منگ هان ژانگ
* چه زمانی به ایران آمدید؟
چهار سال و نیم پیش بود، زمستان 2009.
* در تمام این چهار سال در ایران زندگی کرده اید؟
– آره. البته سالی یکی دو بار به کشورم برمی گردم.
* چگونه پای خود را به ایران باز کردید؟
– من در چین فارسی خواندم. البته موضوع اصلی من انگلیسی بود و بعد از آن چندین زبان دیگر را انتخاب کردم. ژاپنی، آلمانی و فارسی. با مقایسه این زبان ها تصمیم گرفتم به زبان فارسی ادامه دهم.
* منظورم این است که چند زبان بلدی؟
– من فقط می توانم انگلیسی و فارسی بنویسم و بخوانم و بعد از یادگیری فارسی دیگر نمی توانم ژاپنی یا آلمانی صحبت کنم. چینی را هم به صورت حرفه ای صحبت می کنم.
* با تمام شدنت به چین برمی گردی یا می خواهی در ایران بمانی؟
– هنوز تصمیم نگرفتم. شاید سفر کنم و چند ماه در ایران و چند ماه در چین بمانم.
* آیا ازدواج کرده اید؟
– نه هنوز.
* آیا می توانید با یک ایرانی ازدواج کنید؟
– بستگی داره کی باشه آره. اگر خدا بخواهد.
آیا شما مسلمان هستید؟
– نه هنوز.
* چطور شد که بازیگر سرمایه شدی؟
– سفارت چین مرا معرفی کرد.
* به بازیگری علاقه داشتید؟ آیا تجربه ای در این هنر دارید؟
– من زمانی که در پکن بودم یک برنامه تلویزیونی اجرا کردم، اما سریال نبود. اینها برنامه های سرگرم کننده بود.
یعنی بیکن و چیزهای دیگر، ها؟
– آره. به مدت یک سال و نیم در دوربین مدار بسته، تلویزیون پکن و چندین برنامه تلویزیونی مختلف اجرا کردم.
پس معروف بودی؟
– معروف، نه، اما مردم من را یک سال است که می شناسند.
سریال «پایتخت» را دیده اید؟
– بله، چینی هایی را دیدند که در ایران هستند و فارسی می دانند. چینی ها زبان فارسی را زیاد یاد می گیرند.
* خانواده شما آن را دیده اند؟
– مامان و بابا هنوز ندیدن. ولی میخوام یه دی وی دی دیگه بخرم و براشون بفرستم. این یک هدیه خوب است.
نظر پدر و مادرت در مورد دور بودن از تو و زندگی ات در ایران چیست؟
– این برای آنها بسیار جالب است. چون ما چینی ها تا به حال زنی با روسری را در تلویزیون ندیده ایم. اولین بار که به ایران آمدم با تعجب به زنان نگاه کردم. چون تا به حال زنی با حجاب را ندیده ام.
اگر باز هم به شما پیشنهاد بازیگری داده شود، قبول می کنید؟
– اگر فیلمنامه خیلی جذاب باشد حتما این کار را می کنم.
آیا از قبل کوروش کبیر را می شناختید؟
– نه، قبلاً نمی دانستم.
او کارگردانی بسیار محبوب در ایران است که سریال های زیادی ساخته است.
– خارجی ها معمولاً تلویزیون نمی بینند چون ما مشکل زبان داریم. ما معمولا برنامه های کودک را تماشا می کنیم.
چرا؟
– چون زبان او ساده تر است و ما می فهمیم. اما در سریال تند صحبت می کنند و ما نمی فهمیم.
دیالوگ های «پایتخت» را متوجه شدید؟
– بله چون بارها تکرار شد فهمیدم. توضیحات دوستان هم کمک کرد. اما اگر سریال دیگری را تماشا کنم، اغلب معنی آن را نمی فهمم. زیرا از اصطلاحات زیادی استفاده می کنند. صحبت کردن به لهجه محلی نیز کلمات را برای من نامفهوم می کند.
و آیا در چین مردم با لهجه صحبت می کنند؟
– بله، ما لهجه های زیادی داریم.
آیا چینی را با لهجه صحبت می کنید؟
– آره. من لهجه دارم اما پدر و مادرم تاکید دیگری دارند. بسیار عجیب و جالب است.
چرا لهجه شما با آنها فرق دارد؟
– پدر و مادرم 30، 40 سال پیش در کودکی در روستا زندگی می کردند، اما بعداً به شهر نقل مکان کردند. بنابراین، آنها با لهجه صحبت می کنند. من نمی توانم دقیقا با لهجه آنها صحبت کنم.
سکانسی در سریال بود که موقع تحویل به زبان چینی نماز خواندید. آیا این دعا بداهه است یا با خط نوشته شده است؟
– همان چیزی را که به ذهنم رسید گفتم و اگر درست بود این دعاها را می خواندم. بعد آقای سیروس مقدم گفت چی گفتی نفهمیدیم؟! ترجمه هم کردم
بنابراین آن حرفه ها رویاهای شما بودند.
– آره. بنابراین می توانستم خیلی راحت تر و طبیعی تر صحبت کنم.
بازیگران ایرانی را می شناختید؟
– در اپرای پکن یک ایرانی دیدم که بازی می کرد، اما اسمش را یادم نیست.
با سینما و تلویزیون ایران در «پژوهت» اینگونه آشنا شدید.
– بله، همه چیز برای من تازگی داشت.
به کدام نویسنده یا شاعر علاقه مند به ادبیات فارسی هستید؟
– مولانا مثلا من خیلی حروف کاهی دوست دارم. در مثنوی معنوی و غزلیات شمس نیز همین گونه است.
آیا تا به حال رابطه جنسی داشته اید؟
– آهنگ ها؟
* آهنگ ها. یعنی شما یک بیت شعر را می خوانید و نفر بعدی با حرف آخر آن بیت شعر دوم را از حفظ می خواند.
-نه خیلی سخته! «آهنگ» برای خارجی ها واقعا سخت است. ما نمی توانستیم مثل ایرانی ها فارسی فکر کنیم و در کودکی یاد بگیریم و برنامه کودک را ببینیم.
جالب ترین چیز در ایران برای شما چه بود؟
– قبل از اینکه برای اولین بار به ایران بیایم، هرگز زنی با چتر ندیدم. من زنان زیادی را در چتر تماشا کردم. جالبتر اینکه وقتی سوار اتوبوس شدم دیدم زن و مرد جدا نشسته اند. فرهنگ ایرانی هم برای من خیلی جالب است. بیشتر چیزهایی که در ایران دیدم اولین بار بود.
نظر شما در مورد غذاهای ایرانی چیست؟
– من برای اولین بار اینجا همه غذاها را خوردم. جالب بود. نمی دانستم چه چیزی در بازار می دیدم و انگار دنیای جدیدی را تجربه کرده بودم.
چه غذاهای ایرانی دوست دارید؟ آیا این غذاها اصلا با ذائقه شما مطابقت دارند؟
– آره. من دیزی را خیلی دوست دارم. یادم هست اولین باری که در ایران دوغ خوردم. (خنده حضار) ایرانی ها خیلی از من تعریف می کنند و فکر می کنم از من استقبال کردند. مدام می گفتند بیا بیا و من گفتم باشه و خمیر را خوردم و اوه …!
* شما آن را دوست نداشتید؟
-اصلا نتونستم تحمل کنم. اما الان بهش عادت کردم خمیر نداریم ماست ما هم با ماست ایرانی فرق دارد. غذا کاملا متفاوت است. طعم، رنگ و همه چیز متفاوت است.
فرق ماست شما با ما چیست؟
– ماست شما خیلی ترش است، اما ما آنجا ماست شیرین می خوریم. من در ماه اول حضورم در ایران هیچ غذایی نخوردم.
ما اینجا یک رستوران چینی هم داریم.
– اولین باری که به ایران آمدم، نمی دانستم رستوران چینی کجاست. من فارسی بلد نبودم و فقط انگلیسی صحبت می کردم. بچه های ایرانی مدام با من صحبت می کردند و من خیلی خوشحال بودم. فکر می کردم خیلی زیبا هستم. بعد از چند سال متوجه شدم که خارجی بودن برای مردم جالب است.
آیا به جز تهران به نقاط دیگر ایران رفته اید؟
– آره. من در اکثر شهرهای شمالی بودم. از شمال به جنوب دیدم. من آن را از دریای خزر و بیشتر شهرهای اطراف در جنوب جزایر کشم و هرمز دیدم.
تا حالا مشهد رفتی؟
– آره.
آیا زیارت هم در فرهنگ شماست؟
– من هرگز آن را به عنوان زیارت شما تجربه نکرده ام. همه چیز جدید بود. ما هم مسلمان داریم اما از فرهنگ ما دور هستند و در یک شهر با هم زندگی نمی کنیم. ما در شهر دیگری هستیم. من در یک شهر کوچک به نام روژان زندگی می کردم.
آیا مناطق گردشگری یا آثار تاریخی مانند تخت جمشید را دیده اید؟
– بیشتر اصفهان و یزد رفتم. من شیراز نرفتم. خیلی جالب است. من به اکثر شهرهای ایران رفته ام.
به راحتی فارسی می نویسی؟
– راحت نیست و دست خطم خیلی زشت است. اما می خواهم بگویم در این چهار سال و نیم خیلی به من خوش گذشت و راضی بودم. انتظار نداشتم روزی در ایران فیلمی بازی کنم و تجربه بسیار خوبی بود. امیدوارم روزی که به چین برگردم درباره این تجربه بنویسم. امیدوارم کتابی درباره فرهنگ ایران بنویسم و در چین منتشر کنم تا چینی ها بیشتر با فرهنگ ایران آشنا شوند و فارسی بیاموزند.
منبع: آریا پیک
عکاس: مسعود ساکی