مهسا بهادری: گوش دادن ، خواندن و حتی دیدن داستان زندگی هر شخص جذابیت خاص خود را دارد. شما می توانید از تجربه افراد استفاده کنید و لحظات مختلف را با آنها تجربه کنید ، برنامه “تقلید” با اجرای منصور ضابطیان نیز به دنبال رسیدن به همان هدف است. کارگردان فصل اول این برنامه مریم نوابی نژاد و فصل دوم مجید صوفی است که در هر دو فصل این داستان ها را تعریف کرده است.
به همین دلیل با منصور ضابطیان مجری این برنامه صحبت کردیم که در زیر می خوانید.
“شبیه سازی” حدود سه ماه است که روی آنتن است. این برنامه که برای شرکت در دو فصل توافق کردید چه ویژگی هایی داشت؟
“شبیه سازی” ارزش ها و ویژگی های خاص خود را دارد. اگرچه قرارداد من دو فصل با این برنامه بود اما از حضور در این برنامه بسیار خوشحالم.
معمولاً فعالیت شما به عنوان مجری در حوزه فرهنگی بیشتر به چشم می آید ، چرا به حوزه اجتماعی رسیدید؟
من قبلاً در مطبوعات ، در حوزه اجتماعی کار می کردم. جوایزی که در زمینه گزارشگری دریافت کردم نیز مربوط به این رشته بود ، بنابراین من با این رشته ناآشنا نبودم. در حالی که شروع یک برنامه نیاز به مهارت دارد. مهارتی که باید در زمینه های مختلف مورد استفاده قرار گیرد.
به نظر می رسد که در فصل اول ، در مقایسه با فصل دوم ، وقتی از مهمانان س questionsال می کنید ، کنترل بیشتری بر موضوع و داستان دارید و بیشتر مردم را به چالش می کشید ، دلیل آن چیست؟
ضمناً ، من اینطور فکر نمی کنم و فکر می کنم عکس این قضیه نیز صادق باشد. البته نباید فراموش کنیم که برخی از این چالش ها بر اساس داستان است. برخی از این داستان ها زمینه ساز بحث و جدال است ، اما ممکن است موارد دیگر اینگونه نباشد.
به تازگی صفحه اینستاگرام “شبیه سازی” پست های زیادی را منتشر کرده است که موضوعات جدیدی را از مخاطبان ارائه می دهد ، اما موضوعات برنامه از قبل مشخص نشده است و شما تیم سوختنی ندارید؟ چرا با افراد اینگونه برخورد می شود؟
اولین نکته این است که “تقلید” یک برنامه پرطرفدار است و باید ارتباط خود را با مخاطبان و افراد حفظ کند. اگرچه ما یک تیم برای یافتن موضوعات داریم ، اما موضوعات و داستانهایی در سرتاسر ایران وجود دارند که هیچ کس آنها را نمی داند یا آنها را نگاه نکرده است. ما بیشتر علاقه مند به یافتن این مباحث هستیم. خط قرمز در این فصل از تقلید این است که قبلاً هیچ یک از موارد در برنامه های دیگر ظاهر نشده است.
خط قرمز فصل دوم “شبیه سازی” این است که قبلاً هیچ یک از موارد در برنامه ظاهر نشده است.
فکر می کنید فصل دوم “تقلید” بر اساس اهداف فصل اول استوار است؟ یعنی برنامه هنوز به دنبال نوشتن متن و کتاب داستان است؟ زیرا به نظر می رسد که این فصل کمی از آن رویکرد دور است.
در فصل دوم شبیه سازی ، بیشتر انرژی خود را معطوف تبدیل داستان به رمان و بهترین نوع داستان گویی می کنیم. به همین دلیل فیلمنامه از فصل دوم حذف شده است.
شما هم تجربه نوشتن سفرنامه را دارید ، اما آیا تا به حال فکر کرده اید که یکی از این داستان ها را به رمان تبدیل کنید؟
این داستان ها بسیاری از موضوعات جالب را بیان می کنند ، خصوصاً موضوعاتی که ما ضبط کرده ایم اما هنوز پخش نشده است. اما نکته مهم این است که من نویسنده نیستم ، من یک مسافر هستم ، بنابراین ترجیح می دهم یک داستان نویس یا داستان نویس با آنها برخورد کند.
در یک برهه از کانال های تلویزیونی فاصله گرفتید و وقتی دوباره فعال شدید ، تعداد زیادی از افراد بازگشت شما را به دلیل تغییر معاون تلویزیون در نظر گرفتند ، آیا با این موافقید؟
در دوران تصدی من به عنوان معاون سابق سازمان ، از حضور در تلویزیون بدشانسی آوردم. پس از وقوع این تغییر ، مصادف با آغاز “تقلید” بود.
در دوران تصدی من به عنوان معاون سابق سازمان ، از حضور در تلویزیون بدشانسی آوردم
فیلمبرداری “تمسخر” در وسط تاج انجام شد ، این شما را اذیت نکرد؟
به طور کلی کار در تاج کار دشواری است و بسیاری از موارد باید رعایت شود ، اما نمی توان تلویزیون را به نام تاج خاموش کرد و برنامه ساخت. پروتکل ها را دنبال کنید
در فصل دوم نمایش ، کارگردان تغییر کرد ، آیا این باعث شد رویکرد جدیدی داشته باشید؟
ما بیشتر بدنبال ایده عملی تری بودیم. داستان می تواند به یک فیلمنامه تبدیل شود ، اما تبدیل شدن به یک فیلم کمی گران و کمی غیرممکن می شود. اما تبدیل همین داستان به رمان کار پرهزینه ای نیست و از آنجا که این برنامه به قصه گویی می پردازد ، تصمیم گرفتیم بیشتر به این موضوع توجه کنیم.
فرهنگ و هنر یک کشور همیشه مبتنی بر کتاب نیست و گاهی اوقات برای روایت و شنیدن داستان های بیشتر لازم است فیلم و سریال بسازیم. این برنامه این کار را تسهیل کرد.
بله ، اما وقتی ضمانت اجرایی وجود داشته باشد موثر است. تبدیل یک داستان به فیلمنامه وقتی تبدیل به فیلم یا سریال شود جذاب است. این فرایند دشوار است و نمی توان آن را تضمین کرد.
از یک مکان به مکان دیگر ، داستان سرایی و چالش داوران با مهمانان تکرار شد. اگر داوران هر فصل متفاوت بودند ، آیا برنامه جذابیت بیشتری نداشت؟
ما سعی کردیم این تفاوت و جذابیت را در هر برنامه با حضور داوران مهمان ایجاد کنیم ، فکر می کنم نباید داوران اصلی را برای هر فصل اشتباه بگیریم. زیرا ارتباط طولانی مخاطب با آن زمان زیادی می برد.
البته “شبیه سازی” بیش از 50 قسمت از تلویزیون پخش شد که این مدت زمان کمی نیست و در فصل اول مخاطبان به طور کامل با داوران ارتباط برقرار می کنند و آنها را می شناسند.
فکر می کنم یک فصل برای صحبت های شما زمان کوتاهی است ، اما برنامه قطعاً در فصول آینده تغییر خواهد کرد.
تصمیمی برای ساخت سریال جدیدی از برنامه “رادیو هفت” ندارید؟
هم ما و هم مردم برای این اتفاق بسیار آماده هستیم. اما شرایط شبکه هنوز برای ایجاد برنامه مطلوب نیست. ما در حال رایزنی هستیم تا بتوانیم سری جدید این برنامه را بسازیم.
اگر مشاوره موفقیت آمیز باشد ، آیا تصمیم دارید از همین سبک و عوامل در سری جدید استفاده کنید؟
من نمی توانم پاسخ مشخصی بدهم تا زمانی که شرایط آب و هوایی روشن شود و نتوانیم ببینیم که آیا می توانیم برنامه هایی را که در ذهن ماست ارائه دهیم یا خیر.
در این باره بیشتر بخوانید:
◾️ رسول نجفیان: چرا مدونا مولوی را می شناسد اما ایرانی را نمی شناسد؟
◾️ “شبیه سازی” می تواند یک برنامه 90 دقیقه ای تلویزیونی باشد
۵۷۲۴۵