بهانه دلپیچه پس از شکست 3-1 مقابل پرسپولیس ، حتی اگر واقعی باشد ، برای مخاطبان مضحک است و هیچ کس او را باور نمی کند. فیروز کریمی از خط شوخ طبعی عبور کرده و اکنون بیننده تلویزیون نمی داند چه کاری انجام می دهد و می گوید سرقت چشم و زاویه و خبرساز بودن واقعی یا اغراق آمیز است. “این کار می کند.”
به گزارش ایسنا ، در یادداشتی در روزنامه ایران ورزشی نوشته احسان محمدی: “اگر لیگ فوتبال ایران یک مسابقه کمدی را با آمادگی برگزار می کرد ، یکی از افرادی که اسپانسرها در آن سرمایه گذاری می کردند فیروز کریمی بود. مردی 63 ساله که حتی وقتی دیگران خاطرات او را تعریف می کنند ، نمی تواند جلوی خندیدن را بگیرد. پاسخگو ، خلاق و همیشه آماده تعجب.
کسانی که با فیروز کریمی کار کرده اند می گویند که علی رغم جدیت و سخت گیری خاص خودش ، ذهن عجیبی دارد که همه و همه را به خاطر می آورد و لمس می کند. آذر 2007 وی در اولین دوره جشنواره فیلم کمدی گل آقا مورد تقدیر قرار گرفت. شاید به همین دلیل است که در چند سال اخیر تهیه کنندگان برنامه های تلویزیونی وی او را کشف کرده اند و شبکه های مختلف تلویزیونی فیروز کریمی را یکی یکی پخش می کنند!
در حال حاضر ، اگر در گوگل سرچ کنید ، انتخاب جملات طنزآمیز او بیشتر از بهترین سریال های روی آنتن سرگرم کننده است ، اما این سالها گاهی اوقات به افراطی می رسند که قلباً خوب نیستند. کمدین ها می گویند وقتی می خواهید دیگران را بخندانید حتی لبخند نمی زنند.
بعد از بازی پرسپولیس برابر تراکتور ، وقتی کریمی طبق معمول تمام وقت آن طرف خط می ایستاد و بازیکنان و داور را فریاد می زد ، در یک کنفرانس خبری گفت که “ناراحت” است و نباید نامه ها را بنویسد تا مربیان را مجبور به آمدن کند. اینجا
گفتن این کلمات به این شکل جدی مانند هجو باستر کیتون بود که دیگران را می خنداند اما لبخند نمی زدند. البته این بار حرفه وی حتی از حد شوخ طبعی عبور کرد و به یک فاجعه تبدیل شد. برای خنده بجنگید. این واقعیت که شما 90 دقیقه بیرون نرفتید و همان 10 دقیقه کنفرانس مطبوعاتی شما را آزار داد ، بیشتر بهانه بود. او یک مربی باورنکردنی است که در این فصل سکان هدایت گل تراکتور را به دست گرفت و به طور معجزه آسایی در چندین بازی امتیاز کسب کرد. آخرین مربی ایرانی که قهرمان جام ملت های آسیا شده و البته یک مارکوپولو تمام عیار.
پاس تهران ، سپاهان اصفهان ، باخمان کرج ، پلی اکریل اصفهان ، ساخت تراکتور در تبریز ، استقلال اهواز ، ابومسلم مشهد ، شهاب زنجان ، راه آهن شهرری ، استقلال تهران ، شهرا گوگ ، صبا کم ، دبا کم ، آهن اصفهان ، ملوان بندرانزلی ، اترک بجنورد و دیگران. این تیم هایی هستند که فیروز خان در آنجا مربیگری می کند. او با بعضی از آنها درخشان بود و وسط زیادی را ترک کرد. با پاس ، او قهرمان آسیا شد و با استقلال اهواز در یک مرحله از مسابقات قهرمانی دست خالی ماند.
فیروز کریمی مربی متفاوتی است. شخصیت نظامی در فوتبال. گاهی اوقات این ورزش را با شوخی های بامزه جذابتر می کرد و اکنون که به نظر فنی خالی به نظر می رسد ، سعی می کند در بورس بماند و البته موفق می شود. نمی توان او را نادیده گرفت ، گاهی اوقات تیم های در حال سقوط را شوکه می کند و آنها را شگفت انگیز نگه می دارد ، و گاهی اوقات در کنفرانس مطبوعاتی چیزهایی می گوید که هنوز هم شگفت آور هستند. بهانه دلپیچه پس از شکست 3-1 مقابل پرسپولیس ، حتی اگر واقعی باشد ، برای مخاطبان مضحک است و هیچ کس او را باور نمی کند. او از خط شوخ طبعی عبور کرده و اکنون بیننده تلویزیون نمی داند چه کاری انجام می دهد و می گوید سرقت چشم و زاویه و خبرساز بودن واقعی یا اغراق آمیز است. این نیز م worksثر است. “دقیقاً مثل آن یادداشت!”
انتهای پیام