در تخت جمشید در آغاز سال نو بهار، مراسم عظیمی برگزار شد. در این مراسم شاه نمایندگان هر ملتی را پذیرفت و از آنها هدایایی دریافت کرد. کنده کاری های باقی مانده در تخت جمشید نشان دهنده برگزاری جشن است.
نوروز در عهد عتیق / هفت سین و حرمت عدد هفت
مراسم نوروس او در زمان ساسانیان بیش از هر زمان دیگری از رفاه و شهرت برخوردار بود، از این رو هدایایی که پادشاهان ساسانی در جشن‌ها دریافت می‌کردند، درآمد بسیار مهمی بود. یک ماه در آوریل ادامه یافت.
ابوریحان بیرونی می گوید:
(به یکی مثل دو نفر بگویید نوروز (نوروز عمومی و ویژه) هرمزپور شاپور پهلوانی است که ایام بین این دو عید را نیز جشن می گرفت و معابد را در مکان های مرتفع آتش می زد تا گرمای جوی را تصفیه کند و کثیفی ها را بزداید. آلاینده های فاسد این گرما را بسوزانید و از بین ببرید.)
این توجه حتی در موسیقی آن زمان از جمله ترانه‌های دوره ساسانی که توسط شاعران ایرانی دوره‌های بعد (منوچهری و نظامی) ضبط شده است، نام‌هایی وجود دارد. نروژیدر آنها می توان نوروز گوباد، گلزار، سبز بهار، گل، ترتیبات خورشید و ماه، ابوکهن، روشن چراغ، پالیزیان، دل انگیزان را دید. نمایی زیبا از طبیعت بهاری و سرزندگی شرح داده شده است. بیشتر این آهنگ ها توسط نوازنده بزرگ عهد ساسانی (باربد) در زمان حصر پرویز سروده شده است.
ابوریحان درباره آیین نوروز در عصر ساسانیان می نویسد:
(آیین ساسانی این روزها چنان بود که پادشاه بود دن نوروزا شروع می کرد و به مردم اعلام می کرد که می نشیند به آنها خیر بدهد روزی دیگر برای دهقانانی که جایگاهشان کمی بالاتر از توده خانواده بود، در این قسمت نیز هستند روز سوم پشت اجساد نشست و بزرگان کاهنان و روز چهارم برای خانواده، اقوام و افراد خاص نشست روز پنجم به خانواده و بندگان و هر کس آنچه را که سزاوار و سزاوارش بود و پاداشی که سزاوارش بود می داد و چون روز ششم او می توانست عدالت و مردم را برای خودش تمام کند نوروز جز انس و مردمی را که مستحق خود هستند نمی گرفت و نمی پذیرفت و در این روز آنچه را که در روزهای قبل نزد پادشاه آورده بودند فرا می خواند و آنچه را که می خواست برمی داشت و می بخشید و همه را. که در گیشه و به صورت سپرده بود).
از آثاری که مردم در نوروز آنها به یکدیگر آب پاشیدند که ابوریحان علت آن را کمبود ناگهانی باران و خشکسالی می داند. و آن به این دلیل است که هوا را نرم می کند و نمی گذارد وبا و بیماری در هوا ایجاد کند.)
اقدس شماره هاف، هفت امشاسپندان، هفت پسر
در بابل شماره هفت بسیار مهم بود. یهودیان نیز هفت فرشته با هفت سیاره بابلی، سپردن فرمان هر روز هفته به یکی از آنها. برای یونانیان باستان، عدد هفت مخصوص آپولون، خدای پزشکی، شعر و صنعت بود. هفت روز تا ماه نو باقی مانده است برای او فداکاری کردند. شماره هفت نیز برای هند و اروپایی ها ارزش خاصی داشت. اوستا اغلب از هفت کشور صحبت می کند. هرودوت می نویسد که قلعه همدان در دوره مادها دارای هفت دیوار بوده است.
خاقانی شیروانی می گوید:
گویی وفاداری در کشور ما به وجود نمی آید یا در هیچ کجای هفت کشور خواسته نشده است
سعدی می گوید:
Seven Climates پادشاه هنوز به آب و هوای دیگری فکر می کند
هرودوت می نویسد که داریوش بزرگ با شش تن دیگر از بزرگان ایران که همراه او بودند بود هفت نفر آنها با هم متحد شدند تا گوماتا را از تاج و تخت سرنگون کنند. به گفته هرودوت در زمان هخامنشیان در ایران هفت طایفه وجود داشته است. اولین اشک را هفت پیرمرد ریختند.
حافظ می گوید (در جشن نوروز و مهرگان در دربار پادشاه ساسانی در قرائتخانه. هفت شاخه های درختانی را که مقدس می دانستند مانند درختان زیتون، بید، انار و غیره کاشتند. و هفت لیوان سکه سفید و نو بگذارید.).
سفره هفت سین عید مجلس هفتم متوفی یا هفت امشبدان نشان از حرمت این عدد در میان مردمان قدیم دارد.
هندوها هفت بار انسان شونداین یعنی داشتن هفت زندگی برای باور. آسمان هفت طبقه نیز در باورهای فرهنگ کهن بود.
فردوسی می گوید:
زمین پر ستاره در آن دشت پهناور زمینی شش شد و آسمان هفت
هفت بخش ماه هفته ای که از قبیله سامی به ما رسید نشانه دیگری است قدوس شماره هفت است.
مهرداد بهار در مورد حرمت هفت و ارتباطش با هفت سین این فرصت را به هفت صحنه مربوط به هفت سیاره استآنها سرنوشت انسان را در نظر می گرفتند و قطعاً هفت سیاره در حرمت عدد هفت عمل می کردند و اعتقاد بر این بود که اگر هر هفت سیاره را داشته باشد و محبت هر هفت سیاره را جلب کند خوشحال می شود. دلیل انتخاب هفت سین و عدد هفت و مراسم دیگری که به نحوی با هفت ربط دارد متاثر از این اعتقاد است.
گردآوری شده توسط قسمت خواندنی مجله دلگر