– اسب عرب بدون شک یکی از زیباترین نژادهای اسب است. این نژاد هزاران سال است که با دقت و به طور کامل تولید شده است و به همین دلیل خالص ترین نژاد در بین تمام نژادهای اسب به حساب می آید. اسب عرب نیز یکی از قدیمی ترین نژادهای اسب است و حدود 5000 سال است که به عنوان یک همراه برای انسان وجود داشته و یکی از اسب سواری های مورد علاقه شخصیت های تاریخی مانند چنگیز خان، ناپلئون و جورج واشنگتن بوده است. در ادامه به بررسی این نژاد می پردازیم.
به طور کلی اسب های عرب را اسب های کوتاه قد می دانند. قدرت و تعادل این اسب‌ها به دلیل جثه فشرده، سم‌های قوی، ران‌های قوی، استخوان‌های قوی و فاصله نسبتاً کم بین ران‌ها و شانه‌ها است. اندام های مناسب، چشم ها و مجاری تنفسی درشت، پوزه کوچک، گردن باریک و خمیده، دم برآمده در حین حرکت، گوش های کوچک و پیشرفته و یال و دم ملایم از دلایل داشتن اسب عربی ظریف و زیبا هستند. برخی از اسب های عرب نسبت به سایر نژادها دارای ستون فقرات پایین تر (5 به جای 6) یا یک جفت دنده (17 به جای 18) هستند. حرکت این اسب طولانی و غرورآفرین است. راه رفتن اسب عرب متعادل و راحت، یورتمه او بلند و پرانرژی و حرکت چهار پا روان و دیدنی است. ظاهر اسب عرب حکایت از زیبایی، قدرت و چابکی آن دارد.
قد و اندازه
اسب های عرب از بسیاری از اسب های سواری پایین تر هستند. قد اکثر اسب های این نژاد بین 142 تا 154 سانتی متر است، اما با برخی از اسب های عرب می توان ارتفاعی بین 154 تا 162 سانتی متر را مشاهده کرد.
وزن اکثر اسب های عرب بین 350 تا 450 کیلوگرم است.
رنگ ها و نشانه ها
اسب های اصیل عرب در رنگ های آبی، آبی (خاکستری)، قهوه ای، سیاه و ابری یافت می شوند که رنگ اصلی آنها آبی و سپس آبی است. برخی از اسب های عرب دارای نشانه های سفید بر روی سر و قلم خود هستند
اگر اسبی علامت سفید نداشته باشد به آن اسب بی نشان می گویند (مثال: اسب آبی بی نشان = اسب قهوه ای رنگ بدون علامت سفید بر سر و بدن).
اگر اسبی روی هر چهار پر روی بازوها و پاهایش علامت سفید داشته باشد، به آن چهار مداد سفید می گویند (مثال: اسب سفید با چهار خط سفید = اسب سفید با هر چهار مداد سفید).
پوست تمام اسب‌های عرب در تمام قسمت‌های بدن سیاه است، به‌جز اسب‌هایی که علامت‌های سفید دارند. گفته می شود که پوست سیاه این اسب در گذشته این نژاد را از گرمای خورشید صحرا محافظت می کرد.
اگر چه بسیاری از اسب های عرب با رنگ مو “بیو” وجود دارد، اما رنگ سفید در واقع اثر عمل طبیعی ژن خاکستری است. اسب‌های آبی در بدو تولد سیاه، قهوه‌ای یا خالدار هستند و با رشد به تدریج رنگشان روشن‌تر می‌شود و در نهایت یا کاملاً سفید یا خاکستری خالدار می‌شوند. رنگ پوست آنها اما سیاه است و تا آخر عمر سیاه باقی می ماند. بنابراین، همه اسب های سفید عرب در واقع اسب آبی هستند و هیچ ژن سفیدی در اسب های عرب وجود ندارد، اگرچه تعداد بسیار بسیار کمی از اسب های عرب به دلایل دیگر به عنوان “سفید” درج شده اند.
سیاه یکی از رنگ های کمیاب در بین اسب های عرب است (حدود 4 درصد از اسب های عرب سیاه هستند). دلیل علمی عدم وجود رنگ سیاه در اسب‌های عرب این است که ژن سیاه غالباً توسط ژن غالب “Agouti” غالب است و باعث ایجاد مناطق سیاه در اسب‌های قهوه‌ای می‌شود. در حال حاضر برخی از مزارع پرورش اسب عرب در تلاش هستند تا با کمک آزمایش های ژنتیکی و DNA شانس خود را برای تولید کره های سیاه افزایش دهند.
اسب عرب
خلق و خوی
اسب های عرب قرن ها در بیابان ها و در تماس نزدیک با انسان ها وجود داشته اند. صاحبان اسب های جنگی با ارزش برای جلوگیری از سرقت، مادیان های گرانبهای خود را به همراه خانواده و فرزندان خود در چادرهای خود نگهداری می کردند. فقط اسب هایی که ذاتاً خیرخواه بودند اجازه زاد و ولد داشتند و در نتیجه امروزه اسب های عرب آنقدر خلق و خوی خوبی دارند که جزو معدود نژادهای اسبی هستند که مجاز هستند. فدراسیون سوارکاری آمریکا (فدراسیون اسب سواری ایالات متحده) به افراد زیر 18 سال اجازه می دهد تا نریان خود را در بیشتر مسابقات زیبایی به نمایش بگذارند.
اسب عرب را اسبی «خونگرم» می دانند. دسته ای که شامل سایر اسب های خوش اخلاق است که برای سرعت پرورش و تولید شده اند، به عنوان مثال. متاسفم (اهل تکه) Throvboard (اصیل) و بارب. اسب عرب مانند سایر اسب های خونگرم، اسبی حساس، باهوش و چابک است که توانایی آموزش سریع و برقراری ارتباط بهتر و قوی تر با سوار خود را دارد، اما همین ویژگی ها باعث می شود این نژاد به سرعت عادات خوبی را بیاموزد. ممکن است عادت های بد اسب های عرب روش های تمرینی خسته کننده (تهاجمی) و غیرمنطقی را تحمل نمی کنند. اسب‌های عرب به طور طبیعی تمایل به همکاری با انسان‌ها دارند، اما در صورت بدرفتاری، مانند هر اسب دیگری، ممکن است بیش از حد عصبی یا مضطرب شوند، اما به ندرت پرخاشگر و شرور می‌شوند و تنها در صورتی که به شدت تنبل باشند یا در معرض آزار و اذیت شدید قرار گیرند.
مسابقه زیبایی اسب عرب
از اسب های عرب در بسیاری از ورزش ها استفاده می شود. آنها اسب های خوبی برای مسابقات استقامتی در دراز مدت هستند. آنها می توانند برای لباس پوشیدن به اسب های برازنده و زیبایی تبدیل شوند، در رقابت با اسب های اصیل زمین را تکان دهند یا با زیبایی و حرکت متعادل خود در مسابقات زیبایی قلب هر بیننده ای را به دست آورند. اسب‌های عرب نیز می‌توانند همراهان دوستانه‌ای باشند و از اسب‌های بزرگ‌تر آنها می‌توان برای سوارکاری مبتدی استفاده کرد.
ویژگی های منحصر به فرد
صورت: صورت توخالی، چشم های درشت و بیرون زده، سوراخ های بینی بزرگ، پیشانی پهن، پوزه کوچک.
بدن: بازوها و پاهای صاف، گردن گرد، دم برآمده هنگام حرکت، بدن فشرده، سم‌های قوی، ران‌های قوی، استخوان‌های قوی، فاصله نسبتاً کوتاه بین ران‌ها و شانه‌ها.
خلق و خوی: باهوش، هوشیار، آموزنده
دیگر:
– دقت، دقت و وسواس در پرورش این نژاد باعث شده است که اصالت اسب های این نژاد بیش از هر نژاد دیگری حفظ شود.
– یکی از قدیمی ترین نژادهای اسب (حدود 5000 سال قدمت)
یکی از محبوب ترین نژادهای اسب در جهان
اسب های این نژاد تا چندین نسل قبل دارای شجره نامه دقیقی هستند.
– هیچ اسب سفیدی از این نژاد در بدو تولد سفید نبود.
– نسب خون اسب های عرب بر پیشرفت و توسعه این گونه نژادها درست است (تراخنر)، Throvboard (اصیل)، مورگان (مورگان) و بسیاری از نژادهای دیگر تحت تأثیر قرار می گیرند.