پیرسینگ یا سوراخکردن گوش اگر توسط پزشک ماهر و در شرایط مناسب انجام شود، عوارض خاصی ندارد اما در غیر این صورت، عوارض بسیاری دارد که شایع ترین آن ها عفونت است که تنها در یک سوم بیماران ملایم خواهد بود.
سوراخ کردن گوش ها
در پیرسینگ عموما قسمت نرمه گوش سوراخ میشود اما در چند سال اخیر برخی از خانمها بیش از یک سوراخ روی گوش ایجاد میکنند و این سوراخها را در قسمتهای بالایی گوش هم انجام میدهند. بافت بالای لیه گوش بسیار نازک است و به نبال کوچک ترین تماس ممکن است پاره شود و یا سبب خونریزی و آسیب بافت غضروفی شود.همچنین بافت استخوانی پشت گوش نیز ممکن است با ضربه به واسطه گوشواره شما ممکن است صدمه ببیند.
دومین مشکل مربوط به تشکیل شدن بافت جوشگاهی و یا اسکار و یا گوشت اضافه است که در افراد مستعد تشکیل می شود و
زیبایی آنها را پس از پیرسینگ مختل می کند.کلویید ها که در واقع همان گوشت اضافه هستند به سختی درمان میشوند وحتی
ممکن است درمان کردن آن ها سبب تشدید کلویید گردد.
مشکل سومی که ممکن است به دنبال سوراخکردن گوش ایجاد شود، مربوط به افرادی است که پوست آنها به فلزاتی مثل نیکل، مس، کبالت یا کروم حساسیت دارد. گوشوارههایی که در ترکیب آنها از این مواد استفاده شده است، بهدلیل تماس مداوم با پوست میتوانند عکسالعمل آلرژیک و حساسیت ایجاد کنند.
از آنجا که سوراخ کردن گوش در سنین کمتر از ۱۱ سال ممکن است باعث ایجاد کلویید یا گوشت اضافه در محل سوراخ شود، بهتر است این کار را به سنین بعد از ۱۱ سالگی موکول کرد.
گردآوری : مجله اینترنتی دلگرم