به نظر می رسد هنوز اکتشافات جغرافیایی این سیاره به پایان نرسیده است و کشف جدید دانشمندان چینی گواه این مدعا است. دانشمندان اخیراً یک فروچاله جدید بزرگ با سر و صدا را در داخل کشف کردند که 192 متر عمق دارد و شامل 40 متر درخت است.
این گودال 630 فوت (192 متر) عمق دارد و به اندازه کافی عمیق است که طاق دروازه سنت لوئیس را ببلعد. گروهی از غارشناسان روز جمعه (15 اردیبهشت) وارد این حفره شدند و متوجه شدند که در یک شکاف بزرگ سه ورودی به غار وجود دارد. آنها همچنین درختان کهنسالی را به ارتفاع 40 متر در غار دیدند که شاخه های خود را به سمت نور خورشید که از ورودی گودال وارد می شد، دراز می کردند.
جورج وینی، مدیر اجرایی موسسه ملی تحقیقات غار و کارست (NCCR) در ایالات متحده و کارشناس بین المللی غار می گوید: «این خبر بسیار جالبی است که همه ما را شگفت زده کرد. با این حال، Veni به Live Science گفت که این کشف چندان علمی نبود، زیرا جنوب چین محل توپوگرافی کارست است که مستعد فروچاله‌های دیدنی و غارهای ماورایی است.
وینی اضافه کرد که مناظر کارستی اساساً در اثر فرسایش سنگ‌های پایه شکل گرفته‌اند. آب باران که کمی اسیدی است با عبور از خاک دی اکسید کربن را جذب کرده و اسیدی تر می شود. سپس چکه می کند و از میان شکاف های سنگ جریان می یابد و به آرامی آنها را به تونل ها و حفره های بزرگ تبدیل می کند. با گذشت زمان، اگر محفظه غار به اندازه کافی بزرگ شود، سقف به تدریج فرو می ریزد و شکاف های بزرگی را باز می کند. وی گفت: به دلیل تفاوت های محلی در زمین شناسی، آب و هوا و سایر عوامل، نحوه ظاهر شدن کارست در سطح می تواند به طور چشمگیری متفاوت باشد. به همین دلیل است که در چین شما این کارست بصری شگفت انگیز را با فروچاله های عظیم و ورودی به غارهای غول پیکر و غیره دارید. در سایر نقاط جهان، ممکن است روی آوار راه بروید و متوجه چیزی نشوید. ممکن است فرورفتگی ها به طور کامل فروکش نکرده باشند و قطر آنها فقط یک یا دو متر باشد. ممکن است ورودی های غار بسیار کوچک باشد، اما حفره درونی آن بزرگ است.
به گزارش خبرگزاری شینهوا، این کشف جدید در منطقه خودمختار گوانگشی ژوانگ در نزدیکی روستای پینگگه در شهرستان لی اتفاق افتاده است. گوانگشی به‌خاطر تشکل‌های کارستی افسانه‌ای‌اش که از خندق‌های روی ستون‌های صخره‌ای تا پل‌های طبیعی را در بر می‌گیرد، شهرت دارد و در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. ژانگ یوانهای، مهندس ارشد سازمان زمین‌شناسی کارست، به شینهوا گفت که فضای داخلی این فرورفتگی 306 متر طول و 492 فوت (150 متر) عرض دارد.
کلمه چینی برای چنین فروچاله های عظیمی tiankeng یا “گودال بهشتی” است و ته پرتگاه واقعاً شبیه دنیای دیگری است. چن لیسین، که تیم اعزامی را به غار هدایت می کرد، به شین هوا گفت که فضای زیر درختان انبوه در پایین سوراخ به اندازه شانه های یک نفر است. وی افزود: «من تعجب نمی کنم که گونه هایی که هنوز توسط علم گزارش یا توصیف نشده اند در این غارها یافت شوند.
وانی همچنین گفت که غارها و فروچاله های کارستی می توانند واحه ای برای زندگی ایجاد کنند. در یکی از غارهای غرب تگزاس، سرخس های استوایی غیر بومی به وفور رشد می کنند. سرخس گنجشک ظاهراً توسط خفاش هایی که به آمریکای جنوبی و مرکزی مهاجرت می کنند به منطقه حفاظت شده منتقل می شوند. بنابراین، غارها و غارها نه تنها پناهگاهی برای زندگی هستند، بلکه کانالی برای سفره های زیرزمینی یا ذخایر عمیق آب زیرزمینی هستند. وانی افزود: سفره های زیرزمینی کارستی هنوز تنها منبع آب برای 700 میلیون نفر در سراسر جهان است، اما به راحتی قابل دسترسی و جمع آوری نیست.
وانی گفت: سفره های کارست تنها انواع سفره هایی هستند که به راحتی به زباله های جامد آلوده می شوند. از جریان فعال غار، باتری ها و بدنه های ماشین، بشکه ها و بطری های زیادی را بیرون کشیدم. به گزارش شین هوا، این کشف جدید تعداد فروچاله‌ها را در شهرستان لی به 30 می‌رساند. به گفته چاینا دیلی، همین محققان تاکنون ده‌ها فروچاله را در استان شانشی در شمال غربی چین و گروهی از فروچاله‌های به هم پیوسته را در گوانگشی کشف کرده‌اند.