پیشگیری و درمان زخم بستر

چگونه از زخم فشاری جلوگیری کنیم

با دلگرم کننده به روز باشید راه های مناسب برای پیشگیری از زخم آن ها ملاقات می کنند.

پیشگیری از زخم بستر

آسانتر و موثرتر از درمان آن است. موثرترین راه برای پیشگیری از زخم، تعویض مکرر بیمار است. این تغییر وضعیت باید مکرر و منظم باشد، در هنگام تغییر وضعیت باید مراقب بود که پوست کشیده نشود و آسیبی به آن وارد نشود و بدن در موقعیت هایی قرار گیرد که قسمت هایی که بیشتر در معرض زخم هستند تحت فشار کمتری قرار گیرند. پوست باید به طور مرتب تمیز شود. به طور منظم برای جلوگیری از آسیب و دور از چشم مراجعه کنید. وضعیت تغذیه بیمار نیز باید خوب باشد.

زخم بستری که در فاز اول یا دوم هستند با درمان مناسب در چند هفته بهبود می یابند. درمان مرحله سوم و چهارم دشوارتر است، در بیمارانی که به دلیل بیماری شدید و مزمن امید چندانی به زندگی ندارند، فقط سعی کنید درد زخم را کاهش دهید.
افراد زیر باید برای التیام زخم صورت با هم همکاری کنند

این زخم ها می تواند در اثر پوشیدن صندلی یا تخت و یا کشش ملحفه ایجاد شود. زخم‌های شکمی یا دکوبیتوس نواحی پارگی پوست هستند که در افراد زیر ایجاد می‌شوند.

بستری طولانی مدت در تخت
ناتوانی در حرکت برای مدت کوتاه به خصوص در بیماران مبتلا به عروق خونی یا عصبی
▪ از ویلچر یا صندلی شب استفاده کنید

زخم های بستری در بخش هایی از بدن دیده می شود که می توانند فشار وزن بیمار را تحمل کنند. در بیماران بستری، زخم بستر معمولاً در لگن، ستون فقرات، کمر، شانه ها، آرنج و سرین دیده می شود. در بیماران روی صندلی چرخدار، زخم های ضخیمی در ناحیه کمر، باسن و پاها دیده می شود. این فشار موقت جریان خون را به داخل پوست متوقف می کند و باعث می شود سلول های پوست آسیب ببینند و بمیرند.

با کاهش فشار، جریان خون به پوست بهبود می یابد و پوست علائم و نشانه های آسیب را نشان می دهد. در ابتدا، زخم ممکن است فقط یک نقطه قرمز روی پوست باشد.
اگر این لکه روی پوست از فشار مضاعف محافظت نشود، قرمزی به سرعت به تاول و زخم‌های باز تبدیل می‌شود.
در موارد شدید، کل ضخامت پوست تحت تأثیر قرار می گیرد و با ایجاد زخم عمیق پوستی، ماهیچه ها یا استخوان ها ظاهر می شوند و ماهیچه ها را مستعد آسیب های پوستی ناشی از فشار پوست می کند.

این بدان معنی است که آسیب خفیف پوست می تواند آسیب شدید عضلانی را پنهان کند. برای ایجاد زخم بستر نیازی به فشار شدید نیست. فشار کمتر از 25 درصد زمانی که فشار در تشک طبیعی است می تواند منجر به زخم بستر شود. به طور معمول، پوست ما با حرکت مداوم، حتی در هنگام خواب، از زخم های بهاری محافظت می شود.

اگرچه فشار مداوم بر روی پوست شایع ترین علت زخم است، دلایل دیگر عبارتند از:

• نیروهای پیروز و مالش

نیروهای کوبیدن و مالش باعث کشیدگی پوست و انسداد جریان خون به پوست می شود که در نهایت منجر به گردش خون ضعیف پوست می شود. در فرد بستری در اثر کشیدن تخت، این نیروهای پیروز و مالشی باعث آسیب پوستی می شود. این حالت همچنین زمانی رخ می دهد که سر بیش از 30 درجه بالا بیاید.این فشارها عمدتاً به قسمت پایین کمر و پایین بدن وارد می شود.

رطوبت ناشی از عرق، ادرار و مدفوع، پوست را نازک و مستعد آسیب های فشاری می کند. در نتیجه، افراد مبتلا به بی اختیاری بیشتر مستعد زخم های پیشرونده هستند.

افرادی که بدون کمک حرکت می کنند نسبت به فصل بهار کمتر دچار زخم می شوند زیرا وزن خود را هر از چند گاهی تغییر می دهند. زخم های بستری در بیمارستان در افراد زیر شایع تر است:

• فرد مبتلا به فلج عضلانی، در این دوره نقاهت طولانی پس از عمل جراحی، درمان طولانی مدت در بخش مراقبت های ویژه، ناتوانی ناشی از آرتریت، سکته مغزی و یا مشکلات عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS)
• کاهش احساس

در بیماران مبتلا به ضایعات نخاعی و سایر مشکلات عصبی که منجر به کاهش درد می شود در این بیماران جریان خون پوست حتی قبل از فشار پوست مختل می شود. فرد مبتلا به کم خونی در معرض خطر زخم است و نمی تواند اکسیژن کافی را به سلول های پوست برساند حتی اگر جریان خون به پوست سالم باشد.

افرادی که روزانه پروتئین کافی، ویتامین C و E، کلسیم و روی دریافت نمی کنند، بیشتر در معرض ابتلا به زخم بستر هستند.

افراد مسن بالای 85 سال بیشتر به دلیل نازک شدن پوست دچار زخم های بهاری می شوند.
با افزایش سن، چربی زیر پوست به نواحی عمیق تری منتقل می شود. چربی زیر جلدی نقش محافظتی در پوست دارد.
زخم بستر یک مشکل رایج در افرادی است که در بیمارستان یا در خانه بستری هستند.
زخم بستر منجر به عوارض پزشکی شدید مانند عفونت خون و استخوان، التهاب مفاصل عفونی و سرطان می شود.

علائم زخم بستر

• سوله ها بر اساس آسیب های پوستی به چهار مرحله تقسیم می شوند.
• مرحله 1: در افراد سفیدپوست یا رنگ پریده، یک لکه قرمز روی پوست ایجاد می شود که با فشار انگشت از بین نمی رود. در افرادی که پوست تیره‌تری دارند، لکه می‌تواند قرمز، بنفش یا آبی باشد. پوست ممکن است دچار درد یا خارش شود، یا ممکن است گرم، سرد یا سفت به نظر برسد.
• فاز دوم: در این مرحله تاول، زخم یا بریدگی در ضخامت پوست ایجاد می شود. نواحی اطراف بنفش مایل به قرمز با تورم خفیف است.
• مرحله 3: زخم ها عمیق تر هستند و بافت نرم را درگیر می کنند.
• مرحله 4: درگیری اولیه استخوان ها، ماهیچه ها، تاندون ها یا مفاصل، بسته به ناحیه آسیب دیده.
• زخم بستر هدف اصلی باکتری ها است، بنابراین مستعد عفونت هستند، به خصوص زمانی که زخم ها با مدفوع یا ادرار یک فرد مبتلا به بی اختیاری در تماس باشند.
• از بین بردن چرک از زخم
• بوی نامطبوع زخم
• احساس درد، گرما و افزایش قرمزی در پوست اطراف زخم
• تب

بیشتر بیماری‌ها با معاینه پوست برای بررسی علائم عفونت در زخم بستر، آزمایش‌های تشخیصی برای تعیین اینکه آیا عفونت به بافت‌های نرم، استخوان‌ها، جریان خون و سایر نواحی مهم حمله می‌کند یا خیر، تشخیص داده می‌شوند.
این آزمایش‌ها شامل آزمایش خون، آزمایش‌های آزمایشگاهی بافت موجود در ترشحات زخم‌ها و آزمایش‌های رادیولوژیک برای تشخیص عفونت استخوان است.

بیماری های سیر مورد انتظار

عوامل زیادی بر روند بیماری تأثیر می گذارند، این عوامل عبارتند از: شدت زخم، نوع درمان، سن بیمار، وضعیت عمومی بیمار، وضعیت تغذیه و قدرت حرکت بیمار.
به عنوان مثال، در یک فرد مسن نسبتا سالم، با وضعیت تغذیه مناسب و توانایی حرکت، احتمال بهبود زخم فاز 2 بیمارستان طی 1-6 هفته زیاد است.
زخم های عمیق ۲ تا ۴ درجه بعد از ۶ هفته تا ۳ ماه بهبود می یابند. 30٪ زخم 2 درجه، 50٪. از مرحله 3 و 70 درصد زخم ها. مرحله 4 بهبود زخم بیش از 6 ماه طول می کشد.
عوامل خطر اولسر عبارتند از بی اختیاری مدفوع و ادرار، ناتوانی در حرکت بدن و مشکلات سیستم گردش خون در این گروه از بیمارانی که به مدت طولانی تحت درمان هستند.

پیشگیری از درد بستر

کارشناسان سلامت معتقدند با کاهش فشار پوست و آسیب رساندن به پوست می توان از 50 درصد زخم ها پیشگیری کرد. روش های پیشگیری از زخم در افراد بی حرکت عبارتند از:

• فشار پوست را کاهش دهید

وضعیت بدن فردی را که در رختخواب دراز کشیده یا روی صندلی نشسته است، هر دو ساعت یکبار تغییر دهید. از یک بالش برای بلند کردن بازوها، پاها، باسن و باسن استفاده کنید. از آب یا تشک های لرزان برای کاهش فشار روی کمر و کمر استفاده کنید.

• قدرت برنده شدن و مالش را کاهش دهید

از دراز کشیدن بیمار روی تخت جلوگیری کنید تا بدن او را برای مدتی از تخت بیرون بیاورید. بستر را از ذرات ریز که باعث تحریک پوست می شوند و سر تخت را بیش از 30 درجه بالا نمی آورند تمیز کنید. برای کاهش فشار ناشی از مالش روی آرنج، پدها را زیر آرنج بیمار قرار دهید. فر بیمار را به آرامی بشویید و از خراشیدن و شستشوی محکم پوست خودداری کنید.

• معاینه روزانه پوست بیمار
• پوست بیمار را با مواد شیمیایی تحریک نکنید.

از استفاده از ضدعفونی کننده های تحریک کننده، پراکسید هیدروژن، محلول های مانع و سایر مواد شیمیایی برای تمیز کردن پوست بیمار خودداری کنید.

• بیمار را به خوردن غذا تشویق کنید: رژیم غذایی باید حاوی انرژی کافی، پروتئین، کلسیم، روی، ویتامین های C و E باشد. اگر بیمار همکاری نکند، پزشک ممکن است مواد مغذی اضافی را توصیه کند.
• بیمار را به ورزش روزانه تشویق کنید: ورزش با افزایش جریان خون، بهبود زخم را تسریع می کند. تمرینات کششی و ایزومتریک ممکن است برای بیماران بستری توصیه شود.
• تمیز و خشک نگه داشتن پوست بیمار: پوست بیمار را با سرم فیزیولوژیکی تمیز کرده و سپس به خوبی خشک کنید.

هنگام تغییر وضعیت در تخت باید به نکات زیر توجه کرد

• درازکش باید حداقل هر ساعت یک بار عوض شود.
• در کسانی که اندام فوقانی آنها قوی است، می توانند با کمک میله ها و دسته هایی که بالای سر بیمار در رختخواب آویزان است، وضعیت خواب را تغییر دهند.
• برخی از انواع پدها که با آب، فوم، ژل یا هوا پر شده اند می توانند به توزیع بهتر فشار کمک کنند.
• نباید بیش از 30 درجه از تخت بیمار بالا بیاید
• به خاطر داشته باشید که بیمار دراز می کشد و از بالش استفاده می کند تا قسمت های حساس زخم کمتر تحت فشار قرار گیرد.
• گاهی اوقات استفاده از تشک های موجدار که دائماً فشار روی قسمت های مختلف پوست را تغییر می دهند مفید است.

اگر زخم بستر برای درمان بهتر ایجاد شود، ابتدا باید بر اساس شدت آن ها طبقه بندی شوند:

1- نوع خفیف با درگیری اپیدرمی.
2- نوع متوسط ​​با درگیری اپیدرم و درم.
3- نوع شدید با درگیری اپیدرم، درم و بافت زیر جلدی.
4- نوع بسیار شدید که زخم به استخوان ها و ماهیچه ها می رسید.

اقدامات درمانی عمومی

1- بیمار را هر 2 ساعت یکبار بدون کشش یا آسیب به پوست بیمار حرکت دهید
2- حفظ رطوبت پوست
3- تخت بیمار بلند نباشد
4- کنترل از نظر بهداشتی و دفع ادرار و مدفوع
5- ویتامین C 2 قرص 500 میلی گرمی در روز و غذاهای مغذی پر پروتئین.

باند زخم

پانسمان های جدید زخم با نفوذ بخار در تسریع بهبود موثر هستند. این پانسمان حتی برای زخم های عفونی نیز موثر است اما در صورت بروز سلولیت نباید از آن استفاده کرد.
با بانداژ بسته باید بانداژ را با حاشیه 2 تا 3 سانتی متر برش داد و روی زخم گذاشت و در صورت تجمع ترشحات هر 5 تا 7 روز یا زودتر آن را تعویض کرد و تا بهبودی کامل ادامه داد.

تمیز کردن زخم

بهتر است از محلول نمکی با سرم معمولی و بهداشت کامل استفاده شود و بافت های مرده اطراف زخم به آرامی تمیز شوند.

آنتی بیوتیک های محلی

در صورت وجود بوی نامطبوع و ترشحات عفونی، فقط از پماد موپیروسین 2% دو بار در روز به مدت 1 تا 2 هفته یا فوسیدین یا پماد 2% اسید فسفریک در همان مدت استفاده کنید. آنتی بیوتیک خوراکی یا تزریقی فقط در صورت مثبت بودن کشت باکتریولوژیک. استفاده شود.

عمل جراحي

روش جراحی و فلپ عضلانی پوستی در زخم های عمیق و پایدار روش انتخابی است.
این مقاله توسط دکتر نیما ترابی تهیه و برای دکتر سلام مجله پزشکی.

گردآوری شده توسط مجله اینترنتی Encouraged

مرجان امینی