه ایران آن را نقض کند. بنابراین باید دقت شود که جایگاه شاکی و متهم تغییر نکند.
4- آنچه برای ایران باید یک برنامه اصلی و اولویت دار باشد ، رفع عملی تحریم ها است. ایالات متحده و غرب باید عملاً هر آنچه در این زمینه لازم است را بپذیرند و اجرا کنند و این با برجام منافاتی نخواهد داشت و فراتر از آن نخواهد بود. برجام برای لغو تحریم های ایران ایجاد شد. وقتی نمی خواهند در مورد ضمانت ها و آینده کار شرکت ها صحبت کنند ، چگونه می توان اطمینان داشت که آنها در لغو عملی تحریم ها صادق خواهند بود! مشکل ایران این نیست که ما نمی توانیم به دلیل ممنوعیت استفاده از پست الکترونیکی برای ایران ، پول خود را از بانک ها به کشورهای دیگر منتقل یا استفاده کنیم ، زیرا این تحریم اولیه است ، نه ثانویه و مشخصاً هیچ ارتباطی با برجام ندارد. چه تضمینی وجود دارد که ما می توانیم درآمد حاصل از فروش نفت را با درک جدید و حل نشده این مسئله و مشکلات مشابه دریافت یا هزینه کنیم به گونه ای که شرایط مزایا و منافع تفاهم هسته ای ایران تضمین شود!
5- مذاکرات باید کاملاً اساسی باشد و طراحی و بررسی هرگونه ایده نامناسب از دستور کار حذف شود. حضور و نفوذ منطقه ای و موشک ها ابزار قدرت ایران هستند و به هیچ وجه مذاکره نخواهند شد.
6. اقدامات هسته ای ایران باید متناسب با لغو تحریم ها اعمال شود. اگر شاهد عدم تحقق یا ممانعت از انجام تعهدات کشور دیگر با انجام کامل تعهدات هسته ای به ویژه ارسال ذخایر به خارج از کشور باشیم ، مدت طولانی دست ما خالی خواهد بود.
7. ضمن تلاش های لازم برای رفع تحریم ها ، خنثی سازی تحریم ها باید در دستور کار جدی کشور باشد تا بودجه تحریم ها از ایالات متحده گرفته شود.
در آخر ، ذکر این نکته را ضروری می دانم که در سیستم جمهوری اسلامی ، هیچ مقام یا نهادی با دستیابی به درک خوبی که منجر به لغو عملی تحریم ها شود ، مخالفت نمی کند. اما بر اساس تجربه قبلی ، باید هوشیارانه و هوشمندانه تر حرکت کنیم. اعتراضاتی که در اینجا ذکر شد ماهوی است و عدم انطباق زمینه ای برای منافع عملی ایران فراهم نمی کند. اینها مواردی است که در مذاکرات با طرف مقابل منعکس شده و هنوز باز است.
انتهای پیام