خبرگزاری مهر، گروه بین المللی – زهرا میر ظفر جویانچند هفته پس از کشف بقایای 215 کودک بومی در کانادا ، کشف تعداد زیادی قبر کودکان دیگر در نزدیکی یک مدرسه شبانه روزی کلیسا بار دیگر یک فصل تاریک از نسل کشی فرهنگی این کشور را برجسته کرد.
از سال 1831 تا 1996 ، سیستم مدارس شبانه روزی کانادا در چارچوب برنامه ای برای درگیر کردن جمعیت محلی در جامعه کانادا ، بیش از 150،000 کودک بومی را با زور از خانواده های خود جدا کرد. کودکان در این مدارس مورد آزار ، سو mal تغذیه و تجاوز قرار گرفتند و 3200 کودک بومی در این مدارس کشته شدند.
در گزارش سال 2015 خود ، کمیسیون حقیقت و سازش کانادا نتیجه گرفت که آنچه در مدارس شبانه روزی محلی کانادا رخ داده است “یک نسل کشی فرهنگی” است. فاجعه کشف گورهای دسته جمعی کودکان بومی در کانادا ، علاوه بر اندوه و عصبانیت جامعه بومی کانادا ، در سطح مقامات کانادایی و جامعه جهانی با واکنش هایی روبرو شده است.
نخست وزیر کانادا ، جاستین ترودو ، در واکنش به این فاجعه گفت که این یک یادآوری دردناک از یک فصل ناخوشایند و ناراحت کننده در تاریخ کانادا است. وی همچنین از کلیسای کاتولیک خواست مسئولیت اداره این مدارس را به عهده بگیرد و عذرخواهی کند. پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک های جهان پس از اظهارات ترودو به مردم ترودو و مردم محلی تسلیت گفت ، اما از نقش کلیسا عذرخواهی نکرد.
بدین ترتیب “سلنا سزار چاوانز” سیاستمدار و نماینده سابق پارلمان کانادا در مصاحبه با گزارشگر بیشتر وی گفت واتیکان باید از کانادایی های محلی به دلیل نقش کلیسا در قتل ها عذرخواهی کند ، سپس همه اسناد مربوط به ترور را منتشر و تحقیقات را آغاز کند. جزئیات این گفتگو به شرح زیر است:
بر اساس گزارش ها و ارزیابی های اخیر ، یکی از اهداف کانادا در ایجاد مدارس شبانه روزی از بین بردن فرهنگ محلی به منظور تأمین زمین و منابع بیشتر به مهاجران است. نظر شما در این مورد چیست؟
شکی نیست که این مدارس شبانه روزی علاوه بر به دست آوردن زمین ها و املاک افراد محلی ، برای از بین بردن فرهنگ آنها نیز ایجاد شده اند ، زیرا طبق گفته مهاجران اروپایی ، فرهنگ محلی ها بسیار پایین تر از فرهنگ آنها بود.
این بنیادی است که استعمار بر آن بنا شده است. مردم بومی را از سرزمین مادری ، منابع انرژی و معیشت خود حذف کنید تا ایده “برتری سفید” حفظ شود. این حذف به شکل نسل کشی ، خشونت جنسی و جنسیتی ، بیماری ، بردگی ، کنترل و از بین بردن هر اثری از هویت شکل می گیرد.
علی رغم تمام یافته های اخیر و تحقیقات قبلی ، کانادا هرگز شخص یا سازمانی را به جرم علیه بشریت یا جنایات جنگی متهم نکرده است. این انفعال به چه معناست؟
این رفتار نوعی کتمان حقیقت است که بالاترین میزان در کانادا است. این مدارس تاریخ باستان کشور نیستند. بسیاری از بازماندگان این کودکان که در این زمینه رنج زیادی دیده اند و همچنین بسیاری از عاملان این جنایت هنوز زنده هستند.
انفعال دولت ما و کلیسای کاتولیک نشان دهنده عدم احترام و ارزشی است که برای زندگی کودکان بومی قائل است. دولت ترودو بارها اظهار داشت که روابط آنها با جمعیت بومی یکی از مهمترین روابط است. اگر این درست است ، پس چرا پاسخی در این زمینه وجود ندارد؟!
* برخی معتقدند که دادگاه کیفری بین المللی باید پرونده مدارس شبانه روزی را بررسی کند. فکر می کنید این پرونده در سطح بین المللی تا کجا می تواند پیش رود؟
سوال خیلی خوبی پرسیدید. من امیدوارم که دیگر نیازی به ارجاع این موضوع به دادگاه کیفری بین المللی نباشد و افرادی که در این جنایت دست داشته اند ، خود مسئولیت این جنایات را بر عهده گرفته و به دنبال سازش با جامعه محلی باشند.
فراخوان کمیسیون برای حقیقت و سازش ، مراحل کاملاً مشخصی را که برای ایجاد روابط با مردم بومی مورد نیاز است ، مشخص کرد. کانادا باید تصمیم بگیرد که تا چه حد فراخوان های مربوط به حقوق بومی مانند رفاه کودکان ، تحصیلات ، زبان و فرهنگ ، بهداشت و عدالت و غیره را دنبال کند. گزارش نهایی کمیسیون در سال 2015 منتشر شد. کانادا باید اطمینان حاصل کند که همه تماس های عملیاتی برقرار شده است.
مسئولیت واتیکان در این مورد چیست؟
ابتدا ، واتیکان باید از کانادایی های محلی به دلیل نقش کلیسا در قتل ها عذرخواهی کند ، و بعداً همه اسناد مربوط به قتل عام را منتشر و تحقیقات را آغاز کند.
کلیسا همچنین باید تحقیقات داخلی خود را انجام داده و مسئولین این جنایات را در نظر بگیرد. از همه مهمتر ، واتیکان باید بودجه ای دائمی برای مردم بومی ایجاد کند.