ضرب المثل سالی که نکوست ز بهارش پیداست به چه معناست ؟
ضرب المثل سالی که نکوست ز بهارش پیداست: مفهوم اصلی شروع هر کاری نمایانگر پایان آن کار است. فرجام این کار از آغازش پدیدار است. چیزی یا کاری که آخر و نتیجه اش از همان اول معلوم باشد. مواقعی گفته می شود که کاری بر وفق مراد باشد. برای کارهایی که نتیجه اش از اول مشخص می شود.
ریشه ضرب المثل سالی که نکوست ز بهارش پیداست از کجا آمده ؟
این ضرب المثل از قدیم به خاطر وضع آب و هوا در فصل بهار بوجود آمده است. اگر فصل بهار بارندگی خوبی داشته باشد می گویند امسال، سال خوبی است اما اگر باران کم ببارد و هوا گرم و خشک باشد می گویند سال خوبی نیست و در واقع «سالی که نکوست از بهارش پیداست.»
این ضرب المثل در مواقعی به کار می رود که در انجام کاری از ابتدا مشخص است که چه اتفاقی می افتد و شروع کار پایان آن را نشان می دهد.
این ضرب المثل سالی که نکوست ز بهارش پیداست همانطور که گفته شد به خاطر وضع آب و هوا در فصل بهار بوجود آمده. اگر در فصل بهار بارندگی خوب و کافی باشد می گویند سال خوبی است اما اگر بارندگی نباشد و هوا خشک و گرم باشد می گویند سال خوبی نیست و سال را در قالب یک جمله «سالی که نکوست از بهارش پیداست.» وصف می کنند.
البته در ادامه این ضرب المثل جمله ی دیگری هم هست که امروزه کمتر استفاده می شود و بیشتر مانند یک ضرب المثل جداگانه کاربرد دارد:
«سالی که نکوست از بهارش پیداست، ماستی که ترشه از تغارش پیداست»
قسمت دوم ضرب المثل هم، مانند بخش اولش همان معنا را دارد. در گذشته که ماست را در تغار درست می کردند، اگر ماست بد بود و چربی اضافه پیدا کرده بود، هم ارزان تر بود و هم باید فقط در تغار نگهداری و فروخته می شد. بنابراین تغاری بودن ماست به معنی بد بودن آن بود.
ریشه ضرب المثل هالو گیر آوردن به کجا برمی گردد ؟
ضرب المثل هر را از بر تشخیص نمی دهد یعنی چه ؟
معنی ضرب المثل آب از سرچشمه گل آلود است چیست ؟