همه چیز درباره اختلال شخصیت پارانوئید

چه کسی اختلال شخصیت پارانوئید دارد؟

اسکیزوفرنی پارانوئید، پارانوئید یا پارانوئید در تعریف کلی، وضعیتی است که در آن انسان با اهمیتی فوق العاده و بیش از اندازه ای که برای سلامت جسمی و مادی خود قائل است، رنج می برد. این افراد مدام فکر می کنند که عوامل انسانی، طبیعی یا ماوراء طبیعی خود، اموال و اعضای خانواده شان را به خطر می اندازد و همه به توطئه چینی ها علیه آنها فکر می کنند.

این بیماری در نوع خود بی نظیر است روانپزشکی است. روان پریشی پارانوئید یک بیماری جدی و مزمن است که در آن فرد بیمار ارتباط خود را با واقعیت از دست می دهد و می تواند در معرض بسیاری از موقعیت های خطرناک مانند. جرایم خودکشی، Vodi.sa دلگرم کننده با من باش.

پارانویا

این بیماری است که خیلی ها آن را بدبینی و شک می نامند که این تصور اشتباهی است که در ذهن بسیاری از مردم جا افتاده است. اگرچه بدبینی و بدگمانی از علائم این بیماری است، اما این تمام ماجرا نیست. این بیماری زیرمجموعه ای از اختلالات شخصیت است، و اگرچه یک بیمار پارانوئید شباهت هایی به بیماران اسکیزوفرنی دارد، اما از جهات مختلف با هم تفاوت دارند. متأسفانه اکنون بسیاری از افراد به دلیل پارانویای یکی از همسران زندگی مشترک خود را از دست می دهند و مجبور به جدایی می شوند.

البته باید توجه داشت که نباید هر بدبینی و سوء ظن به پارانویا و هر شک و شبهه ای را با پارانویا یکی دانست، نکته مهم در مورد پارانویا این است که این بیماری در بسیاری از موارد قابل درمان است و می توان اصولی را رعایت کرد. در مقاله زیر با ویژگی های این بیماران، روش درمان و سایر مسائل مرتبط با این بیماری بیشتر آشنا خواهید شد.

با افراد پارانوئید چه کنیم؟

پارانویا قبل از بقراط در یونان وجود داشت، اما به این نام شناخته نمی شد و اغلب به عنوان نوعی جنون در نظر گرفته می شد. پارانویا در زبان یونانی از دو قسمت Para و nose تشکیل شده است و به معنای جنون است. در قرن هجدهم، اصطلاح پارانوئید برای اختلالاتی با علائمی مانند هذیان و توهم استفاده می شد تا اینکه امیل در سال 1893. امیل کریپلین او از اصطلاح پارانویای مستقل استفاده کرد تا آن را از پارافرنیای مورد استفاده در اروپا متمایز کند.

کار دیگری که کارپلین انجام داد این بود که پارانوئید را از اسکیزوفرنی جدا کرد زیرا بسیاری از علائم این دو بیماری مشابه هستند. روانپزشک آلمانی توهم را یکی از ویژگی های اصلی پارانویا می دانست. با توجه به معنای یونانی پارانویا، وی هر گونه افکار واهی را در این بیماری گنجانده است.بنابراین، از نظر کارپلین، کسی که فکر می کند یک فرد مهم سیاسی یا ادبی-هنری است، بیمار پارانوئید محسوب می شود. مشخصه اصلی پارانویا یا بیماران مبتلا به اختلال شخصیت، سوء ظن، بدگمانی و بی اعتمادی به همه است.

افراد مبتلا به این بیماری اغلب با دیگران عصبانی و خصمانه هستند. به هر بهانه ای دعوا را راه می اندازند و نسبت به دیگران به خصوص همسران مشکوک هستند. علاوه بر این، افراد مبتلا به پارانویا اغلب فکر می‌کنند که مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند یا اینکه شخصی حالت خصمانه دارد و آنها را مسموم یا بیمار کرده است. در برخی موارد، فرد دچار توهم داشتن قدرت ماوراء طبیعی یا برگزیده خداوند است که توسط مجموعه ای از نیروهای خارجی کنترل می شود.

دلیل ش چیه؟

اگرچه علت قطعی این بیماری مشخص نشده است، اما نمی توان نقش ژنتیک و وراثت را در این بیماری نادیده گرفت. مطالعات متعدد نشان داده است که وقتی یکی از دوقلوهای تخم مرغی همسان مبتلا به اسکیزوفرنی علائم پارانوئید را ایجاد می کند، دیگری به این بیماری مبتلا می شود. تحقیقات همچنین نشان داده است که شیوع پارانویا در آنها زیاد است و دیگران به این بیماری مبتلا هستند. تحقیقات همچنین نشان داده است که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بیشتر در معرض ابتلا به پارانویا هستند.

علاوه بر ژنتیک که عامل اصلی این بیماری است، استفاده از داروهای حاوی آمفتامین نیز در بروز این بیماری موثر است و همچنین مصرف قرص های روانگردان، ماری جوانا، کوکائین و مانند آن. از دیگر علل پارانویا استرس و اضطراب است.برخی تحقیقات نشان داده است زمانی که فرد در شرایط سخت و استرس زا قرار می گیرد.

رفتار پارانوئیدی، به عبارت دیگر، این رفتار می تواند واکنشی به سختی ها و فشارهای زندگی باشد. بنابراین، تحقیقات پارانوئید در اکثر گروه های اقلیت، مهاجران، زندانیان و زندانیان رایج است. نکته دیگری که در مورد پارانویا قابل ذکر است این است که احتمال ابتلای مردان به این بیماری بیشتر از زنان است. اما این معیارها نباید نتیجه اختلال روانی دیگری مانند اسکیزوفرنی یا اختلالات خلقی باشد. همچنین نباید به دلیل تأثیر مستقیم یک اختلال پزشکی عمومی و استفاده از مواد باشد.

این هفت معیار عبارتند از:

1) بدون دلیل کافی مشکوک به سوء استفاده یا فریب دیگران است.

2) وفاداری و اعتماد دوستان و نزدیکان خود را بدون دلیل کافی زیر سوال می برد.

3) در اعتماد به دیگران تردید دارد زیرا می ترسد از اطلاعاتش علیه او استفاده شود.

4) معانی تحقیرآمیز و تهدید آمیز را در حرکات و حوادث خوش خیم ببینید.

5) مدام کینه می ورزد یعنی تحقیر و غفلت و توهین را نمی بخشد.

6) فرد فکر می کند که دیگران به رفتار و شخصیت او حمله می کنند. در واقع شخصیت او زیر سوال است. اما دیگران این را درک نمی کنند و ممکن است چنین قصدی نداشته باشند. بر اساس این تصور غلط، او می تواند یک ضدحمله سریع داشته باشد و به صورت تهاجمی و عصبانی پاسخ دهد.

7) اغلب و بی اساس در وفاداری همسر یا شریک جنسی شک می کند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید دارای تنش عضلانی، ناتوانی در احساس آرامش و نیاز به کاوش در محیط برای یافتن سرنخ هستند. آنها جدی و بدخلق هستند. در گفتار منطقی و هدف گرا هستند و محتوای افکارشان متضمن فرافکنی و تعصب است. ممکن است خطاهای حسی نیز داشته باشند. این افراد فاقد عواطف و احساسات نسبت به دیگران هستند. آنها به عقلانیت و عینیت خود افتخار می کنند. برای قدرت و مقام اهمیت ویژه ای قائل هستند و نسبت به معلولان ضعیف و ملایم ابراز نارضایتی و نفرت می کنند. در موقعیت های اجتماعی، افراد ممکن است کارآمد و منظم به نظر برسند، اما در موقعیت های دیگر ترس و درگیری ایجاد می کنند.

آسیب شناسی اختلال شخصیت پارانوئید

دو علت کلی در علت شناسی این اختلال وجود دارد: فیزیولوژیکی و روانی.

سه علت اصلی برای علل فیزیولوژیکی وجود دارد: ژنتیک، هورمون ها و پایانه های عصبی. مهم ترین پایانه های عصبی دوپامین و سروتونین هستند که نشخوار فکری را کاهش می دهند و می توان حدس زد که چون افراد پارانوئید نشخوار ذهنی زیادی دارند، ممکن است این دو انتهای عصبی در اعصابشان کوچکتر از حد معمول باشند. آموزش عامل این اختلال، تربیت کنترل شده و تحقیرآمیز والدین و گاه با بدرفتاری و تنبیه است.

دو دلیل اصلی برای تنبیه شدید این کودکان توسط والدینشان عبارتند از:

1) والدین کودکان را به دلیل افشای اسرار خانواده تنبیه می کنند. این باعث می شود که کودکان از بازگویی مطالب خود اجتناب کنند و پرخاشگر، عصبی و بیش از حد کنترل کننده شوند.

۲) یکی دیگر از دلایل تنبیه این کودکان توسط والدین، وابستگی آنها به والدین است. در واقع والدین این کودکان می خواهند در فرزندان خود استقلال ایجاد کنند و از وابستگی کودک به خود جلوگیری کنند. اما روش اشتباه تنبیه و طرد را انتخاب می کنند که باعث سردی و دوری فرزندانشان می شود.

چگونه بیماران پارانوئید را درمان کنیم؟

اگر با یک بیمار پارانوئید در داخل یا اطراف خود سر و کار دارید، این نکات را جدی بگیرید.

• سعی نکنید رفتار آنها را تغییر دهید، تقریبا غیرممکن است.

• سعی کنید به بیمار نزدیک شوید تا او از شما راضی باشد، اما هرگز سوء ظن او را تایید نکنید و اصلا در این بحث ها شرکت نکنید.

• زمانی که بیمار به همسرش مشکوک می شود، مراقب باشد که پا به همسرش نگذارد، زیرا این باعث ایجاد فرضیات جدیدی در او می شود که ممکن است فکر کند شما با او در ارتباط هستید و به شما مشکوک باشد

هر چه اختلال پارانوئید شدیدتر باشد، احتمال خشونت در چنین بیمارانی بیشتر است. در این موارد حتما با پزشک خود برای کمک مشورت کنید.

• از آنها انتظار روابط عاطفی نداشته باشید. ایجاد این رابطه تقریبا غیرممکن است.

• بهتر است گاهی که ناراحت هستیم بیمار را انکار کنیم تا از تنبلی یا طلبکار شدن او جلوگیری کنیم.

کدام افراد مشهور پارانوئید بودند؟

فروید اختلال پارانوئید را بیماری مختص روشنفکران و طبقه تحصیل کرده جامعه می دانست. به گفته فروید، افراد مشهور به دلیل شهرتشان همیشه توهم توطئه دارند. به نظر او روشنفکران چون جاه طلب هستند گاهی این توهم را دارند که وضعیت آنها با مردم عادی بسیار متفاوت است، بنابراین هر یک از آنها ممکن است مورد آزار و اذیت یا توطئه یک نفر قرار گیرند. اگرچه نگرش فروید قابل تعمیم نیست، اما افراد مشهوری بودند که در طول زندگی شخصی و حرفه ای خود از پارانویا رنج می بردند.

بسیاری از افراد مشهور این بیماری را نداشتند، اما افکار آنها پارانوئید بود. به عنوان مثال، استالین، رهبر و سیاستمدار شوروی در دوران سلطنت خود، همیشه این توهم را داشت که دشمنان زیادی در کمین او هستند، یا اینکه گالیله چنان جاه طلبی های بیهوده و متکبرانه ای داشت که فکر می کرد همه فکر می کنند دارند اعمال او را می دزدند. کاپرا یک بار متهم به سرقت کتاب و اطلاعات زیادی از او شد که او را به دادگاه کشاند و مقاله ای تند علیه او نوشت.

ژوزف استالین

نیچه یکی دیگر از افرادی است که به محض جدا شدن از معشوق، بدبین شده و با همه زنان عصبانی می شود. این را در بسیاری از آثار او می توان دید، اما توهم سرزنش و آزار و اذیت کافکا آنقدر زیاد بود که یک روز صبح که از خواب بیدار شد احساس کرد محاکمه می شود و باید به دادگاه برود و اصلاً اینطور نیست. اینطور نبود. اما نقطه اوج این داستان جایی است که خود فروید که داستان پارانویای روشنفکران را روایت می کند به این بیماری مبتلا می شود. او چنان فریب خورده بود که در مقطعی از زندگی خود ادعا کرد که می تواند بشریت را از نظر فکری تحت سلطه خود درآورد.

ارنست همینگوی، نویسنده مشهور نیز از پارانویا مصون نبود. او علاوه بر پارانویا از افسردگی نیز رنج می برد، به طوری که با این اختلالات روانی نتوانست زندگی را کنار بیاورد و یک روز تصمیم گرفت با تفنگ ساچمه ای از شر آن خلاص شود. پس می توان گفت که پارانویا مختص گروه یا گروه خاصی از افراد نیست و هر فردی ممکن است به این بیماری مبتلا شود، پارانوئید بی خطر نیست.

لطفا اگر سوال یا راهنمایی برای مقاله دارید چه کسی اختلال شخصیت پارانوئید دارد؟

این را در نظر داشته باشید، آن را با ما و سایر کاربران در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.

———————————————— ———————————————— ——

یک مجله اینترنتی دلگرم کننده

مرجان امینی