دیدارنیوز – رسول شکوهی*: روز موعود فرا رسید و در نهایت کابینه سید ابراهیم رئیسی به صورت رسمی اعلام شد. آنقدر در این مدت لیست‌های پراکنده و گمانه زنی‌ها منتشر شد که بسیاری نا امید بودند که به این زودی‌ها لیست وزرای کابینه و ترکیب اعضای دولت رئیسی منتشر شود، ولی امروز در نهایت این لیست از طریق رسانه‌ها به دست افکار عمومی رسید.
افکار عمومی با برخی از افراد این لیست آشنایی دارند و احتمال هم داده می‌شد که بر اساس گمانه زنی‌ها همین افراد معرفی خواهند شد. اما یک مورد در این لیست وجود دارد که حتی بسیاری از اهالی آن وزارتخانه هم نه تنها او را نمی‌شناسند بلکه اسم او را هم در همین مدت اخیر شنیده اند.
حسین باغ‌گلی، وزیر پیشنهادی وزارت آموزش و پرورش و یکی از جوانان کابینه ابراهیم رئیسی. او که متولد ۱۳۵۷ است نه تنها در وزارت آموزش و پرورش حضور نداشته که تنها سابقه اجرایی او درباره مسائل این وزارتخانه به صورت کلی، مدیریت مدارس غیر دولتی امام رضا زیر نظر آستان قدس رضوی محسوب می‌شود. او البته عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد و دکترای فلسفه تعلیم و تربیت دارد.
عنوان رساله دکتری او مطالعه انتقادی «تربیت معنوی» در دنیای معاصر: مقایسه معنویت‌های دینی و نوپدید در عرصه تربیت. متن رزومه باغ گلی به صورت پی دی اف موجود است و می‌توانید دقیق‌تر این اطلاعات را مطالعه کنید، ولی یکی از پروژه‌هایی که تحت عنوان فعالیت‌های پژوهشی در رزومه او آمده «بررسی نظرات شرکت کنندگان در جشنواره موسیقی محلی خراسان» سفارش دهنده وزارت فرهنگ و ارشاد و باغ گلی به عنوان همکار اصلی در این پروژه فعال بوده است.
عناوین عجیب دیگری نیز تحت عنوان فعالیت پژوهشی آمده است. ارزیابی عملکرد مدیریت امور دانشجویی دانشگاه فردوسی مشهد و طراحی و نظارت بر اجرای برنامه‌های تربیتی دبستان رشاد از دیگر فعالیت‌های پژوهشی او است. سوابق اجرایی او نیز قابل تامل است. از سال ۹۷ تا امروز مدیرعامل بنیاد فرهنگی رضوی – مدارس امام رضا (ع) (موسسه تابعه آستان قدس رضوی). تنها جایی که باغ گلی در آن خدمت کرده و وابسته به آموزش و پرورش است اداره کل آموزش و پرورش خراسان رضوی است که او در آنجا عضو متخصص کارگروه اداره کل آموزش و پرورش خراسان رضوی (زیر مجموعه معاونت پرورشی اداره کل) بوده است. همین دو عنوان هم در معرفی او در پایگاه اطلاع رسانی دولت آمده است و به صورت کلی اطلاعات بیشتری درباره او وجود ندارد.
برخی با عنوان جوان گرایی از این وزیر پیشنهادی دفاع می‌کنند، ولی این اتفاق به هیچ وجه نسبتی با جوان گرایی ندارد. جناب باغ گلی احتمالا می‌توانند مشاور خوبی برای وزیر آموزش و پرورش باشند، ولی اینکه فردی را که فقط سه سال مدیر یک مدرسه بوده را به عنوان وزیر پیشنهادی معرفی کنیم اجحاف به جامعه بزرگ فرهنگیان کشور است که هیچ نخبه و با سابقه‌ای در این سال‌ها نداشته اند که به این جایگاه ورود کند.
بدون تعارف وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش بعد از گرفتن رای اعتماد از نمایندگان مجلس شش ماه زمان می‌برد تا با ساختمان‌های وزارت آموزش و پرورش و مسائل مربوط به آن آشنا شود. فردی که یک روز سابقه کار وزارتی ندارد و نه تنها در وزارت آموزش و پرورش نبوده بلکه در هیچ وزارت خانه دیگری نیز سمت اجرایی نداشته است قاعدتا برای وزارت بزرگ و مهم آموزش و پرورش فرد مناسبی به نظر نمی‌رسد.
دیگر نکته‌ای که باید به آن توجه داشت اهمیت شخص وزیر در وزارت آموزش و پرورش است. تجربه ثابت کرده است که وزارت آموزش و پرورش محل سهم خواهی‌های گروه‌های مختلف در هر دولتی می‌شود و اگر شخص وزیر فرد قدرتمندی نباشد زیر فشار‌هایی از این دست نمی‌تواند مسائل مهم آموزش و پرورش را پیش ببرد.
موضوع مهم دیگری که باید به آن اشاره داشت نقش مجلس در این باره است. به صورت مشخص کمیسیون آموزش و تحقیقات باید نظر خود را درباره انتخاب حسین باغ گلی برای این وزارت خانه اعلام کند، چون اعضای این کمیسیون با پیچیدگی‌های مسائل آموزش و پرورش آشنایی دارند و می‌توانند به دیگر نمایندگان مجلس برای اتخاذ تصمیمی بهتر کمک کنند.
آخرین نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد نقش تشکل‌های فرهنگیان در تصمیم‌هایی از این دست است. تشکل‌های فرهنگیان یکی از قدیمی‌ترین و از معدود تشکل‌هایی است که در کشور وجود دارد و تجربه نشان داده که تعامل سازنده‌ای نیز همواره با این وزارتخانه داشته اند. نظرات کارشناسی آن‌ها به اتخاذ تصمیمی هر چه بهتر برای آینده کشور مفید خواهد بود. تا به این لحظه بسیاری از این تشکل‌ها سکوت کرده اند و مشخص نیست که چرا این سکوت شکل گرفته است، ولی خوب است که مشخص شود آیا نظرات تخصصی تشکل‌ها در این زمینه دریافت شده است یا نه و آیا از آن‌ها در رابطه با انتخاب وزیر آموزش و پرورش نظرخواهی شده است یا نه. افراد دیگری که به عنوان وزیر احتمالی آموزش و پرورش در رسانه‌ها مطرح می‌شدند کارنامه قوی‌تر از باغ گلی نداشتند و این مساله نگرانی‌ها را در رابطه با آموزش و پرورش در دوره ابراهیم رئیسی بیشتر می‌کند. آموزش و پرورشی‌ها در دولت روحانی که از وزیر خیری ندیدند و امیدوار بودند در دولت بعدی فردی قوی و باسابقه و آگاه به مسائل آموزش و پرورش به تقاطع سمیه و قرنی برود. بهتر است نا امیدتر از این نشوند.
*روزنامه‌نگار و کارشناس مسائل آموزش و پرورش