علت مثبت و منفی بودن HDV-Ab در آزمایش خون

از





تفسیر آزمایش HDV-Ab




HDV-Ab آزمایشی است که برای تشخیص هپاتیت D بکار می رود. ویروس هپاتیت (D (HDV به عامل ” هپاتیت دلتا ” شهرت دارد. این ویروس برای اینکه به کبد دسترسی پیدا کند و ایجاد عفونت نمایید باید وارد HBV شود. بیمار باید قبلاً HBV را در خون خود داشته باشد و یا عفونت به طور همزمان واقع شده باشد. در ایالات متحده شایعترین راه انتقال از طریق خون آلوده است.


آنتی ژن HDV چند روز پس از آلودگی با روش ایمیونو اسی در خون قابل شناسایی می گردد. همچنین آنتی بادی کل و Anti-HDV IgM در اوایل بیماری قابل سنجش می باشند. افزایش مداوم این آنتی بادیها نشانه عفونت مزمن و یا ناقل بودن بیمار است. در طی دوره همانندسازی HDV، آنتی ژن آن در کبد و RNA آن در سرم و کبد قابل شناسایی است.


ویروس هپاتیت دلتا یک RNA ویروس کوچک و ناقص یا شبه ویروس است که برای ایجاد عفونت نیاز به آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B (HBS Ag ) دارد . پروتئین نوکلئوکیسید ویروس هپاتیت D ، آنتی ژن دلتا را بروز می دهد و به سایر آنتی ژن های ویروس هپاتیت B شباهتی ندارد و حاوی ژنوم ویروس است . هسته دلتا توسط پوشش خارجی از جنس HBS Ag پوشیده قابل فتراق از ویروس هپاتیت B نیست


مقادیر مرجع HDV-Ab


  • بازه سنی : از 1 روز تا 150 سال


  • Negative <0.9


  • Equivocal 0.9 – 1.1


  • Positive > 1.1


هپاتیت


توضیحات در مورد آزمایش HDV-Ab


  • حساسترین روش برای تشخیص HDV روش PCR و نوترن بلات می باشد.


  • به دلیل اینکه کیتهای تجاری قابل دسترس برای تشخیص آنتی ژن HDV وجود ندارد، از آنتی بادی HDV برای تشخیص ویروس هپاتیت D استفاده می شود.


  • در موارد عفونت شدید (superinfection، (Anti-HDV بهترین مارکر جهت تشخیص عفونت HDV می باشد.


  • در عفونتهای همزمان (Coinfection) آزمایش HBsAg، HDVAg، HDVRNA، Anti-HDV IgM و Anti-HBc IgM ضروری می باشد.


  • در عفونتهایی که به خودی خود محدود می شوند، معیار Anti-HDV پایین و گذرا است.


کاربردهای بالینی آزمایش HDV-Ab




تشخیص افتراقی هپاتیت مزمن، عود کننده و حاد ویروسی. انجام آزمایشات مارکر های سرولوژیکی HDV باید در بیمارانی که علائم بالینی هپاتیت یا برق آسا دارند یا هنگامی که عفونت هپاتیت B مزمن سیر بدتر شدن را در پیش می گیرد مدنظر قرار می گیرد.


نمونه لازم و موارد رد نمونه آزمایش HDV-Ab


  • نمونه سرم


  • نمونه نباید همولیز ، لیپمیک و یا ایکتریک باشد.


  • نمونه باید شفاف و فاقد هر گونه Clot و یا رشته های فیبرین باشد.


  • حداقل حجم مورد نیاز برای سنجش Anti-HDVمقدار 100 میکرولیتر می باشد.


  • ذخیره سازی نمونه در دمای 2-8°c به مدت5 روز


  • ذخیره سازی نمونه در دمای -20°c جهت نگهداری بیش از 5 روز


  • نمونه های ذخیره شده در فریز بعد از دفریز شدن باید توسط ورتکس، همگن شوند.


  • از فریز کردن نمونه هایی که قبلاً دفریز شده اند به شدت اجتناب شود .


آزمایش


هپاتیت D


ویروس هپاتیت D برای همانندسازی خود از ویروس هپاتیت B و امکانات سلول میزبان استفاده می‌کند. این ویروس ناقص است و از نظر اندازه و ساختمان ژنوم نیاز به کمک برای همانندسازی مانند ویروئیدهای گیاهی است. ژنوم این ویروس فقط یک پروتئین کپسیدی را کد می نماید. ویروس دارای ژنوم RNA منفی، تک رشته ای، حلقوی و کوچک است. ویروس دارای پوشش است و احتمالاً دارای ۳ فرم است. همانند هپاتیت B به سلول‌های کبد متصل شده و وارد آن می‌شود. نسخه برداری و همانندسازی ویروس غیر متعارف است.




این ویروس مانند هپاتیت B از طریق مایعات بدن انتشار می یابد. هر دو ویروس با یک روش مشترک به سلول میزبان متصل می‌شوند. یک فرد ممکن است به عفونت توام هپاتیت B و D مبتلا گردد. همانندسازی ویروس همراه با صدمه زدن به سلول میزبان ( سلول کبد ) است. صدمات حاصله از ویروس هپاتیت D به سلول کبد بر خلاف ویروس هپاتیت B منحصر به پاسخ ایمنی سلول میزبان نیست. احتمالاً عفونت مزمن هپاتیت D در افراد مبتلا به هپاتیت مزمن B نیز بروز می‌کند.


هپاتیت D در کودکان و افراد بالغ مبتلا به هپاتیت B ایجاد می‌شود. ویروس انتشار جهانی داشته و آندمیک جنوب ایتالیا، خاورمیانه، قسمتهایی از آفریقا و آمریکا لاتین می‌باشد. اساس تشخیص آزمایشگاهی بر مبنای افزایش آنزیمهای کبدی است. بررسی آنتی ژن و ژنوم در خون نیز مفید است. تاکنون درمان اختصاصی برای هپاتیت D پیشنهاد نشده است، اما چون همانندسازی ویروس به وجود هپاتیت B وابسته است لذا پیشگیری از هپاتیت B در پیشگیری از این ویروس مؤثر خواهد بود. با واکسیناسیون هپاتیت B, حذف محصولات خونی آلوده، عدم مصرف از مواد مخدر تزریقی و کنترل ناقلین ویروس از انتشار هپاتیت D جلوگیری خواهد کرد.


انواع هپاتیت D


هپاتیت دی حاد


هپاتیت دی حاد یک عفونت کوتاه مدت است. علائم این نوع بیماری همان علائم انواع دیگر هپاتیت می باشد اما اغلب شدیدتر هستند. گاهی اوقات بدن شما قادر به مبارزه با عفونت است و ویروس را خود به خود از بین می برد.


هپاتیت دی مزمن


هپاتیت مزمن D عفونت طولانی مدت است. این نوع هپاتیت زمانی اتفاق می افتد که بدن شما قادر به مبارزه با ویروس نیست و ویروس خود به خود از بین نمی رود. افرادی که مبتلا به هپاتیت B و D مزمن هستند، نسبت به افرادی که تنها مبتلا به هپاتیت B مزمن می باشند، عوارض بیشتر و سریع تری را تجربه می کنند.


آزمایش خون


این نوع هپاتیت بیشتر در چه کسانی رخ می دهد؟


هپاتیت D، تنها در افراد مبتلا به هپاتیت B اتفاق می افتد. هپاتیت دی به علاوه هپاتیت بی بیشتر در افراد زیر رخ می دهد:


  • مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی


  • افرادی که با افراد آلوده به هپاتیت دی رابطه جنسی دارند


  • زندگی در منطقه ای از جهان که هپاتیت D بیشتر در آن جا شایع است


عوارض ناشی از هپاتیت D حاد چیست؟




در موارد نادر، هپاتیت دی حاد می تواند منجر به نارسایی حاد کبدی شود. در این بیماری کبد ناگهان ناکارآمد می شود. اگرچه نارسایی حاد کبدی ناچیز است، اما عفونت های همزمان با هپاتیت D و B، نسبت به عفونت هپاتیت B به تنهایی شانس نارسایی حاد کبدی را بیشتر می کند.


عوارض ناشی از هپاتیت D مزمن چیست؟


هپاتیت مزمن و دائمی ممکن است به سیروز، نارسایی کبد و سرطان کبد منجر شود. افرادی که همزمان مبتلا به هپاتیت B و D مزمن هستند، نسبت به کسانی که هپاتیت B را به تنهایی تجربه می کنند، شانس بیشتری برای ابتلا به عوارض دارند. تشخیص زودهنگام و درمان هپاتیت B و D مزمن ممکن است شانس ایجاد مشکلات جدی را کاهش دهد.


separator line


بیشتر بخوانید:


آیا هپاتیت a خطرناک است؟


هپاتیت B چیست و از چه راههایی انتقال پیدا میکند ؟


علت مثبت و منفی بودن HAV- Ab در آزمایش خون


علت مثبت و منفی بودن HBeAg در آزمایش خون


separator line


بیشتر بخوانید  ادویه ای که باعث سقط جنین می شود

دیدگاهتان را بنویسید