افزایش حجم سینهها از طریق جراحی Breast Augmentation یکی از روش‌های درمانی است. با این اقدام سینهها برجسته‌تر و بین دو سینه تقارن ایجاد می‌شود. تصمیم به انجام عمل بزرگ نمودن سینه، باید کاملا شخصی و آگاهانه باشد.
مثل هر عمل جراحی زیبایی دیگر، عمل بزرگ کردن سینه هیچ کدام از مشکلات اصلی زندگی را حل نمی‌کند، اما ممکن است به افزایش اعتمادبه‌نفس و شکل ظاهری کمک نماید. در این روش از پروتز سینه جهت ایجاد یک سینه بزرگ‌تر و جایگزینی حجمی از سینه که در حین حاملگی یا کاهش وزن از بین رفته، همچنین جهت بازسازی سینههایی که در حین سرطان و یا ضربه از بین رفته‌اند، استفاده می‌شود. این عمل یکی از شایع‌ترین عمل‌های جراحی زیبایی مورد درخواست بانوان است که طی آن پروتزهای مصنوعی برای افزایش اندازه و بهبود شکل سینهها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تخمین زده می‌شود که بیش از سه میلیون زن در سراسر دنیا طی سه دهه اخیر پروتز سینه گذاشته‌اند و هر سال ده‌ها هزار زن می‌خواهند تحت این عمل جراحی قرار گیرند.
شرایط و دلایل لازم برای انجام این عمل
داشتن سلامت جسمی، داشتن توقعات واقعی، بلوغ کامل سینهها (حداقل ۱۸ سال در موارد کوچکی سینهها)، احساس ناراحتی از کوچک بودن سینهها، بدشکل شدن سینهها به دنبال حاملگی، کاهش وزن یا افزایش سن، عدم تقارن سینهها، رشد ناکافی یک یا هر دو سینه.
در چه مواردی از این روش نمی‌توان استفاده کرد
روش افزایش حجم سینهها یا Breast Augmentation برای بازسازی سینههایی که افتادگی شدید دارند، مناسب نیست و اگر بیمار بخواهد هم سینه‌های بزرگ‌تر و هم در سطح بالاتری داشته باشد، باید از جراحی Breast Lift (بالابردن سینه) و گذاشتن هم‌زمان پروتز سینه استفاده کند. البته گاه این دو عمل را نمی‌توان هم‌زمان انجام داد و باید با فاصله انجام گیرد. جراح پلاستیک شما را در تصمیم‌گیری کمک خواهد کرد.
پروتز و سرطان سینه
هیچ مدرکی که نشان دهد پروتزهای سینه ایجاد سرطان در انسان می‌کنند، وجود ندارد. برعکس، مطالعات اخیر نشان داده است زنانی که پروتز سینه گذاشته‌اند، نسبت به جمعیت کلی ۳۰ درصد کمتر دچار سرطان سینه می‌شوند. شاید مهم‌ترین موضوع در مورد پروتزهای سینه امکان به تأخیر افتادن تشخیص سرطان سینه با پروتزهای سیلیکونی و پرشده با آب‌نمک باشد. هر دوی این مواد حاجب هستند و اشعه و پرتو‌ها را از خود عبور نمی‌دهند و مانع دیده شدن بافت اصلی سینه در جریان ماموگرافی می‌شوند؛ اگرچه تجهیزات ماموگرافی درسال‌های اخیر بهتر شده و پیشرفت کرده‌اند و رادیولوژیست می‌تواند تا جایی که ممکن است قسمت‌هایی از بافت اصلی سینه را که زیر پروتز سینه پنهان است، ببیند. مهم است بدانید ۱۰ تا۲۰ درصد سرطان‌های سینه با اشعه ایکس قابل تشخیص و مرئی نیستند و بنابراین بیشتر سرطان‌های سینه هنوز هم توسط خود شخص یا با معاینات فیزیکی قابل تشخیص و کشف می‌باشند. در این رابطه بیشتر پزشکان بالینی احساس می‌کنند که پروتز سینه حقیقتاً می‌تواند عمل معاینه از طریق لمس کردن را ساده کند. زنی که پروتز سینه دارد، باید همان برنامه ماموگرافی منظم را مانند زنان دیگر داشته باشد. باید شخصی را که کار رادیوگرافی انجام میدهد، از وجود پروتزها مطلع کرد تا نماهای خاصی برای رادیوگرافی مناسب انتخاب کند. به طور کلی پروتزهای سینه کار رادیولوژیست را سخت‌تر می‌کنند؛ هرچند مانع انجام آن نمی‌شوند. مسئله‌ای که اخیراً سروصداهای زیادی ایجاد کرد پروتزهای PIPمی‌باشد که مفصل‌تر توزیع داده می‌شود. شرکت PIP یکی از بزرگترین شرکت‌های سازنده پروتز دنیا بود و از سال ۱۹۹۱ ساختن این پروتز را شروع کرد اشکال متنوع و مختلف در سایز و شکل پروتزها مزیت عمده پروتزهای این شرکت بود. این مسئله در ایران و بسیاری از کشورها باعث آن شد که PIP از پرمصرف‌ترین پروتزهای موجود باشد. (حدودا ۴۰۰هزار نفر در سراسر دنیا از این پروتز استفاده کرده اند)، در سال۲۰۱۰ مشخص شد این شرکت جهت کاهش هزینه‌ها از ژل سیلیکون بی‌کیفیت استفاده کرده است، لذا تولید آن از سال ۲۰۱۰ متوقف شد و کشورهای مختلف شروع به بررسی بیمارانی که پروتز PIP گذاشته بودند کردند و در کشورهایی چون انگلیس، ایتالیا، برزیل، پرتغال، استرالیا که آمار بهتری دارند، سیستم‌های قانونی و پزشکی پس از بررسی هر گونه ارتباط بین این پروتزها و سرطان سینه را رد کردند و در عین حال احتمال پارگی بیشتر هم در انگلیس رد شد و توصیه نهایی از طرف سیستم قانونی و پزشکی انگلیس آن بود که بیمار سونوگرافی کند، اگر پروتز نشت داشت تعویض شود وگرنه تنها تحت نظر باشد. مشکل زمانی بغرنج شد که در کشور فرانسه در ۳۰ هزار بیمار با پروتز PIP ، ۸ مورد سرطان سینه دیده شد. و در موارد بیشتری پارگی پروتز سینه دیده شد (۲ برابر آمار معمول) در بررسی فرانسوی‌ها به دو نتیجه رسیدند:
۱- ارتباطی بین سرطان سینه و پروتز PIP وجود ندارد (اگر چه مواردی از سرطان سینه در افرادی که پروتز PIP داشته‌اند دیده شده است، اما این آمار مثل بقیه خانم‌ها است نه بیشتر)، اگر در نظر بگیریم که در آمریکا از هر ۸ زن یکی مبتلا به سرطان سینه می‌شوند متوجه می‌شویم که چرا در ۳۰ هزار نفر
۸ مورد زیاد نیست.
۲- به علت احتمال بیشتر پارگی پروتز در آمار فرانسوی‌ها، آنها توصیه به خارج نمودن پروتزهایPIP نمودند.
آیا این عمل دردناک است؟
قرار دادن پروتز سینه در پشت ماهیچه سینه همراه با درد بیشتری است، چون باید مقداری از ماهیچه بریده شود تا فضایی برای گذاشتن پروتز سینه باز شود. بیشتر زنان در پنج روز اول درد دارند که نیاز به مسکن خواهد داشت. اگرچه بعد از یک هفته بیشتر زنان بهبود قابل توجهی در علائم و نشانه‌ها داشته‌اند و در حقیقت با هر نوع مسکن معمولی درد از بین رفته است.
بعد از عمل جراحی چه اتفاقی می‌افتد؟
بعد از عمل، سینهها تا حدودی متورم و کبود می‌شوند. این حالت احتمالاً بعد از دو تا سه هفته از بین می‌رود. گاهی اوقات تورم دور سینهها ممکن است با هم متفاوت باشد. این حالت طبیعی و عادی است و به مرور زمان برطرف خواهد شد. اگر تفاوت زیادی بین سینه دو طرف وجود داشت، حتماً برای توصیه‌های بیشتر با پزشک‌تان تماس بگیرید. بعد از بزرگ کردن سینه ممکن است به نظر برسد سینه خیلی بالا قرار دارد که این حالت نیز عادی است. طی دو ماه بعد از عمل جراحی، این پروتزهای سینه کم‌کم پایین آمده و نسبت به اثرات جاذبه زمین جای خود را پیدا می‌کنند و به حالت طبیعی بازمی‌گردند. اگر یک طرف سریع‌تر از طرف دیگر پایین آمد، نگران نشوید، چون این حالت بعضی اوقات رخ میدهد.
عوارض قابل انتظار عمل جراحی
ظاهر غیرقابل قبول محل برش جراحی، خونریزی (تجمع خون)، عفونت، تاخیر در بهبود محل برش جراحی، تغییر در حس سینه و نوک سینه که ممکن است موقت یا دائم باشد، ایجاد یک کپسول ضخیم در اطراف پروتز(Capsular Contracture) ، نشت و یا پارگی جدار پروتز، چین‌خوردگی پوست روی پروتز، خطرات بیهوشی، تجمع مایع در اطراف پروتز، دردهای مداوم، ایجاد لخته وریدی که ممکن است باعث عوارض قلبی – ریوی شود، و احتمال نیاز به عمل مجدد از مواردی هستند که باید مد نظر بیماران قرار گیرد. بعضی بیماران کاملاً حس سینه‌شان از بین می‌رود، برخی دیگر فقط کمی کاهش حس در سینه‌های‌شان دارند و بعضی حتی افزایش حس سینه را گزارش کرده‌اند. در بیشتر موارد تغییر احساس سینه موقتی است و به زودی بهبود می‌یابد. طول دوره بهبودی گاهی تا هجده ماه به طول می‌انجامد. اگر تنگی نفس، درد قفسه سینه یا ضربان غیرطبیعی قلب داشتید، بلافاصله به بیمارستان مراجعه کنید، زیرا ممکن است نیاز به بستری داشته باشید. پزشکی و جراحی یک علم کاملاً قابل پیش‌بینی نیست؛ نتیجه گاه مطلوب و گاه نامطلوب می‌شود و ممکن است نیاز به جراحی مجدد باشد.
شیردهی و حاملگی
شیر دادن با سینه می‌تواند به دنبال انجام این عمل ادامه یابد و فرد قادر به تولید شیر کافی خواهد بود. البته ناگفته نماند که همه خانم‌ها نمی‌توانند به طور رضایت‌بخشی شیر بدهند؛ چه پروتز داشته باشند، چه نداشته باشند.حاملگی: اگر فرد بعد از عمل جراحی سینه حامله شود، بافت‌های سینه‌اش بزرگ شده و پوست نیز متعاقباً کشیده می‌شود. همچنین هنگام حاملگی و همراه با آن اگر شیر دادن متوقف شود، بافت سینه کوچک و جمع خواهد شد. پیش‌بینی اینکه این تغییرات تا چه حد رخ خواهد داد، غیر ممکن است؛ ولی حجم پروتز سینه در طی این عملیات به همان اندازه باقی خواهد ماند. به هر حال ممکن است نیاز به تعویض پروتز یا محل آن باشد.هیچ نوع احتمال ترکیدن یا از هم باز شدن پروتزهای سینه هنگام مسافرت با هواپیما، شناکردن، شیرجه زدن و غیره وجود ندارد.
دوره نقاهت
بیمار می‌تواند به نرمی راه برود و کارهای بسیار سبک را از روز بعد از عمل انجام دهد، ولی در ۷ تا ۱۰ روز اول از انجام هرگونه کار سنگین، از جمله کشیدن یا بلند کردن اشیای سنگین باید پرهیز شود. بسته به شغل، بسیاری از زنان بعد از این مدت، می‌توانند به سر کار خود برگردند. مشخصاً اگر کار بیمار شامل کارهای کششی و بلندکردنی است، توصیه می‌شود ۱۰ روز دیگر از کار کردن بپرهیزد. معمولاً می‌توان تمرینات سبک دست و پا‌ها را بعد از سه هفته شروع کرد. تمرینات بازوها و شانه‌ها و شنا کردن نیز بعد از شش هفته بلامانع است. هنگام تمرین و ورزش پوشیدن یک سینه‌بند ورزشی خوب توصیه می‌شود. رانندگی کردن بعد از یک هفته مجاز است فعالیت جنسی بعد از حدود چهار هفته می‌تواند شروع شود؛ اگرچه در این مرحله هم فقط لمس آرام سینهها توصیه می‌شود. لمس کردن و دست زدن محکم‌تر سینهها بعد از دو ماه امکان‌پذیر است.
دکتر عبدالرضا رویین‌تن-فوق تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی
منبع : سایت زیباشو