۱۰ شعر برتر در وصف بازگشت امام خمینی به وطن از سال ۵۷ تا امروز

شعرهای زیبا در وصف بازگشت امام خمینی به ایران

می آید از دور، با یک بغل گُل

می آورد او، یک باغ سنبل

بر چهره او لبخند پیداست

یعنی که امروز، یک روز زیباست

وقتی که آمد، لبها شکفتند

با رهبر خود، صد نکته گفتند

آن روز رهبر، مثل نگین بود

در حلقه ما، او بهترین بود

آسمان بی قرار چشمانش
صبح آیینه دار چشمانش
در زمستان اگر چه می آمد
موج می زد بهار چشمانش
چشم گفتم به خاطرم آمد
چشمه ی بی غبار چشمانش
چشمه گفتم گریستم از شوق
در پی چشمه سار چشمانش
چشمه چشمه نگاه من شد رود
رود شد … آبشار چشمانش
آبشاری که طرح آن را ریخت
سالها انتظار چشمانش
مثل طرح دریچه ای به ظهور
سایه ی تکسوار چشمانش
بی تعارف چقدر زیبا بود
گردش روزگار چشمانش

«حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

آری به اتفاق جهان می‌تـوان گرفت.» “حافظ”

آبی که خاک کشور ما در میان گرفت

خاکش جواهری است که در پرنیان گرفت

بنشان غبار فتنه که این نوبهار عشق

چون ابر انقلاب به سر سایبان گرفت

جان‌بخش بود باد بهارش به کوه و دشت

هر جا گذشت سبزه بجنبید و جان گرفت

سیمرغ دین به کوری اسفندیار کفر

پرورد رستمی که کمین و کمان گرفت

خواهم شدن بنعره، به خاک حکیم طوس

کان ژنده‌پیل زنده شد و هفت خوان گرفت

این «رهبر کبیر»، «خمینی بت‌شکن»

خط امان خود از «امام زمان» گرفت

سر پنجه «ولی» است کزین آستان برون

بیخ گلوی فتنه آخر زمان گرفت

طفلانه رفت بر در میخانه «شهریار»

امّا پیاله از کف پیر مغان گرفت…

شعر زیبا در وصف امام برای شبکه های اجتماعی

از اوج بروج حق سردار قیام آمد
بر شوق سماع جان، انوار امام آمد

طاغوت نگونسر شد با خاک برابر شد
شمشیر اناالحق چون بیرون ز نیام آمد

آن پیر پیام آور بت بر کن ولا گستر
بر گستره ای لبریز از خون و قیام آمد

گفتا که من آن بحرم کارام نمی گیرد
در مسلک بیداران آرام، خرام آمد

عنبر چکد از نامش، سر مقدم اقدامش
بر لحظه سرمستان اکسیر دوام آمد

پیک خبر بهمن سرداد به هر برزن
کای منتظران خیزید، خیزید امام آمد

غلامرضا رحمدل

روزی که او آمد، جهان رسم دگر یافت
آفاق نو شد، عاشقی سامان و سر یافت
روزی که او آمد، به خوبان وعده دادند
پایان رسید ایام غم، امت گهر یافت
روزی که او آمد، همه یک «روح» بودند
چون چوب نی کز ابر دل برگ و ثمر یافت
روزی که او آمد، ستم از نیمه تا شد
فرعون پا در گِل؛ ستم پیشه، شرر یافت
روزی که او آمد، وطن هرم ولا شد
آتشفشان هر گلبنی کز او خبر یافت
روزی که او آمد شهیدستان زهرا
روئید در هر ذره جان و ز او هنر یافت
روزی که او آمد، هزاران موج تابید
دریا به گل خندید و طعمی چون شکر یافت
روزی که او آمد، وطن یکباره جوشید
چون رود کز یک چشمه عمر معتبر یافت
روزی که او آمد، آفتاب فتح تابید
آرام شد دل، زانکه موسی را به بر یافت

بیشتر بخوانید::

۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ چه روزی است ؟

دانلود ۱۳ تا از بهترین سرودها و آهنگهای انقلابی بهمن ۵۷

۲۱۲ شعار راهپیمایی ۲۲ بهمن با موضوعات مختلف

سری جدید پیامهای تبریک ۲۲ بهمن

پیامهای تبریک ۲۲ بهمن (یوم الله)

دانلود ۱۰۶ آهنگ و سرود انقلابی ایام ۲۲ بهمن

پیامهای تبریک پیروزی جمهوری اسلامی (۲۲ بهمن)

۲۲ بهمن سال روز پیروزی ایران : پوستر و بنر با کیفیت فول hd

عکس های باکیفیت دهه فجر و ۲۲ بهمن برای پروفایل، استوری، استاتوس

عکس های یوم الله ( ۲۲ بهمن) باکیفیت فول اچ دی

ای مجاهد ای مظهر شرف
ای گذشته ز جان در ره هدف
هر زمان می رسد از تو این ندا
ای اسیران و مستضعفان به پا
زیر بار ستم زندگی بس است
نزد طاغوتیان، بندگی بس است
بود شعار تو به راه حق قیام
ز ما تو را درود ز ما تو را سلام
خمینی ای امام، خمینی ای امام
ای مجاهد ای مظهر شرف
ای گذشته ز جان در ره هدف
چون نجات انسان شعار توست
مرگ در راه حق افتخار توست
این توئی، این توئی پاسدار حق
خصم اهریمنان، دوستدار حق
بود شعار تو به راه حق قیام
ز ما تو را درود ز ما تو را سلام
خمینی ای امام، خمینی ای امام
ای مجاهد ای مظهر شرف
ای گذشته ز جان در ره هدف
چون تو عزم صف دشمنان کنی
ترک سر، ترک تن، ترک جان کنی
نازم آن عزمِ دشمن شکار تو
خشم تو قهر تو اقتدار تو
بود شعار تو به راه حق قیام
ز ما تو را درود ز ما تو را سلام
خمینی ای امام، خمینی ای امام
ای مجاهد ای مظهر شرف
ای گذشته ز جان در ره هدف
لرزد از نام تو پایه ستم
پشت اهریمنان گشته از تو خم
مرز توحید را همچو سنگری
حافظ ملت و دین و دفتری
بود شعار تو به راه حق قیام
ز ما تو را درود ز ما تو را سلام
خمینی ای امام، خمینی ای امام

خوش آمدی به وطن ای مجاهد ای رهبر
گران مبادت بر جان خسته رنج سفر
خوش آمدی که به سوغات دوستان داری
ز استواری ایمان نوید فتح و ظفر
خوش آمدی پی ترحیب ملتی که گذشت
بپاس حق و فضیلت زدست و سینه و سر
خوش آمدی پی تمجید امتی که ز عشق
به پیش ناوک دلدوز سینه کرد سپر
خوش آمدی پی تحسین مردمی که کنون
بپای خاسته بر محو ظلم و فتنه و شر
خوش آمدی پی تعظیم مردمی که گرفت
زمام از کف اهریمنان بد گوهر
خوش آمدی پی تعلیم امتی که زجان
ترا شناسد تنها ترا ترا رهبر
خوش آمدی و نکو آمدی که تا بینی
قیام توده جان بر کف اندر این کشور
ز حال خلق وطن خواهی ار شوی آگاه
یکی به چشم خدابین خویشتن بنگر
جماعتی بنگر استوار در ره حق
بسان کوه سرافراز و آهنین پیکر
به گاه خیزش چونان که موج از دریا
به گاه غرش چونان که در فضا تندر
گشاده بازو بر محو خصم افسون ساز
نهاده روی به میدان دیو افسونگر
به ترکش اینک فریادشان به گونه تیر
به سینه ایدر امیدشان چنان تندر
به تندخیزی چون گردباد در هامون
به سخت کوشی چون رودباد در گردر
دمنده هرجا چونانکه خشمگین ضیغم
جهنده هر سو چونانکه سهمگین اژدر
همه سراپا فریاد و غرش و غلیان
ز موج و توفان توفنده تر ز پا تا سر
ندیده هرگز چشم زمان چنین پیکار
نخوانده هیچ کس اینگونه رزم در دفتر
قیامت است تو گویی به پا در کشور
از این قیام که دارد نشانه از محشر
از این شگفتی لب می گزند برنایان
کزین فشان نتوان کرد رزم را باور
ز یک طرف همه اهریمنان غرق سلاح
ز یک طرف همه پاکان بی سلیح و سپر
ز یک طرف خمپاره و مسلسل و تانک
زیک طرف همه دل های عاطفت پرور
ز یک طرف همه سالوس و حیله و ترفند
ز یک طرف همه ایمان و عزم و همت و فر
ز یک طرف همه جهل و فساد و قهر و غرور
ز یک طرف همه عرفان و فضل و علم و هنر
ز یک طرف همه نابخردان دیو آیین
ز یک طرف همه آزادگان دانشور
ز یک طرف همه کفر و ز یک طرف اسلام
ز یک طرف همه حنظل ز یک طرف شکّر
بیا فضیحت اشرار بین در این میدان
بیا فضیلت احرار بین در این سنگر
که توپ و تانک فرو ماند پیش سینه و دست
که دیو صحنه تهی کرد و بست بار سفر
خلل فتاد به کاخی که دیو می پنداشت
که بارگاه خدا راست همسر و همبر
بزرگوار زعیما هم از زعامت تست
قیام خلق بدین پایه اتفاق نظر
تویی تو موجد این انقلاب در ایران
توی تو مایه این اتفاق در خاور
تویی که در همه جا موج اعتصاب از تست
همی ز ساحل اروند تا کران خزر
تویی که لرزه فکندی به کاخ استعمار
تویی که شعله فکندی به جان مستکبر
تویی که عزم تو بر کند بیخ ظلم از ملک
چنانکه دست علی در ز قلعه خیبر
همه زعامت زیبد ترا در این دوران
همه امامت شاید ترا در این کشور
همه به حکم تو گردن نهاده ایم همه
تو امر کن که به امر توایم فرمانبر
تمام ایران آغوش شد که تاگیرد
ترا چون جان ببر ای رهبر ز جان بهتر
تمام ایران شد دیده تا ترا نگرد
فراز مسند اسلام و دین گرفته مقر
تمام ملت شد گوش تا مگر شنود
پیام روح فزای تو از بر منبر
فراز منبر اینک بر ای همچو رسول
بگو بنام خداوند قاهر داور
بگو که دشمن بدخواه دام برچیند
که مسلم در خط الحاد نیست راه سپر
الا خمینی ای نایب امام زمان
الا خمینی ای رهبر خردپرور
بریز در خط اسلام طرح جمهوری
که مسلمیم و به ام الکتاب مستظهر
حکومت اینجا محکوم حکم قرآن است
که هست قرآن منصوص حضرت داور
در این مجاهده بادا خدا تو را همراه
در این مبارزه بادا خدا تو را یاور
ترا درود که شایسته درود تویی
ترا سلام که اسلام را تویی یاور
حمید تا که ثنای تو بر زبان دارد
سزد که سر بفرازد ز فخر بر اختر

( حمید سبزواری )

در میان چشمهایش بی نهایت راز داشت

در بهار خنده اش گلبرگ های ناز داشت

سید خوشروی ما در مشکی ِ عمامه اش

وعده یک صبحگاه ِ روشن و دلباز داشت

گرچه پیغمبر نبود ، اما به پیغمبر قسم

همچو او در سرزمین سینه اش اعجاز داشت

هر کسی می‌دید او را بی تامل می‌شناخت

این نشانش بود: چشمانی درشت و باز داشت

ابروانش را به استادی به بازی می‌گرفت

در کنار خنده اش اخمی غلط انداز داشت

صبر او صبر عجیبی بود، روزی گفته بود…

این حقیقت را که در گهواره‌ها سرباز داشت

ناگهان سبز و بهاری شد هوای شهرها…

در همان صبح زمستانی که او پرواز داشت

او مسیح ِ خاک ایران بود، یادش سبز باد

رفت و پایان نگاهش… باز هم آغاز داشت

شعر زیبای امام خمینی در وصف عروس مهربانش

شاعر اگر سعدى شیرازى است بافته هاى من و تو بازى است

اکنون که با شعر نمى توانم، با مِعر تو را بازى دهم و به اصرارت جامه عمل پوشم.

احمد است از مُحمّد مختار که حمیدش نگاهدار بُوَد

فاطى از عرش بطن فاطمه است فاطِر آسمانش یار بُوَد

حسن این میوه درخت حسن محسِنش یار پایدار بُوَد

یاسر از آل پاک سبطین است سرّ احسان وِرا نثار بُوَد

على از بوستان آل على است على عالیش شعار بُوَد

پنج تن از سُلاله احمد شافع جُمله هشت و چار بُوَد

دخترم شعر تازه خواست ز من مِعر گفتم که یادگار بُوَد

باز شعر خواستى و باز هم شعر، این هم پریشان گویى دیگر:

عاشقم عاشق و جُز وصل تو درمانش نیست کیست زین آتش افروخته در جانش نیست

جُز تو در محفل دلسوختگان ذکرى نیست این حدیثى است که آغازش و پایانش نیست

راز دل را نتوان پیش کسى باز نمود جُز بر دوست که خود حاضر و پنهانش نیست

با که گویم که به جز دوست نبیند هرگز آنکه اندیشه و دیدار، بفرمانش نیست

گوشه چشم گُشا بر من مسکین بنگر ناز کُن ناز که این بادیه سامانش نیست

سرِ خُم باز کُن و ساغر لبریزم ده که به جز تو سرِ پیمانه و پیمانش نیست

نتوان بست زبانش ز پریشان گویى آنکه در سینه به جز قلب پریشانش نیست

پاره کُن دفتر و بشکن قلم و دَم دربند که کسى نیست که سرگشته و حیرانش نیست

دست تو باز می کند پنجره های بسته را

هم تو سلام می کنی رهگذران خسته را

دوباره پاک کردم و به روی رف گذاشتم

آینه ی قدیمی غبار غم نشسته را

… شب به سحر رسانده ام، دیده به ره نشانده ام

گوش به زنگ مانده ام، جمعۀ عهد بسته را

ای دل صاف کم کمک، شده ست سطحی از ترک

آه شکسته تر مخواه، آینۀ شکسته را

تمام خاک را گشتم به دنبال صدای تو

ببین باقی است روی لحظه هایم جای پای تو

دلیل خلقت آدم، نخواهی رفت از یادم

خدا هم در دل من پر نخواهد کرد جای تو

… تو را من با تمام انتظارم جستجو کردم

کدامین جاده امشب می گذارد سر به پای تو

آه می کشم تو را با تمام انتظار

پر شکوفه کن مرا ای کرامت بهار

در رهت به انتظار صف به صف نشسته اند

کاروانی از شهید، کاروانی از بهار…

غزلی کوتاه از امام خمینی

من به خال لبت، ای دوست! گرفتار شدم چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم
فارغ از خود شدم و کوسِ اناالحق بزدم همچو منصور خریدار سر دار شدم
غم دلدار، فکنده است به جانم شرری که به جان آمدم و، شهرهٔ بازار شدم
در میخانه گشایید به رویم، شب و روز که من از مسجد و از مدرسه بیزار شدم
جامهٔ زهد و ریا کندم و، بر تن کردم خرقهٔ پیر خراباتی و، هشیار شدم
واعظ شهر، که از پند خود آزارم داد از دم رِند می‌آلوده، مددکار شدم
بگذارید که از بتکده یادی بکنم من که با دست بت میکده بیدار شدم