“خود گاریبیان” بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون در مصاحبه با خبرنگار رادیو و تلویزیون فارس نیوز با توجه به اینکه در شبکه سینمای خانگی به محتوا اهمیت داده نمی شود و با نشان دادن سن در ابتدای زیرنویس ، مطالب زیر پاهای آنها قرار می گیرد ، می گوید: هیچ دلیلی برای برچسب زدن سن در ایران وجود ندارد ، اما در خارج از کشور اینگونه نیست. آنها نامه ای دارند که براساس آن سریال باید پیر شود.
وی ادامه داد: به عنوان مثال در ایران گفته می شود که این کار چون خونریزی در آن وجود دارد ، باید بیش از 13 سال سن داشته باشد ، اما از طرف دیگر آنها یک سریال کمدی می سازند و اغلب شوخی های جنسی را در آن قرار می دهند ، و گروه سنی برای آن تعیین شده است. “آنها این کار را نمی کنند. به طور کلی ، ایجاد سیاست های سنی در ایران یک بازی است.
اقوام گفتند: آنها به هیچ وجه به مطالب نگاه نکردند ، آنها می گویند اکنون که فلان مدیر این کار را کرده است ، احتمالاً خونریزی و خونریزی وجود دارد و اجازه می دهد او بیش از 15 سال داشته باشد. از طرف دیگر ، اخیراً این نشانگر سنی به نوعی تبلیغ تبدیل شده است و به عنوان مثال وقتی می گویند بالای 15 سال دارند ، همه زیر 15 سال می شوند و سریال را تماشا می کنند.
این بازیگر ادامه داد: دفعه دیگر هیچ توصیه ای با قدرت پذیرش آن نداریم. ژانرهایی در خارج از کشور وجود دارند که خط قرمزهای ما در این ژانر است و ما چنین ژانری نداریم و این طبقه بندی سنی که بعضی از سریال ها 13 سال می سازند و بعضی دیگر 14 ، 15 و 18 ، هیچ توجیه منطقی ندارد. به طور کلی ، اساس این یک سال بین این سنین چیست؟ به عبارت دیگر ، آنها می خواهند به خارجی ها پرداخت كنند.
وی افزود: در مورد فیلم 360 درجه ای كه در زمان تبلیغات ساختم به من گفتند ، به شرطی كه به شما اجازه تبلیغ دهیم ، به شرط آنكه در پوسترهای فیلم بنویسید كه سن آنها باید بیش از 15 سال باشد. باید بدانید که این گروه سنی فقط بیش از 18 سال سن دارد و سن 18 سال ملاک اصلی است. در مورد فیلم خودم ، وقتی وارد سالن شدیم ، یک کودک 9 ساله را دیدیم که نشسته و فیلم را تماشا می کند و به طور کلی تماشا نمی شود.
این بازیگر همچنین گفت: اگر صداوسیما مدیریت شبکه سینمای خانگی را بر عهده بگیرد ، نباید به این دلیل که وزارت جهت گیری انجام می شود ، در این دام بیفتد و مخاطبان باید شاهد تغییر محتوای شبکه سینمای خانگی باشند. “من همه اینها را مثالی برای قدرت طلبی می دانم.” به عنوان مثال ، نظارت بر وزارت جهت گیری با سازمان صدا و سیما متفاوت است. معیارهای حجاب در تئاتر با سینما و سینمای خانگی کاملاً متفاوت است و هر سه تحت کنترل شبکه خانگی هستند. تلویزیون و شبکه های یک ، دو و سه نیز همین قانون را دارند و همه اینها به نظر مدیران بستگی دارد.
وی افزود: اگر قانونی تصویب شود که می گوید هیچ مویی توسط خانم ها دیده نمی شود و همه این دستورالعمل ها و ایستگاه های رادیویی مطابق با این قانون هستند ، به یک قانون عمومی تبدیل می شود. اما وقتی می گویند زنان آواز نمی خوانند ، آنها در یک مکان آواز می خوانند و در یک مکان و نه در مکان دیگری کنسرت برگزار می کنند و آن را حذف می کنند ، این قانون نمی شود. هیچ قانونی وجود ندارد و همه چیز سلیقه ای است.
این بازیگر ادامه داد: آنچه در زخم کار بود و به دلیل آن حذف و سانسور شد اگر ما چهار سال پیش در متن یک سریال راهنمایی می کردیم رد می شد. در همان ویلا در سریال مه ، ما مجاز به استفاده از مواد مخدر نبودیم ، اما در همان زخم کار ، او رسما همان سکانس را نشان داد. یا شاید من دوست داشته باشم سریالی را اجرا کنم که وقتی شخصی را می کشد خونریزی می کند و اجازه نمی دهند اما اجازه می دهند شخص دیگری این کار را انجام دهد. بنابراین چه کسی می خواهد کار را رهبری کند نیز مهم است. بعضی مجاز هستند و برخی دیگر مجاز نیستند!
انتهای پیام /