متن و پیام تبریک روز بزرگداشت عمر خیام و روز پاسداشت زبان فارسی

پیام و متن تبریک روز بزرگداشت عمر خیام نیشابوری

25 فروردین روز بزرگداشت عارف و شاعر بلندنام محمد عطار نیشابوری مبارک باد.

پیامک روز بزرگداشت عمر خیام ​

در کارگه کوزه گری کردم رای

بر پله چرخ دیدم استاد بپای

می کرد دلیر کوزه را دسته و سر

از کله پادشاه و از دست گدای

روز بزرگداشت حکیم خیام مبارک باد

آسمان تاریک است

و مرا چشم به اندوهی دور

می گریزد از من

هرچه می سازد نور

کاش می دانستم…

که همه هستی ِ من در پی چیست؟​ ​

بیشتر بخوانید::

زندگینامه حکیم عمر خیام

گنجینه ی برترین و زیباترین اشعار خیام نیشابوری

پیام تبریک ۲۸ اردیبهشت روز پاسداشت زبان پارسی و روز بزرگداشت خیام

پیام تبریک روز بزرگداشت خیام نیشابوری (فیلسوف | ریاضیدان | شاعر)

رباعی های خیام – بچه!!

در کارگه کوزه گری بودم دوش

دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش»

هر کوزه پر از شراب ناب شیراز

خوردم همه را از دم و آبی هم روش

«خیام اگر ز باده مستی خوش باش

با لاله رخی اگر نشستی خوش باش»

حتی اگر از کمال بدبختی خود

هی می زنی بر سرت دو دستی خوش باش

«گاویست بر آسمان قرین پروین

گاویست دگر نهفته در زیر زمین

گر بینایی چشم حقیقت بگشا»

یک گاو دگر درون آیینه ببین

«این قافله ی عمر عجب می گذرد

دریاب دمی که با طرب می گذرد»

چون مطرب و ساقی همه بر دار شدند

پس باقی عمر بی سبب می گذرد

«گویند کسان بهشت با حور خوش است

من می گویم که آب انگور خوش است»

خیام بنوش آب انگورت را

آن حوری جنتی چو شد جور خوش است

​

پیام تبریک روز بزرگداشت خیام ​

چه کنم!

باجامِ مِیی بِدست،گیرم که مرا در آینه دیدی،چه کنم!

پَرپَرگلم بر شاخه ی خشکی،گیرم که مرا چیدی،چه کنم!

زانو به بغل،دستی به سرُ دستی به کمر،حالم بین جانان

نیستیَم بهتر،گیرم که مرا دوباره جان بخشیدی،چه کنم!

​روز بزرگداشت حکیم عمر خیام و روز پاسداشت زبان پارسی ​

چون آب به جویباروچون باد به دشت

روزی دگر از نوبت عمرم بگذشت

هرگز غم دوروز مرا یاد نگشت

روزی که نیامدست و روزی که گذشت

روز بزرگداشت حکیم خیام مبارک باد

این قافله عمر عجب می گذرد

دریاب دمی که با طرب می گذرد

ساقی غم فردای حریفان چه خوری

پیش آر پیاله را که شب می گذرد

روز بزرگداشت حکیم خیام مبارک باد

​ ​

​ اس ام اس تبریک روز بزرگداشت خیام نیشابوری ​

افسوس که سرمایه زکف بیرون شد

در پای اجل بسی جگرها خون شد

کس نامد از آن جهان که پرسم از وی

کاحوال مسافران دنیا چون شد

روز بزرگداشت حکیم خیام مبارک باد

روز پاسداشت زبان فارسی

ای صاحب فتوا ز تو پرکارتریم

با این همه مستی زتو هُشیار تریم

تو خون کسان خوری و ما خون رزان

انصاف بده کدام خونخوار تریم؟​ ​

با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل

چرخ از تو هزار بار بیچاره تر است

روز بزرگداشت حکیم خیام مبارک باد

​ ​

​ متن و جملات تبریک روز بزرگداشت خیام و روز پاسداشت زبان فارسی ​

در هر دشتی که لاله زاری بوده است

آن لاله ز خون شهریاری بوده است

چو برگ بنفشه کز زمین می روید

خالیست که بر رخ نگاری بوده است

روز بزرگداشت خیام مبارک

​اسرار ازل را نه تو دانی و نه من

وین حرف معما نه تو دانی و نه من

هست از پس پرده گفت و گوی من و تو

چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من

یک عمر به کودکی به استاد شدیم

یک عمر زاستادی خود شاد شدیم

افسوس ندانیم که ما را چه رسید

از خاک بر آمدیم و بر باد شدیم

​ ​

روز ۲۸ ‌اردیبهشت‌ : (روز ریاضیات‌، گر‌امى‌د‌اشت حکیم‌ عمر خیام، پاسداشت زبان پارسی)

ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده است

دریاب که هفته دگر خاک شده است

می نوش و گلی بچین که تا درنگری

گل خاک شده است سبزه خاشاک شده است

چون آب به جویباروچون باد به دشت

روزی دگر از نوبت عمرم بگذشت

هرگز غم دوروز مرا یاد نگشت

روزی که نیامدست و روزی که گذشت​ ​

​ ​شوق او در جان ایشان کار کرد هر یکی بی صبری بسیار کرد

عزم ره کردند و در پیش آمدند عاشق او، دشمن خویش آمدند

اشعار محمد عطار نیشابوری

​ استوری و استاتوس تبریک روز بزرگداشت خیام ​

وقتی با شعر عطار انس گرفتیم، می بینیم که در آن سوی بعضی ناهماهنگی ها، چه منظومه منسجمی از احساس و اندیشه موج می زند.

سال روز بزرگداشت عطار نیشابوری مبارک باد

​ ​وقتی با شعر عطار انس گرفتیم، می بینیم که در آن سوی بعضی ناهماهنگی ها، چه منظومه منسجمی از احساس و اندیشه موج می زند.

سالگرد عطار نیشابوری مبارک باد

روز پاسداشت زبان فارسی​ ​

ای دل اگر عاشقی در پی دلدار باش

بر در دل روز و شب منتظر یار باش

دلبر تو دایماً بر در دل حاضر است

رو در دل برگشای حاضر و بیدار باش

دیده ی جان روی او تا بنبیند عیان

در طلب روی او روی به دیوار باش

ناحیت دل گرفت لشگر غوغای نفس

پس تو اگر عاشقی عاشق هشیار باش

نیست کس آگه که یار کی بنماید جمال

لیک تو باری به نقد ساخته ی کار باش

در ره او هرچه هست تا دل و جان نفقه کن

تو به یکی زنده‌ای از همه بیزار باش

گر دل و جان تو را در بقا آرزوست

دم مزن و در فنا همدم عطار باش

عاشقانه های عطار

شعرهای عطار نیشابوری

از غمت روز و شب به تنهایی

مونس عاشقان سودایی

عاشقان را ز بیخ و بن برکند

آتش عشقت از توانایی

عشق با نام و ننگ ناید راست

ندهد عشق دست رعنایی

عشق را سر برهنه باید کرد

بر سر چارسوی رسوایی

​ ​

​ شعر و دوبیتی تبریک روز بزرگداشت خیام ​

ای دل اگر عاشقی در پی دلدار باش

بر در دل روز و شب منتظر یار باش

دلبر تو دایماً بر در دل حاضر است

رو در دل برگشای حاضر و بیدار باش

دیده ی جان روی او تا بنبیند عیان

در طلب روی او روی به دیوار باش

ناحیت دل گرفت لشگر غوغای نفس

پس تو اگر عاشقی عاشق هشیار باش

نیست کس آگه که یار کی بنماید جمال

لیک تو باری به نقد ساخته ی کار باش

در ره او هرچه هست تا دل و جان نفقه کن

تو به یکی زنده‌ای از همه بیزار باش

گر دل و جان تو را در بقا آرزوست

دم مزن و در فنا همدم عطار باش

​ ​روز فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری یکی ازعارفان و شاعران بلندنام ادبیات فارسی‌ مبارک باد

یکدیگر را شاید ار یاری کنیم پادشاهی را طلب کاری کنیم»

پس همه با جایگاهی می آمدند سر به سر جویای شاهی آمدند​ ​

روز پاسداشت زبان فارسی

نه قدر وصال تو هر مختصری داند

نه قیمت عشق تو هر بی خبری داند

هر عاشق سرگردان کز عشق تو جان بدهد

او قیمت عشق تو آخر قدری داند

آن لحظه که پروانه در پرتو شمع افتد

کفر است اگر خود را بالی و پری داند

سگ به ز کسی باشد کو پیش سگ کویت

دل را محلی بیند جان را خطری داند

گمراه کسی باشد کاندر همه عمر خود

از خاک سر کویت خود را گذری داند

مرتد بود آن غافل کاندر دو جهان یکدم

جز تو دگری بیند جز تو دگری داند

برخاست ز جان و دل عطار به صد منزل

در راه تو کس هرگز به زین سفری داند

​ ​

​ پست روز بزرگداشت عمر خیام نیشابوری ​

از قوت مستیم ز هستیم خبر نیست

مستم ز می عشق و چو من مست دگر نیست

در جشن می عشق که خون جگرم ریخت

نقل من دلسوخته جز خون جگر نیست

مستان می‌عشق درین بادیه رفتند

من ماندم و از ماندن من نیز اثر نیست

در بادیه‌ی عشق نه نقصان نه کمال است

چون من دو جهان خلق اگر هست و اگر نیست

گویند برو تا به درش برگذری بوک

هیهات که گر باد شوم روی گذر نیست

زین پیش دلی بود مرا عاشق و امروز

جز بی‌خبریم از دل خود هیچ خبر نیست

جانا اگرم در سر کار تو رود جان

از دادن صد جان دگرم بیم خطر نیست

در دامن تو دست کسی می‌زند ای دوست

کو در ره سودای تو با دامن تر نیست

دانی که چه خواهم من دلسوخته از تو

خواهم که نخواهم، دگرم هیچ نظر نیست

عطار چنان غرق غمت شد که دلش را

یک دم دل دل نیست زمانی سر سر نیست

باده ناخورده مست آمده‌ایم

عاشق و می پرست آمده‌ایم

ساقیا خیز و جام در ده زود

که نه بهر نشست آمده‌ایم

خیز تا از خودی برون آییم

که به خود پای بست آمده‌ایم

چون شکستی نبود جانان را

ما ز بهر شکست آمده‌ایم

در جهانی که مست هشیار است

هوشیاران مست آمده‌ایم

عطار

​ ​

به دریایی در اوفتادم که پایانش نمی‌بینم

به دردی مبتلا گشتم که درمانش نمی‌بینم

در این دریا یکی در است و ما مشتاق در او

ولی کس کو که در جوید که جویانش نمی‌بینم

چه جویم بیش ازین گنجی که سر آن نمی‌دانم

چه پویم بیش ازین راهی که پایانش نمی‌بینم

درین ره کوی مه رویی است خلقی در طلب پویان

ولیک این کوی چون یابم که پیشانش نمی‌بینم

به خون جان من جانان ندانم دست آلاید

که او بس فارغ است از ما سر آنش نمی‌بینم

دلا بیزار شو از جان اگر جانان همی خواهی

که هر کو شمع جان جوید غم جانش نمی‌بینم

برو عطار بیرون آی با جانان به جان بازی

که هر کو جان درو بازد پشیمانش نمی‌بینم

عطار نیشابوری

​ ​

عاشقی از فرط عشق آشفته بود

بر سر خاکی بزاری خفته بود

رفت معشوقش به بالینش فراز

دید او را خفته وز خود رفته باز

رقعه‌ای بنبشت چست و لایق او

بست آن بر آستین عاشق او

عاشقش از خواب چون بیدار شد

رقعه برخواند و برو خون بار شد

این نوشته بود کای مرد خموش

خیز اگر بازارگانی سیم گوش

ور تو مرد زاهدی ، شب زنده باش

بندگی کن تا به روز و بنده باش

ور تو هستی مرد عاشق ، شرم‌دار

خواب را با دیده‌ی عاشق چه کار

مرد عاشق باد پیماید به روز

شب همه مهتاب پیماید ز سوز

چون تو نه اینی نه آن ، ای بی‌فروغ

می‌مزن در عشق ما لاف دروغ

گر بخفتد عاشقی جز در کفن

عاشقش گویم ، ولی بر خویشتن

چون تو در عشق از سر جهل آمدی

خواب خوش بادت که نااهل آمدی

عطار نیشابوری

​ ​

​ 28 اردیبهشت زادروز خیام نیشابوری ​

نگاری مست و لایعقل چو ماهی

درآمد از در مسجد ، پگاهی

سیه‌ زلف و سیه‌ چشم و سیه‌ دل

سیه ‌گر بود و پوشیده سیاهی

ز هر مویی که اندر زلف او بود

فرو می ‌ریخت کفری و گناهی

درآمد پیش پیر ما به زانو

بدو گفت ای اسیر آب و جاهی

فسردی همچو یخ از زهد کردن

بسوز آخر چو آتش گاه‌ گاهی

چو پیر ما بدید او را برآورد

ز جان آتشین چون آتش ، آهی

ز راه افتاد و روی آورد در کفر

نه رویی ماند در دین و نه راهی

به تاریکی زلف او فرو رفت

به دست آورد از آب خضر ، چاهی

دگر هرگز نشان او ندیدم

که شد در بی ‌نشانی پادشاهی

اگر عطار هم با او برفتی

نیرزیدیش عالم ، برگ کاهی

عطار نیشابوری

چون تو جانان منی جان بی تو خرم کی شود

چون تو در کس ننگری کس با تو همدم کی شود

گر جمال جانفزای خویش بنمایی به ما

جان ما گر در فزاید حسن تو کم کی شود

دل ز من بردی و پرسیدی که دل گم کرده‌ای

این چنین طراریت با من مسلم کی شود

عهد کردی تا من دلخسته را مرهم کنی

چون تو گویی یا کنی این عهد محکم کی شود

چون مرا دلخستگی از آرزوی روی توست

این چنین دل خستگی زایل به مرهم کی شود

غم از آن دارم که بی تو همچو حلقه بر درم

تا تو از در در نیایی از دلم غم کی شود

خلوتی می‌بایدم با تو زهی کار کمال

ذره‌ای هم‌خلوت خورشید عالم کی شود

​ ​

عقل در عشق تو سرگردان بماند

چشم جان در روی تو حیران بماند

ذره‌ای سرگشتگی عشق تو

روز و شب در چرخ سرگردان بماند

چون ندید اندر دو عالم محرمی

آفتاب روی تو پنهان بماند

هر که چوگان سر زلف تو دید

همچو گویی در خم چوگان بماند

پای و سر گم کرد دل تا کار او

چون سر زلف تو بی‌پایان بماند

هر که یکدم آن لب و دندان بدید

تا ابد انگشت در دندان بماند

هر که جست آب حیات وصل تو

جاودان در ظلمت هجران بماند

ور کسی را وصل دادی بی طلب

دایما در درد بی درمان بماند

ور کسی را با تو یک دم دست داد

عمر او در هر دو عالم آن بماند

حاصل عطار در سودای تو

دیده‌ای گریان دلی بریان بماند

​ ​

روز پاسداشت زبان فارسی

عزم آن دارم که امشب نیم مست

پای کوبان کوزه‌ی دردی به دست

سر به بازار قلندر در نهم

پس به یک ساعت ببازم هرچه هست

تا کی از تزویر باشم خودنمای

تا کی از پندار باشم خودپرست

پرده‌ی پندار می‌باید درید

توبه‌ی زهاد می‌باید شکست

وقت آن آمد که دستی بر زنم

چند خواهم بودن آخر پای‌بست

ساقیا در ده شرابی دلگشای

هین که دل برخاست غم در سر نشست

تو بگردان دور تا ما مردوار

دور گردون زیر پای آریم پست

مشتری را خرقه از سر برکشیم

زهره را تا حشر گردانیم مست

پس چو عطار از جهت بیرون شویم

بی جهت در رقص آییم از الست​ ​

هر که از ساقی عشق تو چو من باده گرفت

بی‌خود و بی‌خرد و بی‌خبر و حیران شد​