به گفته سردبیرانپس از مدتها سرکوب قیمت سیمان ما شاهد جهش قیمت این کالای مهم در مهندسی عمران و ساختمان هستیم و بلافاصله 15 پادشاه سیمان کشف کردیم که گفته می شود 70 درصد سیمان تولیدی کشور در سال گذشته را خریداری کرده است.
داستان چیه؟
مثل همیشه ، داستان به سیستم قیمت گذاری کشنده ای بر می گردد که ساختار اقتصادی کشور را کنترل می کند. آیا در اقتصاد بسیار تورمی ایران در 4 سال گذشته که میانگین تورم بیش از 40 درصد است ، آیا می توان به طور انتخابی قیمت یک یا چند کالا را افزایش نداد؟ چرا همه چیز می تواند گران باشد ، اما سیمان نیست؟
سرکوب قیمت ها در مدت زمان کوتاهی امکان پذیر است و هر فعال اقتصادی می داند که این سرکوب قیمت ها موقتی است و سرانجام در واقعیت جای خود را می گیرد. بازار دادن. بازار سیمان در کشور که به دلیل بسته شدن اقتصاد در زمان حسن روحانی با مازاد قابل توجهی روبرو بود ، اکنون بدون کمبود و رونق با کمبود و جهش قیمت روبرو است!
برخی (همان دلالان!) که تجربه گذشته را دیده اند بدون مشتری به سیمان رفته اند و با امید به تعدیل قیمت در سال آینده منتظرند و اکنون باید آنها را به عنوان مقصر اصلی معرفی کرد. این افراد مقصر واقعی نیستند ، مقصر واقعی مسئولانی هستند که باید بیش از 4 دهه سالی چندین بار یک اشتباه را تکرار کنند.
به دلیل سرکوب قیمت سیمان ، قیمت بورس سهام شرکت های سیمانی نیز متوسط است بازار کسانی بودند که سهام این شرکتها خرید کرده اند تا به دلیل افزایش قیمت سیمان و البته جذابیت بیشتری پس از افزایش داشته باشند سهام شرکت های سیمان می فروشند ، آنها سلطان نیز هستند سهام آیا آنها “سیمانکاری” هستند؟
کلماتی مانند دلالان و سلاطین برای توجیه شکست اقتصاد معرفی شدند ، نه وقایع عینی به عنوان مقصر ، بلکه افراد کوچکی بودند که از وجود مقامات ناآگاه و کارناوال استفاده می کنند که چیزی جز قیمت گذاری نمی دانند و از آن بهره می برند.
پادشاه واقعی سیستم قیمت گذاری و عدم وجود مقررات کافی در بازار است ، نه پادشاهان موسمی در بازارهای مختلف و پس از اجرای هر 15 پادشاه سیمان جدید ، مشکل بازار حل نخواهد شد. همانطور که پس از اعدام سلطان سکه مشکل بازار حل نشد.
پایان /