لباس مقدس دارو را به دلالان آلوده نکنید!

سکوت در مطب حاکم بود و بیماران منتظر ورود به اتاق دکتر بودند، به جز صدای ناله یکی دو بیمار که از شیمی درمانی در کنار اتاق انتظار شنیده می شد.

صدایی نمی آمد، دختر جوانی با چهره ای رنگ پریده و بدنی بسیار لاغر و تنش در کنارم نشسته بود، ضعف دست ها و بی حالی پاهایش اصلا به سن او نمی خورد.

هر دو غرق در سکوت بودیم و چه چیزی بهتر از گفت و گوی یک زن که زمان انتظار را کوتاه کند، سخنان مرا چاپ کنید و به دکترم برسانید؟

گفتم چرا خودت بهش نمیگی؟؟
به آرامی دستم را گرفت و ادامه داد: دیگر پایم را به آشپزخانه نمی برم، اما می خواهم حرف هایم را بشنود و از رفتارم خجالت بکشد!

با گفتن این حرف، چشمان خیسش را به سمت دیگر بیماران در اتاق انتظار چرخاند و گفت: برایم دیر شده است، اما شاید با این حرف ها، مهربانی و حسن نیتی را که می شد برایم خرج کرد، به دست بیاورم! یک بیمار دیگر را بگیرید و او زندگی را می پذیرد.

من او را تشویق کردم که با چشمان من صحبت کند.

وی ادامه داد: دو سال پیش به سرطان مبتلا شدم و این در حالی است که خانواده فقیری دارم و از نظر مالی ناتوان هستم. درمان را با هر چه داشتیم و نداشتیم شروع کردم، مراجعه به بیمارستان ها و جراحی ها، شیمی درمانی شروع شد. هزینه‌های هنگفت، آزمایش‌های متعدد و داروها با قیمت‌های بسیار بالا، فقط باید بعد از آن قوی‌تر می‌شدم، و نوع غذایی که می‌خوردم در زندگی فروتنانه ما نمی‌خورد.

لباس مقدس دارو را به دلالان آلوده نکنید!

علاوه بر این، ما باید مدام به مطب مراجعه می‌کردیم و هر بار که مجبور بودیم برای چنین ویزیت‌هایی به دکترم پول بدهیم، چیزی که دکترم همیشه می‌گفت فقط پول بود و خرج می‌کرد…

با وجود اینکه من و پدر و مادرم مدام از کمبود شاکی بودیم، اما او هرگز به مطبش سر نمی زد و هر روز تا زمان عمل با جیب خالی به خانه برمی گشتیم و نیاز داشتم و پدرم هر چه داشت و نداشت فروخت و پول داد. عمل.

این دختر بیمار با بیان اینکه از این پس توان پرداخت هزینه ویزیت پزشک را نداریم، تصریح کرد: با وقفه ای که در ادامه درمانم به دلیل فقر عنوان شد، حالم بدتر شد و حتی نتوانستم روی پاهایم بایستم. . بیشتر و با کمک اقوام به سمت دفتری که در خیابانی شلوغ بود با برج اداری در طبقه پنجم حرکت کردیم.

هر چه تلاش کردیم نتوانستم از ماشین پیاده شوم و به شدت مریض بودم، به همین دلیل پدرم به مطب رفت و از دکتر خواست که من را در آن طرف خیابان ببیند و از خرابی نجاتم دهد. در و می گوید: فکر کردی من آدم کوچکی هستم و مفتخرم که بیایم بیمارت را در خیابان ببینم؟!!!

و به هر حال به اتاق دکتر رفتیم، او مرا معاینه کرد و دوباره عصبانی شد که بیماری شما پیشرفت کرده و تقصیر این است که معالجه شما قطع شده است و زحمات مرا هدر داده اید پدر. در همین لحظه رو به دکتر می کند و می گوید: این به خاطر این بود که زودتر نمی توانستیم او را بیاوریم وگرنه کدام پدر و مادر می خواهد بچه اش بمیرد، ما چه می کنیم؟

دختر بیمار ادامه داد: دکتر در جواب به پدرم گفت اگر پول نداری چرا اصلا درمان را شروع کردی و درمان دخترت دیگر به من مربوط نمی شود چون بیماری او پیشرفت کرده است…

دختر دل شکسته با لحن غمگینی اضافه کرد: با دست و پاهای بلندتر به خانه رفتیم، در حالی که بازدیدکنندگان همان ملاقات منشی او را داشتند و حالا برای تسکین درد خود را در دارو و معالجه بستم. اینطور نیست که دارو نداریم من دو سال به همان مطب رفتم و نتیجه ای نگرفتم اما گلایه من از عدم معالجه نیست بلکه از بی ادبی و کم لطفی فردی است که فحش داده است. . تا می تواند از درد و رنج بشریت کند می شود…

اگر مریضی نتواند هزینه درمان را بپردازد باید اینطور رانندگی کند و ناامید شود؟

یکی از بیماران مبتلا به سرطان گفت: چند شب پیش از خبرهایی متوجه شدم که روز پزشک را در کشور جشن می گیریم و می خواهم با خونسردی به پزشکم تبریک بگویم و یادآوری کنم: همان ابوعلی سینا که به او زنگ زدند. روز پزشک، زیرا صدقه و احسان نسبت به معلولان و فقرا در خطر است…

من هرگز نمی خواهم همه پزشکان را مقصر بدانم و جرات می کنم، شاید پزشکانی که تمام تلاش خود را برای شفای مردم و تجارت با خدا انجام دادند، با پزشکانی که در لباس مقدس پزشکی هستند با دلالان و مشاغل صحبت می کنم. سفره را بالا و پایین کن و دل معلولان و مستمندان را بشکن.

وی در پایان گفت: یادمان باشد که زندگی ما به مرگ ختم نمی شود و من مطمئن هستم که خداوند تنها مزد رنجی که به من داده شده است، اما چه … کدام پزشک در نظر گرفته می شود. برای او؟”…
آمدن و رفتن به این دنیا فقط برای تعیین زندگی آخرت است…

برای شفای همه بیماران دعا کنید…

مشاوره؛ عکس ها تزئینی هستند