پست اینستاگرامی برادر میتر استاد درباره بخشش نجفی + جزئیات

مسعود استاد با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام خود و با استناد به آیه 134 سوره عمران «ینجوین یناون، والزاره والزاره والزا، والافین والاجافین وله جوه المحزین، کسانی هستند که در آسایش و عصبانیت انفاق می کنند. «آنها در حال قورت دادن هستند. و از «خطای» مردم بگذر، و خداوند فضایل را دوست دارد.

داستان ما تمام شد، بگذار داستان ایتان غمگین باشد. در 27 ژوئن 1998 تلفن من زنگ خورد و زندگی ما زیر و رو شد، خبر کوتاه بود و خبرنگاران زیادی بودند.

تا زمانی که به هوش آمدم، او خواهر و خون و جنازه من و مردی بود که به سیاست شهرت داشت، وزیری معروف، زمانی شهردار معتبر و معاون امین و مشاور عالی رهبری عالی کشور، حامی حقوق زنان اما حقوق خودش. قاتل

برخورد با کودکی که با جسد خونین مادرش مواجه شده و لباس هایش پاره شده بود برایم سخت بود.

شنیدن فریاد مادری که شاید تا دیروز دامادش را یک دولتمرد محترم می دید و امروز قاتل محبوبش را برایم سخت بود.

تماشای اشک های پدری که همیشه فرزندانش را از ظلم به دیگران باز می داشت و امروز سینه های دخترش توسط دامادش سوراخ شده بود برایم سخت بود.

شاید کمی از همه نیروهای سیاسی می ترسیدم که تا دیروز فکر می کردم در گرمای خانواده مظلومم است و امروز آن همه قدرت علیه من و خانواده مظلوم من است.

بله، خواهرم با سلاحی که قرار بود در برابر سلاح های ناجوانمردانه باشد کشته شد.

بله، وقتی پلیس به گرمی از قاتل استقبال کرد، ترسیدم و تقریباً وقت آن بود که این تصاویر علاوه بر این، خانواده یک شهروند عادی را گرم کند. اما فردای آن روز، ساعت 9 صبح، به همراه والدین خود در برابر دادستان منصف، دکتر، در دادگاه حاضر شدیم. شهریا. مردی را دیدم که شوک دیروز بود، فقیری که در چنگال عدالت گرفتار شده بود که حتی دیروز هم نمی توانست صادقانه صحبت کند.
پدرم زیر گوشم گفت حضرت عزرائیل دخترم را از دست این مرد کشت و من به رضای خدا اطاعت می کنم، مادرم هم به چشم او نگاه کرد و گفت به خدا واگذار کردم.
پسر مقتول نیز از دادستان محترم تقاضای قصاص کرد. سپس مورد حمله خبرنگارانی قرار گرفتم که با مشی آن مرد همسو بودند و سؤالاتشان به گونه ای بود که خانواده و خواهر ما به کشته شدن دکتر محمدعلی نجفی مشکوک شدند و باید پاسخگوی علت کشته شدن ایشان بودیم. به جای قربانی

بزدلانه ترین قسمت داستان این روزهای ما از آنجا شروع می شود که وکیل یک سیاستمدار زبردست پا به میدان می گذارد و فراموش می کند که به عنوان کبوتر عدالت باید به کمک قاضی بیاید.

تربیتی که این وکیل با وجدان و با مطبوعات مغرضانه به موکلش داد، ستون فقرات ما را شکست و اگر توکل به خدای متعال نبود، شاید زبان به دهانش می لغزید و اسرار فاش می شد و معمای چرایی او فاش می شد. کشته شد.

جناب آقای علیزاده طباطبایی، امیدوارم کارآموزان قضایی شما تاریخ وکالت شما را نخوانند و ندانند که عشق به نویسندگی سیاسی، علیرغم تصویر موجهی که دارند، چگونه دنیا را به بازی در آورده و حتی از آنها عبرت نگرفته اند. مشتری. آنقدر دویدی که دوستت گرمابه و زن گلستان را پرستو و در یک کلام مهدورالدم خطاب کردی و فکر نمی کردی حتی اگر در این دنیا مشتری از انتقام نجات پیدا کند، تو و ارباب رجوع باید جواب بده. دادگاه. و چند روز باقی مانده از زندگی شما به قیمت زندگی ابدی شما خواهد بود.

خوشبختانه موکل شما باهوشتر از شما بود و در جلسه دوم دادگاه شما را رد کرد و کوچکترین دفاعیات شما را باطل کرد. شما آنقدر مجذوب این پرونده قتل شدید که حتی در زمانی که در این پرونده سمتی نداشتید، در کنار فرزند معزول آیت الله هزالی اظهار نظر کردید. امیدوارم به خود بیای و توبه کنی عمر برف و آفتاب بالاست!

و جناب نجفی شما به خبرنگاران همکارتان گفتید که رای شما توسط نهاد امنیتی به همسرتان داده شده است و شما با کمک خبرنگاران خود بازی را به شبهه تبدیل کردید. در نظر داشته باشید که پرستو شما یک کلاغ بود و در نقش یک فرد مورد اعتماد که خود را در دادگاه هم می دید، این مهم را انجام می داد و در تماس های شما پرونده های خاله تان را برای همسرتان می فرستاد که اگر شما این کار را انجام می دادید. می خواهم، من را برای گفتن یک نفر تعیین می کنم، اما ما هیچ کس را علنا ​​تحقیر نکرده ایم.

یک نکته دیگر هم به حامیان زنان بگویم! مشاوران و نمایندگان زنان کشور من، خواهرم از نظر شما زن نبود؟ آن زن برهنه او را در حمام کشت، و تو یک کلمه در این مورد نگفتی؟ آیا سیاست شما فقط به شما اجازه می دهد که نگران حق تحصیل و حق کار، نفقه و سهم در کابینه و … باشید؟ آیا ارزش آن را نداشت که قتل یک زن ایرانی را چه به صورت نوشتاری و چه در زبان به یاد آوریم؟ بگذارید مردم ما در دوره های آتی انتخابات شما را قضاوت کنند.

«در مورد من که زمانی فرمانده گمنام و زمانی فرمانده سپاه بودم، می‌گویم الان نه شغلی دارم و نه رسمی که از کسی بگیرم.
کت فرزند دهقانی به نام کاکابرار از سرزمین کرمانشاه است. در کودکی مهربانی را از پدر و مادرم آموختم و در معتبرترین دانشگاه های کشور بدون رانت دکتری هوانوردی خواندم. در بهمن ماه سال 93 خانه هوا و فضای ایران را در شهرداری تهران تأسیس کردم و اکنون فقط مدرس دانشگاه هستم.
اما در پایان داستان ما با وساطت بزرگان کرمانشاه و کشور و همچنین وکلای عزیزمان جناب آقای مسعود افراضه و محمود حجلوی پدرم و مادرم و دستیارمان جناب آقای محمدعلی نجفی خون عزیزمان را بخشیدیم و خوشحال بودیم که با خون ایشان هیچ کاری را ارج ننهادیم امیدوارم آقای محمدعلی نجفی عزت داشته باشد. روح او را در چند جریب باقی مانده از سیاست پرورش دهید. «از خداوند متعال اجر همه نيكوكاران و هدايت تمام نيت‌هاي پليد را به راه راست مي‌خواهم.