علل، علائم و تشخیص عفونت و اوتیت میانی

عفونت و التهاب گوش (میانی و خارجی): علائم و درمان

عفونت گوش یا عفونت گوش این بیماری که با نام اوتیت شناخته می شود، یکی از شایع ترین بیماری های گوش است.در گوش میانی، این بیماری التهاب گوش میانی است. گوش خارجی (لاله گوش و مجرای گوش خارجی) انجامش میدیم التهاب گوش خارجی می‌نامیم.با دلگرم کننده به روز باشید راه های مناسب برای درمان عفونت گوش آن ها ملاقات می کنند.

علائم التهاب گوش

التهاب ناشی از عفونت در مجرای گوش باعث درد می شود، بنابراین درد یکی از علائم شایع این بیماری است. سایر علائم رایج شامل ترشح پس از التهاب شدید است. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد: قرمزی مجرای ادرار و اطراف پرده گوش او بیان کرد. در برخی موارد که بیماری شدیدتر است، غدد لنفاوی اطراف گوش متورم می‌شوند و درد به خارج از لاله گوش و مجرای گوش گسترش می‌یابد و باعث ایجاد درد در وسط سر می‌شود.

شدت درد بسته به شدت بیماری ممکن است افزایش یابد.افزایش تورم می تواند منجر به بسته شدن جزئی یا کامل مجرای گوش شود، زمانی که بیمار معمولا شنوایی خود را از دست می دهد. این کم شنوایی گذرا است، به این معنی که عصب گوش سالم است، اما انتقال صدا از فضا به گوش داخلی مشکل است. لازم به ذکر است که این التهاب و عفونت اغلب بدون علت خاصی رخ می دهد.

راه های تشخیص این بیماری چیست؟

در تشخیص اوتیت خارجی، شایع ترین سوال پزشکان تشخیص اوتیت خارجی و اوتیت میانی است، زیرا هر دو علائم مشابهی دارند.

کانال گوش

علائم مشابه اوتیت خارجی و گوش میانی:

گوش درد یکی از مهمترین علائم این دو بیماری است. در هر دو مورد، کاهش شنوایی می تواند مختل شود. در هر دو حالت درد گوش مدت کوتاهی به طول می انجامد و در نتیجه پزشک و بیمار مشکوک می شوند و مشکل ایجاد می کنند.

تفاوت اوتیت خارجی و گوش میانی:

با وجود شباهت علائم این دو بیماری، درمان و درمان این دو بیماری متفاوت است. آنتی بیوتیک های سیستمیک برای اوتیت میانی ضروری است و بیمار باید درمان سیستمیک یا خوراکی یا تزریقی دریافت کند، اما اوتیت خارجی نیازی به درمان با آنتی بیوتیک های سیستمیک ندارد و سیر اوتیت خارجی معمولا بهتر از اوتیت خارجی است. یکی از عوامل مهم در تشخیص این دو بیماری، فصل بیماری است. التهاب گوش میانی معمولاً در زمستان و زمستان بیشتر است، اما التهاب گوش خارجی در تابستان بیشتر است. افراد مبتلا به اوتیت میانی معمولاً تب دارند، اما التهاب گوش خارجی معمولاً تب دار است. به عبارت دیگر، تب در التهاب گوش میانی بیشتر از گوش خارجی است.

در اوتیت میانی پزشک هنگام معاینه پرده گوش هیچ علامتی نشان نمی دهد اما در اوتیت خارجی معمولا پرده گوش خوب است و در معاینه مجرای گوش معمولا علائم عفونت دیده می شود و التهاب پرده گوش دارند. گوش میانی، دستکاری و حرکت دادن پرده گوش باعث افزایش یا کاهش درد نمی شود، اما در کسانی که اوتیت خارجی دارند، هرگونه حرکت و دستکاری در مجرای گوش باعث درد می شود.

درمان عفونت گوش

استفاده از مسکن اولین درمان عفونت گوش است. پزشک وضعیت کودک و احتمال تجربه عوارض ناشی از عفونت را ارزیابی می کند. پس از معاینه اولیه کودک باید از نظر تداوم عفونت و وجود مایع پشت پرده گوش معاینه شود.عفونت منتشر گوش داخلی) یا عود مجدد عفونت. حتی اگر کودک شما سالم به نظر می رسد، باید ظرف 4 هفته او را به پزشک برگردانید، به خصوص اگر کوچک است.

آنتی بیوتیک ها

ممکن است پزشک برای فرزندتان آنتی بیوتیک تجویز کند، اما عفونت گوش اغلب غیر قابل درمان است آنتی بیوتیک ها بهتر شدن. بنابراین از مصرف خودسرانه دارو خودداری کنید و حتما با پزشک مشورت کنید. استفاده از آنتی بیوتیک ها به سن کودک و شدت عفونت بستگی دارد. اگر کاشت حلزون در گوش کودک وجود داشته باشد، پزشک احتمالاً آنتی بیوتیک تجویز می کند، زیرا کودکانی که کاشت حلزون دارند بیشتر احتمال دارد که عوارض جدی عفونت گوش مانند مننژیت باکتریایی داشته باشند.

عود عفونت گوش

اگر عفونت گوش عود کرد و گوش در عرض 6 ماه یا 4 بار در طول سال سه بار یا بیشتر عفونی شد، باید برای جلوگیری از عود عفونت اقدام به درمان کرد. استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک های خوراکی درمانی است که سال هاست در این شرایط استفاده می شود. با این حال، برخی از پزشکان در مورد استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها برای جلوگیری از عفونت گوش اختلاف نظر دارند. بسیاری از پزشکان با این درمان به دلیل عدم اطمینان در مورد سودمندی و اثربخشی آن مخالف هستند. همچنین در صورت مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک ها، باکتری ها نسبت به آنها مقاوم می شوند.قرار دادن لوله در گوش راه دیگری برای درمان عفونت های مکرر گوش است.

احتباس مایعات و مشکلات شنوایی

وجود مایع پشت پرده گوش پس از عفونت گوش طبیعی است. مایع انباشته شده معمولاً پس از 3 ماه بدون نیاز به درمان ناپدید می شود. اگر مایع بدون عفونت در گوش جمع شده است، وضعیت کودک را به دقت کنترل کنید. اگر مایع بعد از 3 ماه ناپدید نشد، شنوایی کودک خود را آزمایش کنید. اگر شنوایی طبیعی باشد، نیازی به درمان نیست، اما وضعیت کودک را کنترل کنید.

عمل جراحي

بهترین جراح گوش برای کودکانی که از عفونت های مکرر گوش رنج می برند یا مایعی که به طور دائم در پشت پرده گوش جمع شده است، جراحی را توصیه می کند. اعمالی مانند قرار دادن لوله یا برداشتن لوزه سوم (آدنوئید) و در موارد نادر لوزه ها.

درمان سایر اختلالات

کودکان به ندرت دچار عفونت گوش با مشکلات جدی مانند عفونت بافت اطراف می شوند عفونت مغز و نخاع (مننژیت) یا عفونت استخوان پشت گوش (ماستوئیدیت) آنها ملاقات می کنند که باید فوراً درمان شود.

چگونه از عفونت گوش جلوگیری کنیم؟

ترک سیگار:

عفونت گوش در کودکانی که اقوام سیگاری دارند شایع تر است. حتی دود ناشی از استعمال تنباکو بر روی مو و لباس می تواند به کودکان آسیب برساند.

شیر دادن:

ثابت شده است که شیر مادر خطر عفونت گوش را کاهش می دهد، به خصوص اگر مشکل ارثی باشد. اگر کودک شیر می دهد، اجازه ندهید شیشه شیر هنگام خواب بمکد.

شستن دست:

شستن دست ها میکروب ها را از بین می برد و از گسترش عفونت جلوگیری می کند.
فراموش نکنید که کودک خود را واکسینه کنید.
فرزند خود را در یک مهدکودک کوچکتر ثبت نام کنید. داشتن فرزندان کمتر به معنای تماس کمتر با باکتری ها و ویروس ها است. سعی کنید کمتر از خدمات مراقبت گروهی استفاده کنید، زیرا میکروب ها در این شرایط راحتتر پخش می شوند.

به نوزاد خود پستانک ندهید:

سعی کنید از 6 ماه پیش پستانک نوزاد بخورید. نوزادانی که پس از 12 ماهگی به مکیدن ادامه می دهند بیشتر در معرض عفونت گوش قرار می گیرند.

لطفا اگر سوال یا راهنمایی برای مقاله دارید عفونت و التهاب گوش

این را در نظر داشته باشید، آن را با ما و سایر کاربران در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.

یک مجله اینترنتی دلگرم کننده

مرجان امینی