Zdravo Novo – اداره فرهنگ و هنر: آنچه می پوشیم بیشتر از موادی است که برای محافظت از ما دوخته شده اند، لباس های ما نشان دهنده هویت و فرهنگ ماست. بنابراین، جای تعجب نیست که جوامع برای قرن ها از لباس به عنوان وسیله ای برای برقراری ارتباط با اوضاع، جشن گرفتن رویدادهای مهم و نشان دادن وحدت و موارد دیگر استفاده کرده اند. در اینجا نگاهی می اندازیم به لباس های سنتی سراسر جهان که هنوز هم پوشیده می شوند و تاریخچه لباس های خاص و صنایع دستی موجود در آن را کشف می کنیم.
ساری
ساری لباسی است که به طور سنتی در هند، سریلانکا، پاکستان، بنگلادش و نپال می پوشند. اگرچه ساری بیشتر توسط زنان در مد مدرن پوشیده می شود، اما یک لباس تک سینه است. این می تواند میراثی باشد که از طریق نسل ها منتقل شده یا لباس کاملاً کاربردی که هر روز پوشیده می شود.
به طور سنتی، ساری به عنوان یک تکه پارچه بدون درز تعریف می شود که اغلب دارای قطعات سنگین تری برای پوشاندن مناسب پارچه است. لبه (مانند سجاف) با تراکم بالاتری بافته می شود.امروزه این اصطلاح به گونه ای تکامل یافته است که شامل مواد مدرن مانند پنبه، ابریشم، الیاف مصنوعی و غیره می شود.
جیمونو
کلمه کیمونو به معنای چیزی برای پوشیدن است و به معنای لباس های تمام قد سنتی است که در ژاپن می پوشند. کیمونو برای جشن های مهم و مناسبت های جشن پوشیده می شود و لباس رسمی مترادف با ادب و خوش اخلاقی شده است.
گفته می شود که اولین نمونه اولیه کیمونو یک کانتو بود، یک لباس یک تکه بدون آستین که در قرن سوم پس از میلاد می پوشیدند. کیمونو به طور سنتی با دست دوخته می شود و حتی کیمونوهای ماشینی نیز نیاز به دوخت دستی قابل توجهی دارند.
ابایا
کابایا ترکیبی سنتی از بلوز و لباس است که در دادگاه جاوهیت ماجاپاهیت ساخته شده است. این لباس ملی اندونزی است، اما زنان در مالزی، سنگاپور، برونئی، جنوب تایلند، کامبوج و جنوب فیلیپین نیز آن را می پوشند.
قبل از سال 1600، کابایا یک تکه لباس بود که فقط برای خانواده سلطنتی، یک اشراف کوچک، استفاده می شد، اما توسط همه استفاده می شد، نه فقط نخبگان. بلوزها اغلب شفاف هستند و می توانند از پنبه، مخمل، ابریشم، توری و ریش ساخته شوند.
کتابچه راهنمای
هانبوک در کره جنوبی (یا کره شمالی) یک لباس سنتی کره ای است که با رنگ های زنده و خطوط ساده بدون جیب مشخص می شود. اگرچه این اصطلاح در لغت به معنای لباس کره ای است، اما Hanbok معمولاً به لباس های دوره چوسان اشاره دارد و به عنوان لباس نیمه رسمی یا رسمی در طول جشنواره ها و جشن ها پوشیده می شود.
شوکا
برای ملحفه هایی استفاده می شود که مردم ماسایی به طور سنتی دور بدن خود در جنوب کنیا و شمال تانزانیا می پیچند. لباس‌های لمینت معمولا قرمز هستند و گاهی با رنگ‌ها و طرح‌های دیگر مانند چهارخانه یا گل‌دار ترکیب می‌شوند. لباس های یک تکه معروف به کانگا، یک اصطلاح سواحیلی، رایج است.
این تصویر جنگجویان ماسایی را نشان می‌دهد که به Unoto می‌رسند، سخت‌ترین وسوسه‌ای که یک جنگجو به طور سنتی با آن روبه‌رو می‌شود و یک شیر را با نیزه تعقیب کرده و می‌کشد تا او را مسلح کند. این رزمندگان برای نشان دادن موفقیت خود در مراسم از روسری هایی با یال شیر استفاده می کنند.