گزارش کردن تو خبر: سریال جوکر برنامه ای طنز و جذاب با مخاطبان زیاد به حساب می آید. سریال جوکر کارگردانی آن را احسان علیخانی بر عهده داشت. سریال جوکر در دو ژانر خانوادگی و اجتماعی محصول ایران است. سریال جوکر چندین فصل وجود دارد که در هر فصل 8 هنرمند از کشور به رقابت می پردازند. پخش سریال جوکر از آذر 1400 در شبکه خانگی آغاز شد.
این در حالی است که سیامک انصاری مجری مسابقه با چهل دوربین کوچک و بزرگ تمامی شرکت کنندگان محیط مسابقه را زیر نظر دارد تا در صورت مشاهده علائم خنده بلافاصله در مرحله اول به وی کارت زرد داده شود. و سپس یک کارت قرمز برای حذف از بازی نشان دهید.
جالب است که در جریان مسابقه، شرکت کنندگانی که «زامبی» نامیده می شوند، با یک کیف 50 میلیون تومانی برای خنداندن دیگران وارد مسابقه می شوند، با این تفاوت که خودشان هم می توانند بخندند. این کار را برای سایر شرکت کنندگان دشوار می کند. در نهایت برنده 150 میلیون تومان می شود.
همانطور که گفته شد مسابقه «جوکر» از روی یک ایده خارجی کپی برداری شد و به دلیل محدودیت هایی که برای تولید برنامه در ایران وجود داشت، بسیاری از ویژگی های جذاب آن حذف یا تغییر یافت. با این حال، هنوز یک هسته سرگرم کننده در این ایده در نسخه ایرانی وجود دارد که به نظر می رسد توانسته است مخاطبان ایرانی را راضی کند. نمایش «جوکر» عالی نیست، اما در مقایسه با دیگر تولیدات سطحی تلویزیون و شبکه های خانگی این روزها، بهتر است.
برنامه جوکر جدیدترین رئالیتی شو ایرانی است که یک برنامه خارجی بومی سازی شده به نام LOL توسط احسان علیکانی و فیلما می باشد. شرکت کنندگان جوکر باید دیگران را بخندانند، اما نه خود را، و این مشکل مجموعه ای از لحظات خنده دار و خنده دار را ایجاد کرد. اما آیا جوکر کپی‌کننده خوبی است یا او یک پتانسیل از دست رفته است؟ در این ویدیو به این موضوع می پردازیم.
در واقع، نمایش واقعیت جوکر یک ایده جهانی را بومی کرد، اما آیا این اتفاق به درستی رخ داد یا مشکلاتی در این راه وجود دارد؟ نقش سانسور چیست و چه فشاری بر برنامه وارد می شود؟
نقطه شروع این بازی از سرزمین «خورشید درخشان» است که ژاپن است. سال 2016 بود که یک کمدین ژاپنی به نام هیتوشی ماتسوموتو تصمیم گرفت ده نفر را جمع کند. ده کمدین که باید بخندند، اما به شرطی که خودشان نخندند. سخت بود، اما برنامه ریزی شده بود و به بقیه دنیا سرایت کرد. استرالیا، آلمان، ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، هند و مکزیک مقاصد بعدی این برنامه بودند. عضو جدید این گروه ایران است. کانادا کشور بعدی است که تصمیم گرفت در این مسابقه شرکت کند.
عنوان نسخه ژاپنی «مستند» بود. غرب این مسابقه را «آخرین مردی که می خندد» و در ایران «جوکر» نام داشت. وقتی نام جوکر را می شنویم، به شخصیت جوکر فکر می کنیم، فیلم های زیادی. اما چرا نام برنامه ایرانی جوکر است؟ جوکر یعنی کسی که جوک می گوید و دیگران را می خنداند، جوکر خود ما.
تماشای اتفاقات خنده دار و نخندیدن کار آسانی نیست. این موضوع مبنایی برای ایجاد مسابقات وایلد کارت در شبکه خانگی نمایش شد که مورد استقبال کاربران قرار گرفت. در این برنامه از هنرمندان خواسته می شود تا 6 ساعت هر نقشی را ایفا کنند، آنچه را که می خواهند بگویند و هر رفتار و احساسی دارند ابراز کنند، اما قانون بازی یکی از مهم ترین غرایز انسان یعنی خنده را حرام کرده است. در تمام زمان ها..
قسمت اول جوکر پخش شد. نگاه تیزبین حضار معطوف به عناوین و اسامی نویسندگان بود. سوال بزرگ مخاطبان این بود که «اگر این واقعیت نیست، پس نقش نویسندگان در این داستان چیست؟» در این میان، داستانی از یکی از نویسندگان جوکر جنجال برانگیخته است!
نظر شما در مورد این کلمات چیست؟ اگر به نمونه های خارجی نگاه کنید و محاسن آنها را ببینید، می دانید که نویسندگان نیز در تیتراژ این نمایش ها حضور دارند. از طرفی می توانید اسامی نویسندگان این برنامه ها را در سایت imdb مشاهده کنید. پس چه اتفاقی افتاده؟ شاید بهتر باشد پاسخ خود نویسنده جوکر را بخوانید:… نوشتن کل برنامه، نحوه اجرا، بازی ها و موقعیت های برنامه و نحوه نوشتن لحظه های بداهه از قبل به عهده نویسندگان است.