به گزارش سلام نو، شرق نوشت: اصلاح‌طلبان عمدتا عقیده دارند که دولت رئیسی دولت سوم احمدی‌نژاد است به جز حضور برخی از چهره‌های آن کابینه در دولت سیزدهم؛ تشابه رویکردها، وعده‌ها و سیاست‌ها را هم مثال می‌زنند.
گرچه برخی اصلاح‌طلبان پیش‌تر مدعی بودند که ابراهیم رئیسی تفاوت‌های بسیار زیاد با محمود احمدی‌نژاد دارد، علی صوفی پیش‌بینی کرده بود که با توجه به این موضوع به نظر نمی‌رسد که رئیسی بخواهد از وزرای احمدی‌نژاد در دولت خود استفاده کند؛ اما این اتفاق نیفتاد و اتفاقا حضور مردان سابق دولت اسبق در دولت رئیسی برجسته است.
مشابه این پیش‌بینی را ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا، هم کرده بود و گفته بود با توجه به شخصیتی که از آقای ابراهیم رئیسی سراغ دارم، او خیلی تمایلی برای به‌کارگیری افرادی که در دولت‌های نهم و دهم وزیر بودند، ندارد.
علی‌اکبر محرابیان وزیر صنایع و معادن احمدی‌نژاد، وزیر نیرو؛ رستم قاسمی وزیر نفت احمدی‌نژاد، وزیر راه و شهرسازی؛ سردار وحیدی وزیر دفاع احمدی‌نژاد، وزیر کشور؛ مسعود میرکاظمی وزیر بازرگانی احمدی‌نژاد، معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه و حمید سجادی که در دولت احمدی‌نژاد نتوانست رأی اعتماد برای وزارت ورزش را بگیرد، این بار در دولت رئیسی این سمت را عهده‌دار شد.
عیسی زارع‌پور (وزیر ارتباطات)، امیرعبداللهیان (وزارت خارجه)، حجت‌الله عبدالملکی (وزیر کار و تعاون) رضا فاطمی‌امین (وزیر صنعت، معدن و تجارت) و سیدجواد ساداتی‌نژاد (وزیر جهاد کشاورزی) و محمدعلی زلفی‌گل (وزیر علوم) هم از مدیران میانی دولت احمدی‌نژاد بودند که حالا به وزارت ارتقا پیدا کرده‌اند.
فرهاد رهبر رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و دانشگاه تهران در زمان احمدی‌نژاد دستیار اقتصادی رئیسی و علی نیکزاد وزیر راه احمدی‌نژاد هم رئیس بنیاد مسکن شده است. باقر خرمشاد معاون وزیر علوم دولت احمدی‌نژاد معاون سیاسی وزیر کشور، صولت مرتضوی از نزدیکان سابق احمدی‌نژاد، استاندار خراسان و معاون سیاسی وزارت کشور در دولت او معاون اجرائی رئیسی شده و محمد حسینی وزیر ارشاد احمدی‌نژاد معاون پارلمانی رئیسی شده است.
با این وصف کابینه ابراهیم رئیسی نه‌تنها فراجناحی نشد؛ بلکه سهامداران اصلی‌اش وزرای سابق احمدی‌نژاد شدند. طیفی از اصولگرایانی که در دهه ۸۰ و با به‌قدرت‌رسیدن احمدی‌نژاد وارد عرصه قدرت و شناخته شدند. در این کابینه نه جریان جبهه پایداری و نه حتی اصولگرایان متقدم و سنتی‌تر مانند طیف جامعه اسلامی مهندسین، مؤتلفه و جبهه پیروان خط امام و رهبری سهمی پیدا نکردند. همان زمان هم وقتی بحث کابینه فراجناحی طرح شد یا رئیسی برای نظرخواهی دست به سوی فعالان سیاسی غیراصولگرا دراز کرد یا از مردم خواست که در یک سایت نظرخواهی برای انتخاب وزرا شرکت کنند، بسیاری هر دو این ایده‌ها را اشتباه خواندند. قابل پیش‌بینی بود که رئیسی با وجود ادعاهایش توان و خواست شکل‌گیری یک کابینه فراگیر را ندارد.
ناصر ایمانی اصولگرا همان وقت هم موضوع تشکیل «کابینه فراجناحی» را غلط دانسته و گفته بود: باید توجه داشت که اساسا کابینه فراجناحی حرف غلطی است. ما چیزی به نام کابینه فراجناحی نداریم و کار درستی هم نیست. در هیچ دوره‌ای هم چنین اتفاقی رخ نداده است. کجا در دولت معروف به اصلاحات کابینه فراجناحی تشکیل شد؟ یا در دوره آقای احمدی‌نژاد کابینه فراجناحی ایجاد شد؟ یا همین‌طور در دوره آقای روحانی؛ اصلا کابینه فراجناحی حرف غلطی است.