امام حسن عسکری یازدهم را عسکری می نامیدند زیرا در اواخر عمر در اردوگاه (عسکر به عربی) زندگی می کرد. این به دلیل اوضاع سیاسی آن زمان بود، زیرا خلفای عباسی نسبت به امامان و پیروان آنها بدگمان بودند و اغلب آنها را مورد آزار و اذیت قرار می دادند. اردوگاه تا حدودی از امام و خانواده اش محافظت می کرد.