کدهای فرصت های از دست رفته – ایسنا

به گزارش ایسنا ، متن یادداشت علیرضا کلاهی به شرح زیر است: “ارزهای رمزپایه یک فرصت بسیار ارزشمند برای اقتصاد ناپایدار و تحریم شده ایران بوده و هستند ، که متأسفانه طی سالهای اخیر به طور غیرقابل قبولی هدر رفته و پتانسیل عظیم خود را از دست داده است.” ناهمسان.

البته قبل از بررسی اصلی ترین امکانات ارزهای رمزپایه برای اقتصاد کشور ، باید دو موضوع استراتژیک را در نظر بگیریم. اولاً ، در دنیای امروز ، علی رغم تغییرات سریع در عصر ادغام ، اختصاص زمان طولانی برای تصمیم گیری در مورد یک موضوع ، علاوه بر فرصت های سوزان ، در واقع منجر به رکود اقتصادی می شود. در عصری که جهان با سرعت باورنکردنی به سمت تغییرات اساسی در فناوری ، فناوری و صنعت در حال حرکت است ، تصمیم گیری سریع و انعطاف پذیر ابزاری قدرتمند و م effectiveثر برای همگام شدن با سرعت سرسام آور تغییرات جهانی است. اما متأسفانه ساختار حکومتی اقتصاد کشور ما چنان ضعیف و ضخیم شده است که تصمیم گیری سریع و به موقع غیرممکن است.

بعلاوه ، نباید این واقعیت را نیز از نظر دور داشت که در شرایط فعلی ، فرصتهایی که در اقتصاد کشورها بوجود می آیند عموماً آنقدر طولانی نیستند که بتوانند تصمیمات طولانی مدت یا عدم اطمینان مداوم را فراهم کنند. صنایع نوظهور مانند نفت و گاز و پتروشیمی ها فرصت دیگری برای جبران زمان از دست رفته به ما نمی دهند.

دومین نکته استراتژیک این است که ما در آستانه پایان دوره نفت هستیم و باید آمادگی مقابله با اقتصادی را داشته باشیم که در کمتر از دو دهه نفت جایی در آن نداشته باشد.

آمارها نشان می دهد ایران نسبت به ذخایر موجود خود کمترین میزان تولید نفت را در بین اعضای اوپک دارد ، بنابراین ما یک دارایی زیرزمینی با افت قیمت و ارزش را حفظ می کنیم و هیچ برنامه ای برای آینده آن نداریم. واقعیت این است که با توجه به کاهش تدریجی اما مداوم قیمت نفت ، ما باید هرچه سریعتر به فکر تبدیل ذخایر فسیلی کشور به پول باشیم.

با این حال ، تاریخچه برق متفاوت است. در حال حاضر ، ظرفیت تولید اسمی 85000 مگاوات تخمین زده شده است. اگر نیروگاه های فرسوده و نیروگاه های آبی از این میزان حذف شود و تخمین بزنیم که ظرفیت تولید برق کشور 70 هزار مگاوات باشد ، تولید برق کشور می تواند به 500 میلیارد کیلووات ساعت در سال برسد. در همین حال ، وزارت نیرو در سال گذشته 284 میلیارد کیلووات ساعت برق فروخته است و بقیه این ظرفیت ناپایدار عملاً بلااستفاده مانده است.

به دلایل مختلف ، از جمله پراکندگی جغرافیایی ، تنوع آب و هوا و از همه مهمتر ، عدم وجود یک سیاست انرژی واحد ، ما مجبور شدیم ظرفیت تولید قابل توجهی برق را برای پوشش زمان های اوج مصرف ایجاد کنیم. در حالی که میزان مصرف برق در اوج بار و سایر روزهای سال بسیار متفاوت است ، که منجر به بیکار شدن بیشتر این ظرفیت می شود. فراموش نکنیم که وزارت نیرو به طور متوسط ​​فقط 400 ساعت در سال فقط از نظر تأمین برق و ازدحام شبکه مشکل دارد و در بقیه سال عملاً با ظرفیت خالی نیروگاه ها روبرو است. البته بخشی از این مشکل را می توان به سادگی با تعادل تقاضا از طریق صادرات حل کرد و همچنین درآمد قابل توجهی برای وزارت نیرو ایجاد کرد. البته نباید از این نکته غافل شد که انعقاد قرارداد تأمین برق با کشور دیگری به معنای ایجاد یک تعهد قانونی است که عدم رعایت آن منجر به جرم گسترده و عواقب سیاسی می شود.

علاوه بر این ، صادرات انرژی علاوه بر مشکلات ناشی از تحریم ها ، به خطوط انتقال یا خطوط لوله و توافق نامه های دو جانبه نیاز دارد که ایجاد آنها می تواند برای کشور مشکل ساز شود. تلاش برای صادرات گاز به پاکستان ، که به رغم هزینه های هنگفت ساخت خط لوله جاسک به دلیل سهل انگاری پاکستان و ناقص بودن خط لوله ، متوقف شده است ، یکی از این نمونه هاست. عدم پرداخت درخواست های وزارت نیرو از محل صادرات برق به عراق از دیگر مشکلاتی است که در زمینه صادرات انرژی با آن روبرو هستیم. با این حال ، باید بپذیریم که ظرفیت صادرات انرژی ما در زمینه برق و گاز نامحدود نیست و مشکلات خاص خود را دارد.

در بحبوحه تحریم ها و مشکلات صنایع مختلف در ایران ، صنعت جدیدی پدید آمده است که غیر مجاز در بازارهای جهانی است و فضای نامحدودی را برای صنعتگران فراهم می کند. نکته کلیدی صنعت رمزارز برای برق ایران این است که با استخراج رمزارز می توان از ظرفیت تولید برق خالی و بدون استفاده استفاده کرد. از همه مهمتر ، وزارت نیرو می تواند صنعت را در ساعات شلوغ و روزهای سال بدون متحمل شدن هزینه ها و زیان های انباشته تعطیل کند.

ارزهای رمزپایه امروزه به عنوان طلای عصر دیجیتال شناخته می شوند و ارزش بازار آنها بیش از دو تریلیون دلار است و تجارت مرزی را برای همه فعالان اقتصادی امکان پذیر می کند. با توجه به ظرفیت قابل اطمینان برای تولید برق در کشور ، کافی است که زمینه های لازم برای استخراج قانونی ، شفاف و تنظیم شده ارزهای رمزپایه در کشور فراهم شود.

زمانی برای توسعه صنعت پتروشیمی این کشور ، سرمایه گذاران این صنعت با قیمتی کمتر و اقتصادی تر گاز تأمین می شدند تا ایران بتواند از کشورهایی مانند قطر پیشی بگیرد. اکنون باید با ارزهای دیجیتال از همین روش استفاده کنیم. متأسفانه ، می بینیم که با اعلام تعرفه برق یک معدنکار برابر با صادرات برق ، نه تنها زمینه استخراج غیرقانونی ارز رمزنگاری شده را فراهم کرده ایم ، بلکه سرمایه گذاران در این زمینه را با وجود مزایای قابل توجه ، رانده ایم.

واقعیت این است که کشور ما ظرفیت و پتانسیل تبدیل شدن به یکی از بازیگران اصلی و کلیدی در صنعت بلاکچین را دارد. بر این اساس ، انتظار می رفت که دولت با مدیریت بازار و تنظیم روند استخراج ارزهای رمزپایه ، علاوه بر جلوگیری از فشار مضاعف بر شبکه برق شهر ، که عمدتا به دلیل استخراج از خانه رخ می دهد ، زمینه های لازم را برای بازیگران جدی معدن فراهم کند. بازار امن ایران. توسعه این صنعت علاوه بر ایجاد ارزش افزوده قابل توجه برای کشور ، می تواند مبنای بسیار مطلوبی برای دور زدن تحریم ها و دسترسی به سیستم های بانکی بین المللی باشد.

نکته این است که اگر قرار باشد بازیگران اصلی صنعت بلاکچین در ایران فعال باشند ، وزارت نیرو علاوه بر اینکه می تواند برق آنها را با تعرفه های مشخص اما اقتصادی تأمین کند ، درآمد حاصل از فروش برق خارج از شبکه را نیز افزایش می دهد. با گذشت زمان ، وی موفق شد فعالان این صنعت را متقاعد کند که نیروگاه های کوچک تأسیس کنند ، که در نهایت در اوج مصرف به شبکه و وزارت نیرو کمک کردند. علاوه بر این ، توسعه صنعت معدن و نیاز به برق می تواند بهانه ای برای توسعه منابع انرژی تجدیدپذیر باشد. به عنوان مثال ، وزارت نیرو می تواند سرمایه گذاران ارز رمزنگاری شده را ترغیب کند تا حداقل 20 درصد از برق مورد نیاز خود را از طریق منابع تجدیدپذیر تأمین کنند.

مسئله بسیار مهم دیگری که نباید از آن غافل شد این است که وزارت نیرو به طور کلی هنگام تعیین سیاست های مربوط به تأمین معدنچیان چنین تصمیمات واضح و م makeثری را اتخاذ نمی کند. به عنوان مثال ، در مورد نیروگاه های کوچک ، که باید طی مدت زمانی 5000 مگاوات تولید می کردند و امروز فقط 600 مگاوات برق تولید می کنند ، عدم توانایی در تعیین نرخ اقتصادی برای گاز این نیروگاه ها ، و همچنین مجوز نداشتن معدنچیان برای اسکان. حجم کم و مصرف برق این نیروگاه ها عملاً سرمایه های انجام شده در این زمینه را هدر می دهد.

علاوه بر این ، نباید فراموش کنیم که معدنچیان حتی می توانند گاز شعله ور را به برق تبدیل کرده و به مدار بیاورند. به نظر می رسد قیمت دو و نیم سنت برای جمع آوری گاز فلر و تبدیل آن به برق ، قیمت اقتصادی باشد. واقعیت این است که در صورت جمع آوری و تولید برق از گازهای فلوئوره شده ، که منجر به آلودگی جدی محیط زیست در جنوب این کشور شده است ، می توانیم برق معادل مصرف برق در بلژیک تولید کنیم.

متأسفانه رویکرد وزارت نیرو در زمینه تأمین برق رامرز به قدری منفی بود و تعرفه های برق در این زمینه به قدری غیراقتصادی بود که عملاً همه سرمایه گذاران بزرگ در این زمینه ترجیح دادند به جای ایران در کشورهای دیگر منطقه کار کنند. البته تبدیل فعالیت های کارگران معدن به کارهای زیرزمینی و استفاده از برق خانگی ، مدرسه ای ، کشاورزی و صنعتی برای استخراج رمزها ، نتیجه دیگر همان رویکرد وزارت نیرو بود. ما زیر سایه سنگین عدم تمایل دولت به تصمیم گیری و تدوین معیارهای اقتصادی برای فعالیت معدنچیان و همچنین تعرفه های یک جانبه انرژی برای بازیگران ، عوامل اصلی صنعت بلاکچین را که می تواند منبعی از خدمات قابل توجه به اقتصاد ایران باشد ، از دست داده ایم. برق آنها

مسلماً ، اگر ما از ظرفیت موجود نیروگاه استفاده می کردیم و شامل توسعه منابع تجدیدپذیر انرژی و اداره کل در فعالیت های معدنچیان با معیارهای محاسبه شده بودیم ، نتیجه آن برای وزارت انرژی ، اقتصاد و فعالان معدن بسیار عالی خواهد بود. در این حالت ، وزارت نیرو می تواند به جای تعطیلی املاک صنعتی ، برق شهرهای صنعتی را از طریق نیروگاه های تجدید پذیر یا کوچک ساخته شده توسط فعالان معدن تأمین کند.

در شرایط فعلی به نظر می رسد بهترین پیشنهاد تعیین تعرفه های برق و گاز برای معدن کاران در راستای تعرفه های پرمصرف است. اگرچه با توجه به کارایی و برتری که ارزهای رمزپایه برای کشور دارند ، ممکن است تعرفه کمتری برای آنها در نظر گرفته شود ، اما در شرایط فعلی به دلیل مشکلات موجود ، تعیین تعرفه بر اساس برق و گاز صنایع با مصرف بالا می تواند وزارتخانه باشد از نفت و انرژی نیز باید اقتصادی و تولیدی باشد. علاوه بر این ، احزاب مورد نیاز است ، یعنی. تولیدکنندگان و معدن کاران برق ، در بورس انرژی تجارت می کنند و بنابراین این معاملات را سازماندهی می کنند و البته قیمت گذاری برق را بر اساس شرایط فصلی و میزان مصرف در کشور تعیین می کنند.

در واقع مهمترین مسئله برای توسعه صنعت رمزنگاری در کشور تعریف سیاستها و چارچوبهایی است که زمینه فعالیت این سرمایه گذاران داخلی و خارجی را در این صنعت تسهیل کرده و از توسعه فعالیتهای زیرزمینی در این زمینه جلوگیری می کند. ما فقط با تنظیم صنعت بلاکچین و تعیین تعرفه های مناسب و اقتصادی می توانیم مصرف غیرقانونی برق در این صنعت را کنترل و مدیریت کنیم. در این حالت بخشی از سرمایه های منحرف مردم جذب ساختار سیستماتیک این صنعت می شود و به تدریج استفاده از پول الکترونیکی در زندگی روزمره مردم اتفاق می افتد.

هر فرصتی برای از دست دادن توسعه صنعت بلاکچین و جذب سرمایه گذاران و بازیگران اصلی در این زمینه ، به معنای عقب ماندن از سایر رقبای اقتصادی در راهی است که جهان در عصر دیجیتال طی می کند. وی افزود: تا به امروز ما فرصت را برای استخراج طلا از این دوران آشفته برای تضمین آینده اقتصاد کشور و تضمین معاملات بانکی بین المللی به هدر داده ایم و ادامه این رویکرد هزینه های جبران ناپذیری را برای اقتصاد کشور به دنبال خواهد داشت.

انتهای پیام