هیچ استانی از نظر تولید سالانه کشاورزی با خوزستان مقایسه و رقابت نشده است و هیچ استانی از شهروندان خوزستانی از منطقه آزاد اروند بهره مند نشده است.
علاوه بر این ، خوزستان حداقل پنج تالاب رویایی دارد: حورالعظیم ، شادگان ، شیمبار ، میانگران و باماج که هر کدام می توانند به عنوان یک صندوق پایدار ارزی برای کشور درآمد ایجاد کنند. خوزستان همچنین دارای بیش از هزار مکان تاریخی ارزشمند است که هر یک می تواند مقصد گردشگری بی نظیری برای دوستداران فرهنگ ، تاریخ و میراث طبیعی در ایران و جهان باشد. دو میلیون درخت خرما در خوزستان و وجود نزدیک به پانصد گونه پرنده در این استان شاید برای رونق اقتصادی و گردشگری یک کشور کافی باشد و البته این لیست افتخارآمیز پایان کار نیست …
اگر هنوز مردم دغاغله و بسیاری از شهرک های خوزستان به آب آشامیدنی دسترسی ندارند ؛ اگر مرکز استان هنوز تصفیه خانه استاندارد ندارد. اگر بدترین راه برای مدیریت پسماند و پساب در خوزستان دیده شود. اگر متناسب با آب و هوا و موقعیت دشت های استان ، بدترین و ناسازگارترین محصولات زراعی در خوزستان کاشته شود و اگر منطقه چشمه های گرد و غبار و مراکز بحرانی فرسایش باد به طور مداوم در حال افزایش باشد ، فقط یک دلیل وجود دارد! این که حکام خوزستان و ایران احساس می کردند برای تولید پول بیشتر و مشاغل بیشتر نیازی به رعایت موازین حفاظت از محیط زیست در خوزستان نیست و اکنون طبیعت سیلی محکمی به ضد طبیعت گرایان می زند ؛ همان سیلی سنگین ، که اگر به سرعت ساختار توسعه را مطابق با واقعیت های اکولوژیکی کشور تغییر ندهیم ، در اصفهان ، فارس ، ارومیه ، جازموریان ، تهران ، کوم ، خراسان ، مازندران ، گلستان ، گیلان ، لرستان شنیده شد ، چهارمحال و بختیاری .. خواهد بود.
آیا ما در حال یادگیری یک درس هستیم یا در حال فراخوانی کسانی هستیم که می خواهند آرمان توسعه را از خودکفایی در کشاورزی به جاسوسان برای امنیت غذایی و نفوذ دشمن تغییر دهند و تصاویر و صدا و غیره را ممنوع کنند؟