به گزارش شمانیوز؛ تنها چند روز تا پایان سال 1400 باقی نمانده بود، سالی که اولین سال قرن جدید نامیده شد، اما برای صنعت عظیم فولاد مساعد نبود!
در سالی که رو به پایان است، به نوعی تمامی برنامه ریزی ها برای توسعه این صنعت، افزایش حجم تولید و رسیدن به ظرفیت مطابق با ۱۴۰۴ عقیم و وابسته شده است.
امسال رشید را با تمام پتانسیلی که دارد باید بدترین دهه اخیر دانست چرا که در مهمترین اقلام مورد نیاز برای توسعه و افزایش ظرفیت تولید این صنعت متهم است که جزو اولین هاست.
اتهامات غیرحرفه ای منحصراً مبتنی بر عوام گرایی و رفتار پوپولیستی به قیمت تمام شدن صنعت و هیچ دفاعی نتوانست این اتهامات را رد کند و تمام تلاش شد تا تبعات این اتهام در سال آینده دیده شود.
امسال به دلیل خشکسالی طولانی مدت در کشور، عدم سرمایه گذاری در صنعت برق و گاز، پشیمان شدیم و تأثیر گذاشتیم که کمبود آب، برق و گاز در کشور بر دوش فولادسازان و کارخانه های سیمان افتاد. از دست دادن مواد اولیه، تحمیل هزینه های پیش بینی نشده به فولادسازان و زیان در رتبه جهانی فولاد صنعت فولاد را باید یکی از صنایع کلیدی و تاثیرگذار در اقتصاد کشورها دانست. بررسی شاخص های تاثیرگذار بر تولید ناخالص داخلی کشورها حاکی از تاثیر مستقیم این صنعت بر رشد و توسعه اقتصادی است. در حالی که پویایی این صنعت به رشد و توسعه زیرساخت ها بستگی دارد. در یک رابطه دو طرفه، هم فرآیند توسعه و هم فرآیند تحت تأثیر قرار می گیرد.
ایران به عنوان یکی از ده تولیدکننده بزرگ فولاد جهان، نیازمند توسعه زیرساخت های صنعتی خود به ویژه در زمینه فولاد است و بی توجهی به این امر ممکن است روند تولید فولاد کشور را در آینده پیچیده کند و قدرت رقابت آن را با سایر تولیدکنندگان کاهش دهد.
باید تاکید کنم که هدف امروز ما تنها توسعه زیرساخت های سخت افزاری نیست، بلکه نیازمند درایت و احتیاط در حوزه نرم افزاری هستیم. رشته نرم افزار به بحث در مورد برنامه ریزی، هدف گذاری، آینده پژوهی و منابع انسانی اشاره دارد. طبق سند چشم انداز می توانیم در سال 1404 به 55 میلیون تن برسیم. اما با توجه به آنچه قبلاً گفتیم، در شرایط فعلی و ضعف زیرساخت ها، دستیابی به میزان تولید با اما اگر مواجه است.
در حالی که بدون توجه به آمار حرفه ای شاهد مصرف بی رویه 85 درصدی آب در سایر صنایع هستیم چگونه می توان انتظار داشت که بتوانیم به اهداف پیش بینی شده دست یابیم؟
بنابراین باید توجه داشت که عدم تعادل و ناهماهنگی کافی بین اهداف ترسیمی صنعت و ظرفیت‌های موجود وجود ندارد و با نوسانات شدید و ناهمگونی رقم در بخش‌های مختلف پیش می‌رود. برای اصلاح چنین فرآیندی چیزی جز حرکت از مدیریت واکنشی و غیرفعال به مدیریت هوشمند و شناور باقی نمی ماند تا با تکیه بر دانش فنی روز، الگوی برنامه توسعه صنعتی عینی تر و همسوتر با آینده باشد. تحقیقات، حقایق موجود و تحلیل دقیق کارشناسان بر این باورند که سه چالش اصلی و در واقع سه اتهام وارده به صنعت فولاد باید یک بار برای همیشه در کشور حل شود و تقصیر آن بر دوش این مهم نباشد. صنعت توسعه .:
* چالش آب
چالش بزرگ دیگر کمبود آب است که اکنون کشور را در آستانه کم‌آبی بی‌سابقه قرار داده است. طبق پیش بینی سازمان ملل، منابع آبی خاورمیانه تا سال 2025 به نصف کاهش می یابد و امسال حدود دو سوم جمعیت جهان با کمبود آب مواجه خواهند شد. بر اساس برخی برآوردها، با توجه به میزان مصرف آب برای تولید هر تن فولاد خام، بر اساس برخی برآوردها، برای تولید 55 میلیون تن فولاد در سال در کشور حدود 298 میلیون متر مکعب آب مورد نیاز است. با توجه به بحران آب و میزان بالای مصرف آب در بخش کشاورزی و همچنین مشکلات حوضه آبریز و تخریب سفره‌های زیرزمینی، تنش آبی در سال‌های آینده مانعی جدی برای دستیابی به اهداف سند چشم‌انداز خواهد بود. . . در این میان استفاده از مکانیزم آب سیکل پیوسته در عملیات خنک‌سازی، بازگشت آب به چرخه تولید از طریق سیستم بازیابی فاضلاب صنعتی و استفاده از فناوری خشک مانند دانه‌بندی خشک یا خنک‌سازی کک بدون آب می‌تواند به کاهش مشکلات آب کمک کند. اگرچه حمل و نقل و نمک زدایی آب دریا نیز می تواند مفید باشد، اما هزینه های حمل و نگهداری خطوط باید در نظر گرفته شود. بنابراین آنچه در برنامه های توسعه صنعت فولاد حائز اهمیت است، احداث کارخانه در مناطق بدون چالش و هزینه آبی مانند سواحل عمان و خلیج فارس است.
** چالش برق
کمبود برق مورد نیاز کارخانه ها و همچنین تامین گاز صنعتی به ویژه برای تولید فولاد به طور فزاینده ای از افزایش ظرفیت تولید فولاد جلوگیری می کند. در حال حاضر مصرف برق برخی از صنایع ایران بالاتر از میانگین جهانی است و به دلیل مشکلات تامین برق کشور، ممکن است این افزایش بار سایر بخش ها از جمله مصرف خانوارها را تحت الشعاع قرار دهد. عمده مصرف برق فولاد ایران به دلیل استفاده از فناوری احیای مستقیم کوره های قوس الکتریکی در تولید آهن اسفنجی می باشد که البته این روش دارای مزایای زیست محیطی نیز می باشد. افزایش استاندارد مواد ورودی در کوره ذوب نیز می تواند به کاهش هزینه های برق کمک کند. مدیران فولاد در این حوزه نیز نیازمند بازطراحی مکانیزم مصرف برق و استفاده از پتانسیل کارخانه های فولاد در ساخت نیروگاه های اختصاصی هستند. تولید برق از طریق پنل های خورشیدی و مزارع سیکل ترکیبی و مزارع بادی در مناطق آسیب پذیر می تواند راه مفیدی برای تامین انرژی کارخانه ها و همچنین کسب درآمد از طریق فروش مازاد باشد. این امر از آن جهت حائز اهمیت است که بر اساس پیش بینی ها، تولید 55 میلیون تن فولاد مستلزم تولید برق بیشتر از میزان فعلی است.
** چالش گاز
یکی دیگر از چالش های عمده تولید فولاد در کشور تامین گاز صنعتی است. چالش گازرسانی به ویژه در فصل زمستان به دلیل افت فشار در خطوط انتقال منجر به افزایش نرخ غیرانتفاعی و همچنین خسارت ناشی از کمبود تولید می شود که نیازمند برنامه مدون و دقیق هستیم. برطرف كردن. . استفاده از پروژه های بورس انرژی و همچنین بهبود زیرساخت ها برای بهره برداری و تولید گاز مورد نیاز از جمله مواردی است که باید مورد توجه جدی قرار گیرد.
با این حال امیدواریم سال 1401 برای کشورمان و این صنعت سالی پر از خبرها و اتفاقات خوب باشد و سال نو را به همه مردم شریف ایران به ویژه کسانی که در حوزه معدن و فولاد فعالیت می کنند تبریک می گویم و آرزو می کنم با آرزوی موفقیت برای این صنعت