معنی درس سیزدهم فارسی هفتم

معنی درس ( اسوه نیکو ) سیزدهم فارسی هفتم

درس سیزدهم :: اسوه نیکو

معنی کلمات درس 13 فارسی هفتم اسوه نیکو

آداب: (جمع ادب) روشها

اخلاق: (جمع خُلق) عادتهای خوب و پسندیده

اُسوه: نمونه، الگو / عالَمیان: مردم جهان

آن چنان: آن طور، آنگونه

کریم: بخشنده

احزاب: (جمع حزب) گروهها

برخی: بعضی

بزرگوار: شرافتمند

صَلَّی الله عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّم : درود خداوند بر او و خاندانش باد

مهر: محبت

عطوفت: محبت، مهربانی

می فرمود: می گفت

پارهی جگر: جگر گوشه، عزیز دل

سجده: سر بر زمین گذاشتن

برمیخاست: بلند میشد

دربرمیگرفت: بغل میکرد، در آغوش می کشید

رأفت: مهربانی

تندخویی: بد اخالقی

سخن درشت: حرف زشت و ناراحت کننده

گشاده رو: خوش اخالق، خوشرو /

سیما: چهره

محزون: غمگین، غمناک، اندوهگین

متفکر: اندیشمند

اوقات: (جمع وقت) وقتها، زمانها

پیشدستی: اقدام زودتر

اختیار میکرد: انتخاب میکرد

عیادت: به دیدار بیمار رفتن و احوالپرسی کردن

بیش از حدّ لزوم: بیشتر از ضرورت

مقام دادخواهی: هنگام قضاوت کردن

حضور: نزد، پیشِ

بد (بد بگوید): بی ادبی

دشنام: حرف زشت و ناسزا، فُحش

نمیآلود: آلوده نمیکرد

حریم: محدوده

تجاوز: دستدرازی، زیاده خواهی

گذشت: بخشیدن گناه کسی، چشم پوشیدن از چیزی /

مُدارا: سازش، کنار آمدن، بخشش /

تجمّل: ثروت اندوزی

دوری میجست: فاصله می گرفت

بانگ: صدا

ستایش: خوبی کسی را گفتن

فروماند: درمانده می شود /

​جمال: زیبایی / ا

عتدال: تناسب، هماهنگی و زیبایی

خلیل: لقب حضرت ابراهیم (ع)

مجموع: گردآمده، جمع شده

ظِلال: (جمع ظِل) سایه ها

بَس: کافی

مواعظ: (جمع موعظه) پندها و نصیحته

معنی شعر اسوه نیکو

🔹۱-ماه فرو ماند از جمال محمد / سرو نباشد به اعتدال محمد

معنی: ماه در برابر زیبایی محمد(ص) زیبایی ندارد و درخت سرو با آن تناسب و زیبایی در برابر قامت پیامبر(ص) زیبا و خوش قامت نیست

🔹۲-آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی / آمده مجموع در ظلال محمد

معنی: همه پیامبران ار آدم و نوح و ابراهیم خلیل و موسی و عیسی در زیر سایه حضرت محمد(ص) جمع شده اند .(مقام و مرتبه پیامبر (ص) از همه بالاتتر است)

🔹۳-سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی / عشق محمد بس است و آل محمد

معنی: ای سعدی اگر می خواهی عاشق کسی باشی و جوانی شور و نشاط را تجربه کنی عشق به حضرت محمد(ص) و خاندن او برای تو کافی است

معنی حکایت چراغ

معنی: نابینایی در شب چراغ به بر دست و کوزه ای بر دوش داشت و راهی را طی میکرد.

یک فرد او را دید و گفت:تو که نابینایی چیزی نمیبینی چراغ به چه دردت میخورد؟

نابینا گفت: این چراغ برای نادانان هست که در تاریکی به من آسیبی نرسانند و کوزه ی مرا نشکنند