اولین عمامه انداختن در 13 رجب 1327 صورت گرفت، به گزارش خبرگزاری بسیج: در 13 رجب 1327، یک ساعت و نیم پس از غروب آفتاب در میدان توپخانه تهران، جمعیت سوت، کف زدند و کمی فحش دادند. فاتحان تهران در راه پیروزی بودند. نادرترین رویداد سیاسی و اجتماعی ایران در حال شکل گیری بود. شیخ فضل نوری به رهبری یکی از فاتحان و با پای مجروحش با قدرت و شور به سوی چوبه دار رفت. به کرسی که رسید با خدا و مردم گفت: خدایا شاهد باش که آنچه را که باید به این مردم می گفتم گفتم…
خدایا شاهد باش که برای این مردم به قرآنت قسم خوردم. گفتند: سپس به خدا گفت تا مردم بشنوند: خدایا شاهد باش که در این لحظه آخر دوباره به این مردم می گویم که مؤسسان این بنیاد بی دین هستند که مردم را فریب داده اند… این بنیاد مخالف است. اسلام… محاکمه بگذار من و تو در کنار پیامبر خدا محمد بن عبد بمانیم… شیخ شهید هنوز سخنان خود را تمام نکرده بود که یوسف خان ارمنی عمامه را از سر شیخ برداشت و به سوی جمعیت پرتاب کرد.
این اولین عمامه انداختن در ایران بود. حاج شیخ خطاب به روحانیونی که با مشروطه کنار آمده بودند با همان صدای بلند و پرطنین گفت: «این عمامه را از سرم برداشته اند و از سر هر سر می برند.
رویکرد روحانیت در برداشتن عمامه
برداشتن عمامه از سر روحانیت کار غیرقابل قبولی است و در تمام دنیا بزرگان دین لباس خاص خود را دارند که مورد احترام است. در تظاهرات بعد از انقلاب عده ای این اقدام زننده را انجام دادند، مانند سال 78 که عمامه را از سر عبدی نوری انداختند و در سال 88 عمامه را از روی یک نامزد برداشتند. کسانی که امروز برای نشان دادن اعتراض خود عمامه روحانیون را برمی دارند در مقطعی از این موضوع غافل هستند که روحانیون به خوبی از انتقادات خود آگاه هستند، مانند حجت الاسلام نیک بین نماینده مردم کشمیر در مجلس که با اشاره به ماجرای نحوه ضرب و شتم معترضان گفت: چند روز بعد از اربعین به شهرداری رفتم و بعد از آن به دلیل ترافیک از خیابان کارگر به سمت کشاورز رفتم که 30-40 جوان ما را خراب کردند. چیز خاصی نبود و یکی دو نفر مرا با مشت و لگد زدند. وی ادامه داد: یکی دو روز بعد از این ماجرا چند نفر از آنها توسط نیروهای اطلاعاتی دستگیر شدند و من نیز با آزادی آنها موافقت کردم. برخی از این رفتارها حق ماست و باید سیلی خورد. برخی نیز مانند نمایندگان خمینی شهر اصفهان نظر دیگری داشتند. محمدتقی نقدعلی گفت: پدیده برداشتن عمامه از سر روحانیون توطئه شیطان است و کسانی که چنین کاری کرده اند باید بدانند که امام علما و روحانیون آقا امام حسین (ع) فقط این کار را نکردند. عمامه اش را بردار در مقابل، سر خود را با عمامه پوشانده بودند. اما محبوبیت او روز به روز بیشتر شد.
این پیامی است برای کسانی که فکر می کنند خط ایمان و حاکمیت از بین می رود». نقدعلی ماجرای دعوای کفتار و شیر را مثال زد و گفت: کفتار هر روز با دم شیر بازی می کرد و شیر او را تحمل می کرد، اما وقتی شیر دید طعم کار از زیر شیر ناپدید شد. دهان کفتار، او گوشواره ای مفصل به کفتار داد، پس من می گویم که کشیش ها می توانند صبور و صبور باشند، اما کسانی که با دم شیر بازی می کنند باید بدانند که نتیجه کار خود را خواهند دید و این پیامی است برای کسانی که جوانان را تحریک کنید».
کشیش ها مظلوم هستند