موارد و عوارض ریسپریدون چیست؟ منع مصرف و تداخل ریسپریدون با داروها چیست؟
با دلگرم کننده بودن با …
ریسپریدون
ریسپریدون یک آنتی سایکوتیک غیر معمول است که توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده در سال 1993 برای درمان اسکیزوفرنی، در سال 2003 برای درمان کوتاه مدت علائم شیدایی و ترکیبی از اختلالات افسردگی-شیدایی در اختلال دوقطبی استفاده شد و در سال 2006 برای درمان اضطراب تایید شد. در افراد مبتلا به اوتیسم ریسپریدون مانند سایر داروهای ضد روان پریشی غیر معمول برای درمان اختلالات اضطرابی از جمله اختلال وسواس فکری-اجباری، افسردگی اساسی مقاوم به درمان، اختلال توره، تحریک پذیری شدید در افراد مبتلا به اوتیسم و اختلالات خوردن استفاده می شود.
استفاده از ریسپریدون
ریسپریدون یک آنتی سایکوتیک غیر معمول است که توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده در سال 1993 برای درمان اسکیزوفرنی، در سال 2003 برای درمان کوتاه مدت علائم شیدایی و افسردگی-همبود در اختلال دوقطبی و در سال 2006 برای بیقراری استفاده شد. بیماران مبتلا به اوتیسم آن را تایید کرده اند. ریسپریدون مانند سایر داروهای ضد روان پریشی غیر معمول برای درمان اختلالات اضطرابی از جمله اختلال وسواس فکری-اجباری، افسردگی اساسی مقاوم به درمان، اختلال توره، تحریک پذیری شدید در افراد مبتلا به اوتیسم و اختلالات خوردن استفاده می شود.
مکانیسم عمل
جذب: پس از مصرف خوراکی کاملا جذب می شود. فراهمی زیستی مطلق دارو 70 درصد است. غذا هیچ تاثیری در جذب دارو ندارد. پس از تزریق عضلانی به آرامی جذب می شود. اثر پس از 3 هفته شروع می شود و به مدت 7 هفته ادامه می یابد.
توزیع: اتصال به پروتئین پلاسما برای دارو 90 درصد و برای متابولیت های فعال اصلی دارو 77 درصد است.
متابولیسم: این دارو به طور گسترده در کبد به 9-هیدروکسی ریسپریدون تبدیل می شود.
دفع: کلیرانس دارو با دفع کلیوی در نارسایی کلیوی کاهش می یابد.
نکات کلی
ریسپریدون برای درمان زوال عقل تجویز نمی شود. ریسپریدون می تواند باعث حمله قلبی، مرگ ناگهانی و ذات الریه در سالمندان مبتلا به زوال عقل شود. اگر به ریسپریدون حساسیت دارید هرگز این دارو را مصرف نکنید.
در صورت داشتن هر یک از موارد زیر حتما به پزشک خود اطلاع دهید: بیماری کبد و کلیه، بیماری قلبی، فشار خون بالا، مشکلات حمله قلبی، سابقه حملات قلبی و سکته مغزی، سابقه سرطان سینه، تشنج و صرع، دیابت (قند خون) ) (ریسپریدون) ممکن است قند خون را افزایش دهد، سابقه افکار خودکشی، بیماری پارکینسون و مشکلات بلع (بلع)
موارد و دوز
الف) درمان کوتاه مدت (6 تا 8 هفته) اسکیزوفرنی.
بزرگسالان: یک میلی گرم دو بار در روز خوراکی. در روز دوم و سوم، دوز را یک میلی گرم دو بار در روز به 3 میلی گرم دو بار در روز افزایش دهید. یا یک میلی گرم در روز اول، دوز را به دو میلی گرم یک بار در روز در روز دوم و 4 میلی گرم یک بار در روز در روز سوم افزایش دهید. قبل از هر گونه تنظیم دوز، یک هفته بیشتر صبر کنید. تنظیم دوز باید 1 تا 2 میلی گرم باشد. دوزهای بالاتر از 6 میلی گرم اثر کمتری دارند و عوارض خارج هرمی بیشتری ایجاد می کنند. دوزهای تا 8 میلی گرم در روز موثر و بی خطر هستند. ایمنی دوزهای بیشتر از 16 میلی گرم ثابت نشده است.
ب) درمان کوتاه مدت (12 هفته) اسکیزوفرنی.
بزرگسالان: قبل از تجویز عضلانی دارو، مطمئن شوید که بیمار دارو را به صورت خوراکی مصرف می کند. دارو را به صورت 25 میلی گرم عضله عمیق عضله گلوتئال هر 3 هفته یکبار تجویز کنید. این دارو را می توان برای ماهیچه های سرین نیز اعمال کرد. تنظیم دوز باید در فواصل 4 هفته ای انجام شود. حداکثر دوز 50 میلی گرم هر دو هفته است. مصرف داروهای خوراکی را تا 3 هفته پس از اولین دوز عضلانی ادامه دهید و سپس قطع کنید.
ج) پیشگیری از عود اسکیزوفرنی با مصرف طولانی مدت (یک تا دو سال)
بزرگسالان: ابتدا یک میلی گرم خوراکی در روز اول. سپس به 2 میلی گرم در روز دوم و 4 میلی گرم در روز سوم افزایش دهید. محدوده دوز بین 2 تا 8 میلی گرم در روز است.
د) درمان شیدایی فاز حاد یا اختلالات مختلط در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 1 به صورت تک درمانی یا لیتیوم یا والپروات برای مدت کوتاه (3 هفته).
بزرگسالان: 2 تا 3 میلی گرم خوراکی در روز (یک بار در روز). تنظیم دوز باید یک میلی گرم در روز باشد. محدوده دوز بین یک تا 6 میلی گرم در روز است.
تنظیم دوز: در بیماران مسن یا ناتوان مبتلا به افت فشار خون و بیماران با نارسایی شدید کبدی یا کلیوی، دارو را با 0.5 میلی گرم خوراکی دو بار در روز شروع کنید. سپس به 0.5 میلی گرم دو بار در روز افزایش دهید. دوز را بیش از 1.5 میلی گرم دو بار در روز افزایش ندهید. هنگامی که بیمار دو بار در روز به مدت 2 تا 3 روز در دوز مناسب قرار گرفت، دارو را یک بار در روز تجویز کنید.
ه) بی قراری ناشی از اوتیسم.
نوجوانان و کودکان بزرگتر از 5 سال با وزن حداقل 20 کیلوگرم: ابتدا 0.5 میلی گرم در روز یا دو بار در روز. پس از 4 روز، دوز را به یک میلی گرم افزایش دهید. دوزهای اضافی را 0.5 میلی گرم هر دو هفته افزایش دهید.
کودکان بزرگتر از 5 سال با وزن کمتر از 20 کیلوگرم: ابتدا 0.25 میلی گرم در روز یا دو بار در روز. پس از 4 روز، دوز را به 0.5 میلی گرم افزایش دهید. دوزهای اضافی را 0.25 میلی گرم هر دو هفته افزایش دهید. در کودکان با وزن کمتر از 15 کیلوگرم، دوز را با احتیاط افزایش دهید.
مکانیسم عمل
اثر ضد روان پریشی: این دارو با مسدود کردن گیرنده های دوپامین نوع 2 و سروتونین نوع 2 اثر ضد روان پریشی دارد. سایر بلوک های گیرنده ممکن است مسئول اثرات دیگر دارو باشند.
اگر هیپرگلیسمی (قند خون بالا) دارید، از مصرف این دارو خودداری کنید و از علائم هیپرگلیسمی آگاه باشید. علائم شامل افزایش تشنگی و تکرر ادرار، گرسنگی شدید و ضعف است. اگر دیابت دارید، سطح قند خون خود را به طور منظم و منظم کنترل کنید. قرص ریسپریدون حاوی کمی فنیل آلانین است. در صورت ابتلا به فنیل کتونوری (PKU) به پزشک خود اطلاع دهید.
- مصرف در دوران بارداری و شیردهی
این دارو جزء گروه C است و ممکن است برای جنین مضر باشد. اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید به پزشک خود اطلاع دهید. مشخص نیست که آیا این دارو وارد شیر مادر می شود یا برای نوزاد مضر است. اگر کودک شما در حال شیردهی است، این دارو را بدون مشورت با پزشک مصرف نکنید. این دارو را بدون نظر پزشک به کودکان ندهید.
راهنمای مصرف
این دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید. از مصرف دارو بیشتر از مقدار تجویز شده یا برای مدت طولانی خودداری کنید. این دارو را می توان با غذا یا بدون غذا مصرف کرد. برای مصرف قرص ریسپردالون (Risperdal M-Tab) موارد زیر را در نظر بگیرید: در حین مصرف قرص درپوش محافظ را بردارید. هنگام برداشتن تبلت از روی جلد تبلت مراقب باشید که آسیب نبیند یا نشکند.
از بلع کامل قرص خودداری کنید و اجازه دهید قرص کاملا حل شود. از جویدن قرص خودداری کنید. برای دستیابی به بهترین اثرات درمانی از داروها در یک برنامه منظم استفاده کنید. داروی مایع را با چای یا نوشابه مخلوط نکنید. برای بهبود علائم بیماری باید حداقل چند هفته به مصرف دارو ادامه دهید و طبق دستور پزشک دارو مصرف کنید تا به نتایج درمانی مطلوب برسید. اگر بعد از چند هفته بهبود نیافتید با پزشک خود تماس بگیرید. دارو را در دمای اتاق به دور از رطوبت، نور و دما نگهداری کنید. دارو را در جای یخ زده قرار ندهید.
دوز را فراموش کنید
دوز فراموش شده را به محض یادآوری مصرف کنید. اگر به مصرف نوبت بعدی نزدیک هستید، دوز فراموش شده را مصرف نکنید و دوز بعدی را طبق برنامه خود مصرف کنید. برای جبران دوز فراموش شده، داروی بیشتری مصرف نکنید.
مسمومیت با مصرف بیش از حد
خواب آلودگی، افزایش ضربان قلب، سرگیجه، ضعف و بی قراری در عضلات حرکتی چشم، فک، گردن و دهان از نشانه های مصرف بیش از حد است.
تداخلات دارویی
این دارو باعث افزایش سطح گلوکز خون و پرولاکتین می شود. سطح هموگلوبین و هماتوکریت کاهش می یابد.
عواقب
علائم آلرژی دارویی شامل کهیر، مشکلات تنفسی، تورم صورت، لب ها، زبان و گلو است.
مهمترین عوارض این دارو عبارتند از: تب، سفتی عضلات، سرگیجه، تعریق، ضربان قلب سریع یا غیرطبیعی، بیقراری و تنش در عضلات حرکتی چشم، زبان، فک و گردن لرزش مشکلات بلع از: خواب آلودگی خفیف و بی قراری، خواب آلودگی و خواب دیدن بیش از حد معمول. تاری دید سردرد و سرگیجه اضافه وزن مشکلات ادراری حالت تهوع، خشکی دهان و یبوست کاهش میل جنسی و مشکلات ارگاسم.
گردآوری شده توسط مجله اینترنتی تشویق
مرجان امینی