آیت الله خامنه ای در آخرین ملاقات خود با دولت روحانی چهارشنبه گذشته گفت: “در این دولت مشخص شده است که اعتماد به غرب کار نمی کند و آنها کمک نمی کنند و تا جایی که می توانند اعتصاب می کنند و اگر نکنند ، خواهند کرد. اعتصاب جایی چون نمی تواند. “
اما ایالات متحده چه کرد که رهبر ایران را واداشت به ارزیابی فوق از روابط ایران با آمریکا و غرب بپردازد؟ من فکر می کنم دو نکته اصلی وجود دارد:
اول ، در سالهای اخیر ، ایالات متحده به شدت متعهد به یکجانبه گرایی ، خروج عمدی از معاهدات بین المللی و نقض این معاهده بوده و تحریم های مکرر را برای سرکوب سایر کشورها وضع کرده است. در نتیجه ، این کشور اساسی ترین اعتبار ملی خود را از دست داده است. دولت ترامپ این توافق را که پس از سال ها مذاکره امضا شده و در شورای امنیت سازمان ملل متحد به تصویب رسیده بود ، بدون هیچ گونه پرداختی کنار گذاشته است. اگر یک توافق بین المللی توسط یک دولت تضمین نمی شود ، پس ارزش امضای چنین معاهده ای چیست؟
ثانیاً ، اقدامات دولت کنونی آمریکا اعتماد جامعه بین المللی را به دست نیاورده است. دولت بایدن از زمان روی کار آمدنش خوب صحبت کرده است ، اما عملاً هیچ کاری نکرده و رویکرد “حداکثر فشار” را علیه ایران دوران ترامپ ادامه داده است. اگرچه اپیدمی تاج جان مردم ایران را به طور جدی به خطر انداخته است ، اما هنوز تحریم ها علیه ایران را لغو نکرده است.
آنتونی بلینکن ، وزیر امور خارجه آمریکا در کویت در 29 ژوئیه گفت: “ما صادقانه امیدواریم که تعهدات متقابل خود را در شورای امنیت سازمان ملل تجدید کنیم.” حق تصمیم گیری همیشه با ایران بوده است ». اما این همانطور که همه می دانند این نیست که بهترین کاری که ایالات متحده می تواند در مناسبات بین المللی خوب انجام دهد این است که افکار عمومی را اشتباه گرفته ، از مسئولیت های خود فرار کرده و در نهایت توپ را به طرف دیگر پرتاب کند.
حضرت آیت الله خامنه ای روز چهارشنبه در نشستی گفتند: «آمریکایی ها با کلمات و وعده ها می گویند که ما تحریم ها را لغو می کنیم ، اما آنها تحریم ها را لغو نکرده و نمی کنند.» ما توافقی نخواهیم داشت. آنها با این بیانیه می خواهند از دخالت بعدی خود در اصل برجام و مسائل موشکی و منطقه ای عذرخواهی کنند.
در سه سال گذشته ، بزرگترین چالش پیش روی ایران ناشی از تحریم های غیرقانونی و مداخله مداخله جویانه آمریکا بوده است. ایران اقدام آمریکا را “جنگ اقتصادی کامل” می خواند. تنها هدف تحریم های آمریکا این است که بر معیشت مردم ایران از طریق “فشار حداکثری” تأثیر بگذارد ، نارضایتی آنها را برانگیزد و آنها را به اعتراض در خیابان ها و سرنگونی رژیم فعلی تشویق کند. ایالات متحده همین کار را در سوریه ، کره شمالی ، ونزوئلا ، کوبا و دیگر کشورها انجام داده است.
تاریخ و واقعیت بارها و بارها ثابت کرده است که سرنگونی دولت با اعمال تحریم ها و محاصره غیرممکن است ، اما ایالات متحده هنوز معتقد است که می تواند سایر کشورها را از “موقعیت قدرتمند” خود مورد آزار و تسلط خود قرار دهد. در واقع ، چینی ها مدت هاست که “موضع قدرتمندی” را که ایالات متحده ادعا می کند ، رد کرده اند و سایر کشورهای مستقل مانند ایران آن را به رسمیت نمی شناسند. فقط ایالات متحده و برخی متحدانش هنوز در توهم این موضع هستند.
در حال حاضر اقتصاد و معیشت مردم ایران با مشکلات مختلفی روبرو است و رئیس دولت وظیفه دشواری دارد و راه درازی در پیش دارد. اما من معتقدم که اگر دولت ایران به توصیه رهبر معظم انقلاب گوش دهد و توهمات غیرعملی درباره ایالات متحده و غرب را کنار بگذارد ، می تواند از وضعیت نامطلوب کنونی رهایی یابد.
مائوتسه دون رهبر فقید چین یک ضرب المثل دارد که ما باید “دوست و دشمن را بشناسیم”. ایران دارای منابع منحصر به فرد و پتانسیل عظیمی است که با تکیه بر توانمندیهای داخلی خود و ادامه رویکرد “رو به شرق” در سیاست خارجی قادر خواهد بود در مسیر درست به سعادت و شکوفایی برسد.
311311