هرگز زخم خود را نکَنید
معمولا کندن زخم ها یک نوع احساس رضایت به ما می دهد. اما اگر این زخم ها را بکنید، باید خودتان را برای مشکلات بعدی آماده کنید.
کندن خراش خشک شده معمولا باعث خونریزی مجدد آن می شود. علت اینست که بخشی از پوست تازه شکل گرفته ای که روی زخم رشد کرده است هم جدا می شود. در این شرایط بدن شما باید دوباره پوست جدیدی بسازد و در نتیجه، مدت زمان بیشتری طول می کشد تا زخم کاملا خوب شود.
معمولا کندن زخم ها یک نوع احساس رضایت به ما می دهد. برخی از افراد هم ممکن است این کار را برای رفع اضطراب، استرس یا بی حوصلگی انجام بدهند. از طرفی هم واقعیت اینست که خشکی، سفتی و خارش زخم ها حس بدی در ما به وجود می آورند و به همین خاطر سعی می کنیم با کندن از شرشان خلاص بشویم. اما اگر این زخم ها را بکنید، باید خودتان را برای مشکلات بعدی آماده کنید.
کندن زخم ها می تواند آن ها را بدتر کند، بنابراین همیشه بهتر است به جای کندن، اجازه بدهید خودشان خوب شوند.
همه ما وقتی یک زخم یا جوش خشک شده در هر جایی از بدنمان می بینیم، وسوسه می شویم که آن را بکَنیم؛ اما معمولا این عادت در دسته رفتارهای ناسالم طبقه‌بندی می شود. اگر این کار را انجام بدهیم چه اتفاقی می افتد؟
زخم دقیقا چیست؟
زخم ها یا خراش ها بانداژ هایی هستند که خود بدن تولید می کند. بعد از این که پوست خراشیده می شود، بدن یک پوسته سخت و خشک در قسمت بیرونی ایجاد می کند تا آن ناحیه را تمیز نگه دارد و یک پوست تازه زیر آن تشکیل شود. در واقع زخم ها یک سد برای محافظت از محل آسیب دیده در برابر باکتری ها و خاک تشکیل می دهند که معمولا هم موقتی هستند. وقتی که ترمیم پوست زیر این بانداژ طبیعی تمام می شود، پوسته ها خود به خود و در عرض ۱ یا ۲ هفته می ریزند.
عوارض کندن پوست زخم خشک شده
پس اگر زخم را قبل از این که به طور طبیعی بیفتد، جدا کنید، سه حالت ممکن است پیش بیاید:
زخم دیرتر خوب شود
کندن خراش خشک شده معمولا باعث خونریزی مجدد آن می شود. علت اینست که بخشی از پوست تازه شکل گرفته ای که روی زخم رشد کرده است هم جدا می شود. در این شرایط بدن شما باید دوباره پوست جدیدی بسازد و در نتیجه، مدت زمان بیشتری طول می کشد تا زخم کاملا خوب شود.
می تواند جای زخم را بدتر کند
برخی از زخم های جزئی اسکاری روی پوست ایجاد نمی کنند؛ اما با کندن آن می توانید کاری کنید که جایش بیشتر بماند. متأسفانه استفاده از روغن ها و کرم های حاوی آنتی اکسیدان هم تاثیری نخواهد داشت.
زخم های باز بیشتر در معرض خطر کلونیزه شدن توسط باکتری های مضر هستند و همین هم می تواند احتمال عفونی شدن زخم را افزایش بدهد. عفونت های باکتریایی که معمولا به خاطر زخم ها به وجود می آیند، لازم است با آنتی بیوتیک درمان شوند زیرا در غیر این صورت ممکن است منجر به عفونت خون، مفاصل، استخوان ها یا قلب شود.
زخم را نکَنیم، چه کار کنیم؟
سعی کنید زخم را به حال خودش رها کنید. اگر جای آن می خارد یا کلافه تان می کند، کمی وازلین بمالید.
همیشه این کرم را همراه تان داشته باشید و هر بار که وسوسه می شوید آن ناحیه را بکنید، مجددا کمی از آن رویش بمالید. این کار از کندن جلوگیری می کند و در عین حال به بهبود زخم هم کمک خواهد کرد.
اگر این کار دردی را دوا نمی کند، می توانید روی زخم را با باند بپوشانید؛ همچنین می توانید غذا هایی که به بهبود زخم کمک می کند را بخورید.
اگر دائما و پشت سر هم زخمهای تان را بکنید، احتمالا دچار اختلال درماتیلومانیا هستید. این نوع افراد در مراحل حادتر به پوست سالم شان هم رحم نمی کنند.
این بیماری باید توسط یک متخصص سلامت روان درمان شود و معمولا هم با دارو و تراپی کنترل می شود.