ماجرای چند برابر شدن قیمت داروهای خارجی چیست؟

به گزارش سلام نو به نقل از همشهری، تعدادی از داروهای خارجی اخیرا با موجی از افزایش قیمت چشمگیر مواجه شده اند. این اتفاق نه تنها در مورد داروهای خاص، بلکه در مورد دوزهای بالای داروها نیز رخ داد. نمونه ای از آن داروی اسپری سروتونین برای بیماران تنفسی است که تا حد زیادی توسط افراد مصرف می شود و اکنون چندین برابر قیمت دارد.

گزارش های سازمان غذا و دارو نشان می دهد که افزایش قیمت در سال گذشته به دلیل حذف ارز ترجیحی از داروهایی بوده که داروهای مشابه داخلی تولید و از لیست بیمه خارج شده اند. اما بررسی های میدانی نشان می دهد که تعداد زیادی از داروهای داخلی نیز با کمبود مواجه شده و قیمت ها در حال افزایش است.

بحران اصلی گریبان برخی از بیماران را نیز گرفته است که در نبود داروهای داخلی مجبور به پرداخت هزینه های زیادی برای خرید داروهای خارجی هستند. فعالان این حوزه پیش‌بینی می‌کنند که قیمت‌ها ادامه داشته باشد و سایر داروهای خارجی در روزهای آینده گران شوند، زیرا پس از حذف ارز ترجیحی از برخی از این داروها در سفارش‌های 6 ماه گذشته، دارو به نصف تحویل داده شد. ارز و این می تواند منجر به افزایش قیمت شود که قبلاً با ارز دولتی در اختیار مصرف کننده قرار می گرفت.

به گفته حمیدرضا اینانل، مدیرکل داروی سازمان غذا و دارو، اگر دارویی با قیمت بالاتر وارد بازار شود، مجوز افزایش قیمت آن در سال 1400 صادر شده و اکنون توزیع می شود. تعداد این داروها کم است. وی بر لزوم اصلاح قیمت داروها و نه افزایش آن تاکید می کند: «افزایش قیمت تولید منجر به افزایش قیمت داروها می شود.

اکنون اما تنها نگرانی گرانی داروهای خارجی نیست، بلکه محدودیت واردات این داروها به منظور حمایت از تولید داخل است که مدت هاست برای برخی بیماران چالش جدی بوده است. البته فعالان صنعت دارو محدودیت در بازار واردات داروهای خارجی را سیاست درستی نمی دانند و معتقدند با توجه به تجربیات مقطعی قبلی که منجر به محدودیت یا توقف تولید و کمبود دارو در بازار شده است، سهولت مصرف مواد مخدر از آشفتگی بازار و رقابت جلوگیری می کند.

تصمیمات اخیر افزایش قیمت چند ماه پیش گرفته شد

مجتبی بوربور، نایب رئیس اتحادیه واردکنندگان دارو، درباره افزایش اخیر قیمت داروهای خارجی می‌گوید: «در برخی موارد، تعداد محدودی از مصرف‌کنندگان مجاز به واردات داروی مشابه خارجی با نصف ارز هستند. البته تحت پوشش بیمه نیست.»

به گفته بوربر، تصمیم گیری در مورد قیمت داروی وارداتی باید چند ماه قبل از عرضه به بازار و رسیدن به دست مصرف کننده انجام شود، زیرا چرخه عرضه، فرآیندی شش ماهه غیر از مراقبت های اورژانسی دارد. 4 تا 5 ماه برای سفارش و واردات و یک تا 2 ماه برای ورود داروهای خارجی به بازار مصرف.

اسپری سروتیک برای بیماران تنفسی تنها یک مثال مهم از افزایش هزینه داروهای بدون نسخه است که بیماران را سردرگم کرده است. در مورد سایر داروهای بدون نسخه نیز همین اتفاق افتاد. بوربور درباره این داروها نیز توضیح می دهد و می گوید: اسپری سروتاید تا اواسط سال 1400 وارد ارز دولتی می شد و قیمت واردات آن برای مصرف کننده 82 هزار تومان بود.

در این دوره حتی قبل از افزایش قیمت، همان کالایی که ارز ترجیحی دریافت می کرد در اختیار مصرف کننده قرار می گرفت، اما با توجه به اینکه ارز دولتی این کالا مدت هاست حذف شده است، طبیعی است که توزیع جدید نیز انجام شود. نصف قیمت در دسترس داروخانه ها «تصمیم برای افزایش قیمت در اکتبر سال گذشته یا کمی زودتر گرفته شد.

او می گوید: مشابه اسپری سروتیک ایرانی 67 هزار تومان است. «بیمه قیمت پایه تعیین شده برای داروی ایرانی را پرداخت می کند و هرکس بخواهد برند خارجی بخرد باید مابه التفاوت را از جیب خود بپردازد.

وی گفت: این اتفاق نمی افتد مگر اینکه متغیرهای مربوط به تخصیص ارز و نوع ارز تخصیصی به نصف تغییر نکند. «اصلی ترین داروهایی که در روزهای اخیر دیده ایم، همان داروهایی است که در تابستان و اوایل پاییز سال گذشته از فهرست ارزهای ترجیحی حذف شدند.

قیمت بالای داروهای خارجی همچنان ادامه دارد

این فعال حوزه مواد مخدر با پیش بینی تداوم گرانی داروهای خارجی در کشور گفت: در کنار قیمت تمام داروهای مشابه تولید شده در کشور، احتمالا برای جلوگیری از کاهش ارزش، محدودیت عرضه خواهیم داشت. سیاست کلی دولت محدود کردن واردات دارو به منظور حمایت از تولید داخلی است. در این میان 2 گروه از داروها در اولویت خواهند بود. داروهایی که مشابه تولید داخلی نیستند و داروهای گروه های خاص تر که در مرحله حذف نهایی هستند.

اما با توجه به مصوبه اخیر مجلس و تخصیص اعتبار برای حمایت از بیماران، به نظر می رسد افزایش قیمت این گونه داروها برای بیماران ملموس نیست و بیماران داروهای خود را با قیمت قبلی تهیه می کنند. این تفاوت باید توسط بیمه و سایر ابزارهای حمایتی دولت پوشش داده شود. این به ویژه در مورد داروهای خاص بیمار و داروهای حیاتی صادق است.

ارز تنها عاملی نیست که داروها را گران می کند

علی فاطمی، نایب رئیس انجمن داروسازان ایران، اما افزایش قیمت دارو را ناشی از دو عامل می داند: «گرانی دارو از سال 1378 و از نیمه اول سال 1400 آغاز شد و تنها محدود به داروهای خارجی نبود. . داروهای بدون نسخه یا بدون نسخه نیز با حذف ارز مورد نظر گران شده اند. وی افزود: در نیمه دوم سال گذشته افزایش چندانی در قیمت دارو نداشتیم، اما اخیرا موارد جدیدی از افزایش قیمت مشاهده شده است.

به گفته وی، تامین نشدن به موقع ارز برای خرید مواد اولیه یکی از عوامل کاهش تولید دارو است که به نوبه خود باعث تورم و تشدید روزافزون بازارهای سیاه می شود. از سوی دیگر 65 تا 70 درصد عناصر تولید دارو در کشور بدون پول ملی و به صورت رایگان ارائه می شود که از جمله آن می توان به عرضه رایگان بسته بندی و جعبه پلاستیکی و شیشه ای اشاره کرد که مدام در نوسان است. بازار.

به گفته فاطمی، با حذف ارز دولتی دارو، داروهای داخلی حداکثر 2 برابر و داروهای وارداتی حداکثر 5 تا 6 برابر افزایش می یابد، اما این افزایش به معنای افزایش خارج از کشور نیست. پرداخت جیبی 8 میلیون نفر قیمت دارو.

البته دولت سالانه حدود 60 هزار میلیارد تومان یارانه می دهد تا دارو ارزان شود تا گران نشود. وی ادامه داد: البته داروسازان به هیچ وجه حق افزایش قیمت دارو را ندارند و این کار فقط توسط کمیسیون قیمت گذاری انجام می شود که باید به موقع انجام شود، در غیر این صورت کارخانجات تولیدی را با مشکل مواجه می کند و حتی تعلیق می کند. تولید “

بحران افزایش قیمت و کمبود داروهای داخلی برای بیماران تالاسمی

یونس عرب، دبیر انجمن حمایت از بیماران تالاسمی نیز با انتقاد از مشکلات این بیماران در تهیه دارو، گفت: تعداد داروهای بیماران تالاسمی که دیگر تحت پوشش بیمه نیستند، افزایش یافته و درمان خانگی کافی نیست. تولید شده اند.” قیمت داروها مدام در حال افزایش است و مابه التفاوت داروهای گران قیمت را بیمه ها پرداخت نمی کنند. «کمبود و کمبود دارو و گرانی آنها باعث افزایش مرگ و میر این بیماران شده است.

با اینکه گفته می شود دارو برای این بیماران رایگان است، اما عرب داستان دیگری می گوید: «می گویند دارو برای این بیماران رایگان است، اما بر خلاف آنچه گفته می شود، بیماران تالاسمی اکنون هزینه زیادی برای خود می پردازند. پزشکی.

بر اساس بند (د) ماده 74 برنامه ششم توسعه، پوشش بیمه خارجی دارو برای حمایت از داروهای تولید داخل کاهش یافت. یعنی اگر داروی مشابه داخلی وجود داشته باشد، داروی خارجی دیگر بیمه نیست، اما وقتی داروی داخلی به اندازه کافی وجود داشته باشد، این موضوع صادق است. «به همین دلیل است.

به گفته وی، داروهای داخلی به اندازه کافی برای بیماران تالاسمی تولید نمی شود و بیمار عملا مجبور به استفاده از داروی خارجی می شود. داروی خارجی تحت پوشش بیمه نیست و هر بار بیمار باید برای تهیه دارو هزینه زیادی بپردازد. اعراب از این وضعیت انتقاد می کنند و آن را خلاف سلامت می دانند. به گفته دبیر انجمن حمایت از بیماران تالاسمی، دو داروی دسفرال (تزریقی) و گیدنیو (قرص) که در خارج از کشور تولید می شوند، بیمه نیستند.

در سال گذشته تنها یک محموله 300 هزار بطری دسفرال وارد کشور شد و دیگر وارداتی نبود. قرار بود داروهای مشابهی در کشور تولید شود و به جای گیدنی، نانویی در کشور تولید شود. اما مشکل اینجاست که داروهای داخلی به اندازه کافی تولید نمی شود و در نهایت بیمار باید همان داروی خارجی را بخرد.

به گفته عرب، داروی خارجی دسفرال که تزریقی است 17 هزار تومان قیمت دارد و جالب اینجاست که قیمت مشابه داخلی آن 27 هزار تومان است. یعنی نمونه داخلی گرانتر از نمونه خارجی است.

وی گفت: باید سالانه دو میلیون قرص و 2 میلیون شیشه داروی تزریقی برای بیماران تالاسمی توزیع و تحویل شود. در سال 1400 اما حتی یک قرص هم دریافت نکردیم و فقط 300 هزار بطری دسفرال در خارج از کشور توزیع شد. «در تمام این مدت، بیماران برای تهیه داروهای خارجی تلاش کرده اند.

وی گفت: یکی از دلایل افزایش مرگ و میر بیماران تالاسمی کمبود دارو برای آنهاست. «دغدغه اصلی ما حذف ارز ترجیحی است و مشخص نیست در آن زمان چه تغییراتی در قیمت و موجودی داروها رخ خواهد داد.

وی گفت: در کشور حدود چهار شرکت باید داروهای تالاسمی را تولید کنند و یک تولیدکننده خارجی هم وجود دارد که به دلیل کمبود ارز دیگر این داروها را تولید نمی کند. «بقیه تولیدکنندگان بدیهی است که تولید نمی کنند زیرا این داروها سودآور نیستند و سود زیادی ندارند.

به گفته عرب، قیمت این داروها در طول سال چندین بار افزایش می یابد، بزرگترین چالش قیمت و کمبود این داروها از ابتدای سال 1400 به وجود آمد: «تولیدکنندگان در ابتدا این داروها را با قیمت پایین عرضه می کنند، پس از 5.6 ماه به تدریج قیمت ها را افزایش می دهند. اتفاق می افتد. از سوی دیگر بیمه مابه التفاوت قیمت را یک شبه پوشش نمی دهد و در نهایت این بیمار است که باید مابه التفاوت قیمت را بپردازد.

به گفته وی در حال حاضر بیماران تالاسمی هر قرص نانویی را 2100 تومان خریداری می کنند. در حالی که مصرف ماهیانه آنها 150 قرص است; بنابراین تنها برای یک تبلت باید ماهیانه حدود 315 هزار تومان پرداخت کنند که تنها بخشی از آن تحت پوشش بیمه قرار می گیرد. همه اینها در شرایطی است که بیماران تالاسمی نه تنها داروهای اصلی خود را مصرف می کنند، بلکه داروهای جانبی نیز دارند که برایشان بسیار مهم است.

وی با بیان اینکه یکی از این داروها مکمل جوشان الوان است که آهن انباشته شده در قلب بیمار را از بین می برد، گفت: بنابراین مصرف آن برای این بیماران بسیار ضروری است. افزایش آن بعد از یک ماه تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرد.

موضوع دیگر این است که ویتامین ها و مکمل ها برای بیماران تالاسمی ضروری است. زیرا آنها به مقدار زیادی ویتامین نیاز دارند که به عنوان داروی خون گیری و دارو عمل می کنند، اما تحت پوشش بیمه نیستند.