استفاده از کلرپرومازین:
کلرپرومازین در اختلالات روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی، زوال عقل، شیدایی و همچنین به عنوان داروی کمکی در درمان اختلالات شدید عاطفی و روانی حرکتی و همچنین در درمان حالت تهوع و سکسکه شدید استفاده می شود.
معرفی کلرپرومازین و استفاده از کلرپرومازین و عوارض آن کلرپرومازین
مکانیسم اثر کلرپرومازین:
کلرپرومازین اثر درمانی خود را عمدتاً با مهار گیرنده های دوپامین پس سیناپسی در سیستم عصبی مرکزی در مسیرهای مزولیمبیک و مزوکورتیکال اعمال می کند. این دارو همچنین بر گیرنده های موسکارینی، هیستامین، سروتونین و آلفا آدرنرژیک تأثیر می گذارد.
فارماکوکینتیک کلرپرومازین:
هنگامی که به صورت خوراکی مصرف می شود، کلرپرومازین به سرعت جذب می شود، اما با اولین عبور از کبد تحت تأثیر قرار می گیرد. داروها متابولیسم گسترده ای در کبد دارند (برخی از متابولیت ها فعال هستند) و از طریق صفرا و ادرار دفع می شوند.
موارد منع مصرف کلرپرومازین:
این دارو نباید همراه با سایر داروهای افسردگی CNS، همراه با سایر داروهای افسردگی مغز استخوان یا فئوکروموسیتوم استفاده شود.
هشدارها:
1ـ کلرپرومازین باید در موارد قلبی عروقی، عروقی مغز، تنفسی، بیماری پارکینسون، صرع حاد و عفونت ها، آسیب های کلیوی و کبدی با احتیاط مصرف شود.
2ـ در بیماران با سابقه زردی یا لکوپنی، کم کاری تیروئید، میاستنی گراویس، هیپرتروفی پروستات و گلوکوم زاویه بسته، به ویژه در افراد مسن با احتیاط مصرف شود.
عوارض جانبی کلرپرومازین:
علائم بیرونی هرمی و استفاده طولانی مدت از دیسکینزی گاه به گاه، هیپوترمی (گاهی تب)، خواب آلودگی، بی ثباتی خلق و خو، رنگ پریدگی، کابوس، بی خوابی ممکن است رخ دهد. اثرات ضد موسکارینی مانند خشکی دهان، احتقان، یبوست، بی اختیاری ادرار و سابقه عوارض جانبی شایع هستند.
تداخلات با داروهای کلرپرومازین:
مصرف همزمان داروهای ضد آریتمی خطر آریتمی بطنی را افزایش می دهد.کلرپرومازین در ترکیب با داروهای ضد افسردگی باعث افزایش غلظت پلاسمایی شده و اثرات ضد موسکارینی خاصی دارد. کلرپرومازین در برابر اثرات داروهای ضد صرع (با کاهش آستانه تشنج) عمل می کند. استفاده از فنوتیازین ها در ترکیب با ترفنادین خطر آریتمی های داخلی را افزایش می دهد. پروپرانولول باعث افزایش غلظت کلرپرومازین در پلاسما می شود.
نکات پیشنهادی:
1ـ بیمار باید تا 30 دقیقه پس از تزریق عضلانی بخوابد.
2ـ تزریق عضلانی دارو دردناک است و می تواند باعث کاهش فشار خون و تاکی کاردی شود.
3 ـ از قطع ناگهانی دارو باید اجتناب شود.
مصرف کلرپرومازین
غذا:
بزرگسالان: کلرپرومازین برای اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روانی، شیدایی، تحریک روانی حرکتی، احساسات، درمان کمکی برای هیجان قوی در کوتاه مدت، در ابتدا با دوز 25 میلی گرم 3 بار در روز (یا 75 میلی گرم) یکباره (یا 75 میلی گرم /) مصرف می شود. mg) 300 میلی گرم در روز (اما ممکن است بیش از یک گرم در روز برای اختلالات روانی مورد نیاز باشد). در افراد مسن یا ناتوان، حدود نیم تا یک سوم دوز در بزرگسالان مصرف می شود.
فرزندان: در کودکان (اسکیزوفرنی دوران کودکی) از 1 تا 5 سال 500 میکروگرم بر کیلوگرم هر 4 تا 6 ساعت (حداکثر 40 میلی گرم در روز) و 6 تا 12 سال یک سوم تا نیمی از بزرگسالان (حداکثر 75 میلی گرم در روز).
تزریق:
بزرگسالان: تزریق عضلانی (برای تسکین علائم حاد) با دوز 50-50 میلی گرم هر 6 تا 8 ساعت انجام می شود.
فرزندان: در گروه سنی 1 تا 5 سال، 500 میکروگرم بر کیلوگرم هر 8-6 ساعت (حداکثر 40 میلی گرم در روز) و در کودکان 12-6 سال، هر 6 تا 500 میکروگرم بر کیلوگرم مصرف می شود. 8 ساعت (حداکثر 75 میلی گرم در روز).
مواد مخدر:
قرص های روکش دار: 25 میلی گرم، 100 میلی گرم
تزریق: 50 میلی گرم / 2 میلی لیتر