علت کبودی + اقدامات لازم برای بهبود تورم و کبودی

کبودی چیست؟

برآمدگی زمانی اتفاق می‌افتد که فشار بیشتری به عضلات وارد می‌شود که بتوان آن‌ها را منقبض کرد.
برآمدگی نوعی فشار است که به ماهیچه ها و استخوان های بدن وارد می شود که در اثر کشیدگی و پیچیدگی عضلات ایجاد می شود. پس از این عارضه، بیمار احساس درد، تورم و التهاب می کند و به مرور زمان با ترمیم بافت عضلانی بهبود می یابد.
برآمدگی کشش یا پارگی بافت ماهیچه ای است که در اثر ضربه به اندام فوقانی یا تحتانی ایجاد می شود. این عارضه زمانی رخ می دهد که فشار یا کشش بیشتری به استخوان ها و ماهیچه ها وارد می شود که عضله بتواند سفت شود.
کبودی روی مچ دست نشان دهنده پیچ خوردگی مفاصل است. این رگ به رگ شدن باعث دررفتگی یا شکستگی مفاصل نمی شود و فقط رباط هایی که مفصل را نگه می دارند آسیب می بینند.
بسته به شدت آسیب مفصل، کبودی به سه مرحله تقسیم می شود:

کلاس اول

مرحله اول شامل یک کبودی خفیف است که در آن بافت عضلانی پاره یا کشیده می شود. این روند با درد همراه است و در بیشتر موارد دوره نقاهت هفت تا ده روز است.

کلاس دوم

درجه دوم کبودی در دسته متوسط ​​قرار دارد و مانند درجه اول شامل بافت عضلانی آسیب دیده است که درد عضلانی بسیار بیشتری دارد و به دنبال آن ناتوانی در حرکت اندام ها، کبودی و تورم خفیف ایجاد می شود.
اگر آسیب متوسط ​​باشد، ناحیه آسیب دیده را با بانداژ یا ارتز آماده پانسمان می کنند تا با کاهش حرکت مفصل، درد آن ناحیه کاهش یابد.
دوره نقاهت درجه دوم معمولاً پس از 30 تا 45 روز به پایان می رسد.

کلاس سوم

درجه سوم ضربه بسیار شدیدتر از درجه اول و دوم است و فرد کاملاً توانایی عملکرد عضلات را از دست می دهد.
کبودی شدید می تواند باعث پارگی رباط های مفصلی شود. در واقع زمانی نیاز به جراحی است که رباط های اصلی مفصل پاره شود و مفصل شل شود یا به عبارتی ثبات خود را از دست بدهد.

قسمت هایی که بیشتر در معرض ضربه هستند

یکی از شایع ترین آسیب ها در بین قسمت های مختلف بدن، آسیب به دست ها و پاها است که به عنوان آسیب تروماتیک یا آسیب تروماتیک شناخته می شود.
صدمات وارده به دست ها و پاها شامل صدمات وارده به زانو، مچ پا، ساق پا، مچ دست، انگشتان دست و پا می باشد.

دلایل و علائم آسیب دیدگی زانو به شرح زیر است:
یکی از مراکز اصلی بدن که وزن را به زمین منتقل می کند، مفصل زانو است. این مفصل به دلیل تحریک بیش از حد در راه رفتن، نشستن و ایستادن همیشه مستعد آسیب است.
مفصل زانو اتصالات متعددی با ماهیچه ها دارد که در برخورد با این ناحیه تداخل ایجاد می کند و دامنه حرکتی فرد را مختل می کند. یکی از قسمت های مفصل زانو که ممکن است در اثر آسیب زانو آسیب ببیند کشکک است. ناحیه کشکک از رباط های مختلفی تشکیل شده است که از طریق تاندون ها به استخوان درشت نی متصل می شوند.

پس از آسیب کشکک زانو، عضله چهار سر ران مستقیماً آسیب می بیند و جهت زانو تغییر می کند.
عوامل متعددی وجود دارد که می تواند باعث آسیب دیدگی زانو شود. این عوامل شامل حرکات تکانشی ناگهانی، تصادفات تصادفی، فعالیت های ورزشی نامناسب و غیره است.
اولین قدم در مورد کبودی زانو کاهش وزن و بی حرکتی ناحیه آسیب دیده است. برای این منظور می توانید از پروتزهای مخصوص زانو استفاده کنید.
در نظر داشته باشید که این بی حرکتی ادامه پیدا نمی کند و پس از اطمینان از شکسته نشدن استخوان ها، پروتز را برای زانو باز کنید.
دراز بکشید و پاهای خود را روی یک سطح بالاتر با کبودی روی پاهایتان قرار دهید. این روش فشار وارده به ناحیه آسیب دیده را کاهش می دهد و کبودی و تورم پا را سریعتر التیام می بخشد.

راه های درمان کبودی

زخم های بافت عضلانی با بافت جدید به مرور زمان بهبود می یابند. در واقع هدف و هدف نهایی پزشکان در روند درمان کبودی، به حداقل رساندن درد، کاهش التهاب و تورم است.
به عبارت دیگر، هیچ درمان موثری وجود ندارد که کبودی را از بین ببرد و با ترمیم بافت های آسیب دیده به مرور زمان بهبود می یابد.

پس از کبودی، شکستگی یا دررفتگی مفاصل، تقویت عضلات ضروری است. با تقویت عضلات، فرآیند خون رسانی به ناحیه آسیب دیده به صراحت شکل می گیرد و فرآیند ترمیم بافت به سرعت انجام می شود.
برخی از بیماران با استفاده نکردن از اعضای بدن از حرکت دادن عضلات و مفاصل ضعیف اجتناب می کنند. در چنین شرایطی روند ترمیم عضلات به کندی شکل می گیرد و باعث سفتی و محدودیت حرکت مفصل می شود.
متخصصان فیزیوتراپی را برای تقویت عضلات و مفاصل بدن انجام می دهند.

فیزیوتراپی

حرکات فیزیوتراپی برای افزایش حرکت مفاصل شامل حرکات موبیلیزاسیون مفصل، درمان های فعال، ایزومتریک و الکتروتراپی است.
از جمله روش ها یا تجهیزات پزشکی مرتبط با ارتقای توانبخشی بیماران آسیب دیده می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• جریان فرد: در رابطه با بازآموزی عضلات ضعیف شده
• سونوگرافی: برای کاهش التهاب
• تداخل: برای کاهش درد و تورم بیمار

درمان های خانگی برای کاهش تورم و کبودی در ناحیه آسیب دیده

وارد کردن آسیب به قسمت های مختلف بدن باعث ترکیدن مویرگ های بسیار ظریف زیر پوست می شود. با تجمع خون و ترکیب گلبول های قرمز با خون، رنگ پوست تغییر می کند (آبی تیره و بنفش).
کبودی یک بیماری شایع است که در بیشتر موارد پس از کبودی شدید در سطح پوست ایجاد می شود. اما اکثر افرادی که مشکلات خونی دارند و متعلق به گروه سنی بزرگسالان هستند در معرض کبودی قرار دارند.

روغن نارگیل

روغن نارگیل دارای خواص ضد التهابی است. استفاده از این روغن به بیماران در کاهش کبودی و التهاب کمک می کند.
برای این منظور می توانید یک حوله نرم و تمیز را به کمی روغن نارگیل آغشته کنید و روی ناحیه آسیب دیده بگذارید.
علاوه بر روغن نارگیل، ترکیب روغن های بخور، رازیانه، رزماری، هلیک، سدر، لیمو، شمعدانی و اسطوخودوس خواص درمانی شگفت انگیزی در کاهش درد و تورم دارد.

پیاز

پیاز با خواص ضد التهابی، ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی مختلف که پوست را تغذیه و پاکسازی می کند، تاثیر شگفت انگیزی در کاهش درد، تورم، گرفتگی و گرفتگی عضلات دارد.
می توانید پیاز را با کمی نمک چرخ کرده و روی زخم بگذارید.

آناناس و پاپایا مصرف کنید

آناناس و پاپایا دارای آنزیم گوارشی به نام بروملین هستند. بروملین باعث تسریع ترمیم بافت خون در طول فرآیند می شود. بنابراین برای بهبود کبودی ها و تکمیل دوره نقاهت به میزان کافی از این دو میوه مصرف کنید.

گیاه مومیایی

یکی از قدیمی ترین گیاهانی که سال ها برای از بین بردن کبودی ها استفاده می شد، گیاه مومیایی است.
می توانید گیاه مومیایی را با روغن شتر یا کوهان مخلوط کرده و روی ناحیه آسیب دیده بمالید.
سایر درمان های خانگی برای کبودی عبارتند از:

زردچوبه: تهیه خمیر زردچوبه با مخلوط کردن 5 گرم پودر زردچوبه و 100 میلی لیتر شراب.

سرکه سیب: ترکیب پیاز و سرکه سیب یک روش فوق العاده موثر برای درمان و کاهش درد ناشی از کبودی است که به صورت موضعی مصرف می شود.

مصرف روی

آرهناحیه آسیب دیده را با آب کلم بمالید و یک تخم مرغ آب پز را روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید.

نکاتی برای مراقبت پس از آسیب دیدگی

برای کاهش آسیب پس از آسیب در 48 تا 72 ساعت اول، اندام آسیب دیده را حرکت ندهید و با چند بریس از آن محافظت کنید.
یکی از توصیه های ضروری متخصصان که هدف آن کاهش درد و التهاب است، کمپرس سرد است.
مصدوم باید 10 تا 30 دقیقه پس از حادثه کیسه یخ را روی پوست ناحیه آسیب دیده قرار دهد. از آنجایی که مصرف بیش از 30 دقیقه به پوست آسیب می رساند و مصرف کمتر از 10 دقیقه در روند درمان اختلال ایجاد می کند، رعایت اعتدال در فاصله زمانی پوشش یخ ضروری است.
می توانید مقداری یخ در کیسه بریزید و به آرامی روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید. در طی این فرآیند، سرمای یخ باعث کاهش جریان خون به رباط و کاهش درد می شود.
توصیه می شود از قرار دادن مستقیم یخ روی پوست خودداری کنید زیرا می تواند باعث احساس سوزش شود. همچنین زمانی که قربانی خواب است، کیسه یخ را از محل آسیب دیده بردارید.
پس از کمپرس سرد، کمپرس گرم را به مدت 3 روز روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید. در طی این فرآیند جریان خون افزایش می یابد و روند ترمیم بافت به سرعت انجام می شود.
روش دیگر مراقبت از بیماران آسیب دیده، قرار دادن بدن در آب گرم و ولرم است.
همچنین مصرف داروهای ضد التهاب و ضد درد مانند استامینوفن و ایبوپروفن می تواند درد را تسکین دهد و تورم عضلانی را کاهش دهد.