فهرست ثروتمندترین ایرانیان تبریز

فهرست ثروتمندترین ایرانیان تبریز

نام های هوشنگ فاخر، یونس ژائله، محمدرضا زنوزی، رحیم صادقیان، احد هریسچیان، رسول بیوک، پرویز بیوک به همراه حسین صراف در این لیست به چشم می خورد. حسین صراف (ضراب) پدر رضا ضراب است که به پولشویی و فساد متهم شده و در ترکیه دستگیر شده است.

فهرست ثروتمندترین ایرانیان تبریز

از میلیاردرها به عنوان «کارآفرین» یاد شده و گفته شده است: «بخش مهمی از این افراد کسانی هستند که سرمایه خود را در ایران سرمایه گذاری کرده اند تا به اشتغال کمک کنند و به همین دلیل» دارایی آنها فقط برای احترام به کارآفرینان است «و» هیچ. جنبه های منفی.”

محسن صدقی نسب، مدیرعامل اطلس پود، محمود محبوبیان، مدیرعامل شرکت صنایع شیشه آذرشند و محمدرضا باقری، مدیرعامل دونار خزر را نیز می توان به این فهرست اضافه کرد.

هوشنگ فاخر

نایب رئیس اتاق تبریز دارایی های زیادی است. بیشتر دارایی های او کارخانه های نساجی، فرش و کاشی است. اسامی مانند پارچه تبریز، سراب بافت، تبریز کاف، شرکت تولید فرش دستباف و …. او برای تاسیس و اداره این کارخانه ها مشکلات زیادی را پشت سر گذاشت.

یونس ژائله

یونس ژائله مالک کارخانه شیرین عسل است. شرکتی که وی در حدود 20 سال فعالیت دارد توانسته 8500 شغل در 15 شرکت تحت مالکیت خود ایجاد کند. او یکی از محبوب ترین سرمایه داران و کارآفرینان تبریز است. ژائله در سفرهای خارجی خود به کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین، هواپیماهای باری همراه با محصولات خود را به همراه رئیس جمهور فرستاد تا بین مردم آن کشورها هدایایی توزیع کند.

گروه شیرین عسل در سال های اخیر وارد تولید محصولات غذایی مانند ماکارونی، آرد، روغن نباتی، رب گوجه فرنگی و … شده است. شیرین عسل در خارج از تبریز هم در حال ساخت کارخانه است. ژائله عضویت در هیات مدیره خانه صنعت معدن و تجارت استان و همچنین عضویت در هیات مدیره و نماینده استان در خانه صنعت و معدن است.

محمدرضا زنوزی

تا یک سال پیش از محمدرضا زنوزی مطلق به عنوان مردی 3000 میلیارد تومانی یاد می شد. مشکلات سال گذشته قطعاً ثروت او را کاهش داد. بخشی از دارایی های آن مانند شرکت فولاد بناب در ازای معوقه به بانک خصوصی واگذار شده و برخی از گروه های صنعتی مرتبط با آن تضعیف شده اند.

او همچنین بسیاری از سهام بانک را که در اختیار داشت از دست داد. گفته می شود وی مالک شرکت سرمایه گذاری توسعه فولاد تبریز، گروه صنعتی درپاد تبریز، گروه کارخانجات یاقوت صنعت تبریز، گروه صنعتی سهند توانگران، کارخانه بنیان دیزل تبریز، گروه صنعتی الماس تبریز، مرکز آموزش سرمایه گذاری فولاد گستر کوثر، ایران خودرو است. گروه صنعتی نیز متولی تبریز و آتا ایر می باشد. باشگاه فوتبال گسترش فولاد تبریز و باشگاه فوتسال گسترش فولاد تبریز نیز از جمله دارایی های زنوزی هستند.

رحیم صادقیان

حاج رحیم جامبر صادقیان با وجود سن و سالی که دارد همچنان از بازرگانان و صنعتگران تبریزی به شمار می رود که به ایده های نو می پردازد. صادقیان رئیس اتاق بازرگانی تبریز است. مجتمع نورد ناب آذربایجان یکی از سرمایه های اصلی آن است. وی از سال گذشته نیز سرمایه گذاری در منطقه آزاد ارس را آغاز کرده است.

حسین صراف (ضراب)

نام حسین صراف (ضراب) بن روزه با خبر دستگیری پسرش در ترکیه شایع شده است. او مالک کارخانه فولاد تیکمه داش است. طرح توجیهی احداث کارخانه فولاد کاوه تیکمه داش در سفر هیئت دولت در استان در سال 1386 مستقیماً توسط ضراب در جلسه تشکر رئیس جمهور با کارآفرینان تبریزی به صورت مستقیم در اختیار وی قرار گرفت و در پایان جلسه احمدی نژاد به تصویب رسید.

شرکت کشتیرانی و صنایع ماشین آلات سلطنتی که توسط دو پسر حسین ضراب به نام‌های رضا و محمد ضراب در استانبول تأسیس شد و در تاریخ 27 اکتبر 2011 برای خرید و فروش طلا، نام شرکت به شرکت کشتیرانی، ماشین‌آلات صنعتی و معدن گرانبها تغییر یافت. صنعت تغییر خواهد کرد.

خانواده ضراب علاوه بر فعالیت در زمینه فولاد و بورس، در زمینه کشتی سازی نیز فعالیت دارند. کشتی سازی رویال در استانبول ترکیه متعلق به این خانواده است.

من مسیحی هستم

احد هریشجان فرزند حاج عباس از تجار به نام فرش تبریز است. وی نزدیک به چهل و دو سال است که در زمینه تولید و صادرات فرش فعالیت می کند. او یکی از بنیانگذاران فرش هریس است. وی همچنین برای سومین دوره متوالی به عنوان نایب رئیس اتحادیه صادرکنندگان فرش تبریز انتخاب شد.

برادران بیوک – رسول و پرویز بیوک

بسیاری بر این باورند که برادران بیوک و همچنین پدر و عموی آنها به نفع یکدیگر بودند و اکنون موفق تر خواهند بود. اما رسول بیوک و پرویز بیوک باید از هم جدا شوند.

رسول صاحب برند آیدین شد و پرویز برند شونیز را تأسیس کرد. پرویز بیوک در این باره می گوید: ماندگاری و توسعه مجموعه پدرش که به دلیل توسعه و گسترش آن باعث ایجاد دو شرکت مستقل از یک سو و همچنین وجود تفکر مدیریتی و رفع موانع شد. با ذوق توسعه شرکت، تصمیم گرفتم مجتمع تولیدی پدرم را – که در سال 1324 توسط پدر و عموی ما تأسیس شد – جدا کنم.

وی ادامه داد: در سال 88 شرایط را برای مدیریت خودم و برادرم به عنوان دو مدیریت مستقل (به جای دو مدیریت همزمان) فراهم خواهم کرد تا با اتخاذ این راهکار، رشد بیش از پیش واحد تولیدی ام امکان پذیر باشد.