علت بالا و پایین بودن Anti-AChR در آزمایش خون

آزمایش Anti-AChR چیست؟

Anti-AChR یا (Acetylcholine Receptor Antibody) آزمایشی است که برای تشخیص بیماری میاستنی گراویس انجام می شود. در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس آنتی‏ بادی‏های گیرنده استیل کولین وجود ندارند و آزمایش بر همین اساس و برای یافتن آنتی بادی صورت می گیرد.

میاستنی گراویس نوعی فلج ماهیچه‌ای است که علت آن فعالیت ایمنی و تولید آنتی بادی بر ضد پروتئین‌های گیرنده استیل کولین8 در سیناپس عصبی-عضلانی است. این بیماری بیشتر زنان را گرفتار می‌کند. ماکزیمم شیوع آن در دهه‌های سوم یا چهارم زندگی است، ولی امکان دارد در هر دوره‌ای از زندگی، از بچگی تا پیری دیده شود. آنتی بادی های مذکور از طریق حذف گیرنده های استیل کولین و عملکرد آنها سبب اشکال در انتقال تحریک عصبی و نتیجتاً ضعف ماهیچه می گردد. به کمک تست Anti-AChR اتو آنتی بادی بر ضد پروتئین‌های گیرنده استیل کولین در سیناپس عصبی-عضلانی تشخیص داده می شوند.

یافته های طبیعی آزمایش Anti-AChR

• 
  آنتی بادی های باند شده به گیرنده ACh (عضله): بیشتر یا مساوی 0.02 nmol/L
• 
  آنتی بادی های تنظیمی گیرنده ACh (عضله): 0 – 20% (به صورت درصد افت AchR گزارش می شود).
• 
  آنتی بادی های مخططی (عضله مخطط): کمتر از 1:60

محدوده مرجع بین آزمایشگاه‏های مختلف تفاوت دارد و به صورت زیر است:

• 
  آنتی‏ بادی‏ متصل شونده به گیرنده استیل کولین: کمتر از nmol/L 03/0‏
• 
  آنتی‏ بادی تعدیل کننده گیرنده استیل کولین: بین صفر تا 20 درصد
• 
  بعضی از آزمایشگاه‏ها نتایج را به صورت نیمه کمی گزارش می ‏نمایند.

شرح آزمایش Anti-AChR و فیزیولوژی مربوطه

این آنتی بادی ها موجب بلوکه شدن انتقال عصبی عضلانی از طریق تداخل با باند شدن استیل کولین (ACh) به گیرنده استیل کولین (AChR) در غشای عضلانی می شوند؛ بدینوسیله از انقباض عضلانی پیشگیری می کنند. این پدیده یکی از ویژگی های میاستنی گراو (MG)) است. باند آنتی بادی ها به AChR در بیشتر از 85% مبتلایان به میاستنی گراو اکتسابی رخ می دهد. سطح پایین این آنتی بادی ها در بیماران مبتلا به ماستنی گراو چشمی تنها دیده می شود.

وجود این آنتی بادی ها اساسا یک معیار تشخیصی میاستنی گراو است، اما منفی بودن آزمایش دلیلی بر رد وجود بیماری نیست. تیتر اندازه گیری شده بایستی با شدت میاستنی گراو در بیماران مختلف هماهنگی داشته باشد. هرچند در یک بیمار، اندازه گیری سطح آنتی بادی می تواند برای پایش پاسخوی به درمان مفید باشد. همانطور که بیمار بهبود می یابد، تیتر آنتی بادی کاهش می یابد. در بالغین مبتلا به میاستنی گراو، احتمال حداقل 20 درصدی وقوع تیموما (thymoma) یا سایر نئوپلاسم ها وجود دارد. نئوپلاسم یک منبع داخلی از آنتی ژن هایی است که موجب تولید آنتی بادی های AChR می شود.

آنتی بادی های AChR متعددی وجود دارد که می تواند با میاستنی گراو در ارتباط باشد. آنتی بادی AChR-binding می تواند کمپلمان را فعال کرده و منجر به کاهش AChR شود. آنتی بادی AChR-modulating موجب اندوسیتوز گیرنده می شود که نتیجه اش کاهش بیان AChR است؛ که غالبا با شدت بالینی بیماری متناظر است. این حساس ترین تست است. مثبت بودن تست آنتی بادی مدوله کننده ممکن است نشانگر میاستنی گراو پیش بالینی باشد، که استفاده از داروهای شبه کورار (curare-like) را در حین جراحی ممنوع می کند.

آنتی بادی AChR-blocking ممکن است باند شدن استیل کولین به گیرنده را تخریب کرده، موجب انقباض عضلانی ضعیف شود. این تست کمترین حساسیت را دارد (در تنها 61% از مبتلایان میاستنی گراو مثبت است). همه این آنتی بادی ها موجب تخریب انتقال عصبی عضلانی استیل کولین نمی شوند. برای نمونه، آنتی بادی های مخطط روی پروتئین های سارکومری تاثیر گذاشته که روی عملکرد عصبی عضلانی تاثیری ندارد.

اگر سطح آنتی بادی عضله مخطط، IgG یا (Anti-striated muscle antibody) بالاتر یا مساوی 1:80 باشد نشانگر میاستنی است. این آنتی بادی در 30 تا 40 درصد بیماران آنتی- AChR منفی قابل تشخیص است (بخصوص بیمارانی که فقط دچار علائم بولبار هستند). هرچند این آنتی بادی را می توان تب روماتیسمی، انفارکتوس میوکارد و انواع وضعیت های پس از کاردیوتومی مشاهده کرد.

عوامل مداخله گر در آزمایش Anti-AChR

• 
  در بیماران مبتلا به اسکلروز آمیوتروفیک جانبی که با زهر مار کبرا تحت درمان هستند، ممکن است نتیجه مثبت کاذب دیده شود.
• 
  در بیماران مبتلا به سندرم القای پنیسیلامین (penicillamine- induced syndrome) یا سندرم میاستنیک لامبرت – ایتون (Lambert-Eaton myasthenic syndrome) ممکن است نتیجه مثبت کاذب دیده شود.
• 
  در بیماران مبتلا به بیماری اتوایمون کبد ممکن است سطح آزمایش بالا باشد.
• 
  داروهایی که موجب افزایش سطح تست می شوند شامل داروهای شل کننده عضلانی (سوکسینیل کولین) و زهر مار است. داروهای سرکوب ایمنی نیز ممکن است تشکیل آنتی بادی ها را در بیماران مبتلا به میاستنی گراو تحت بالینی سرکوب کنند.

شرایط بیمار برای انجام آزمایش Anti-AChR

• 
  مراقبت های روتین آزمایش خون رعایت شود. نیازی به ناشتا بودن نیست. معمولا از لوله برای نمونه گیری استفاده می کنند.
• 
  یافته های غیرطبیعی در آزمایش Anti-AChR
• 
  در صورت بالا بودن تیتر آنتی بادی: میاستنی گراو، میاستنی گراو چشمی، تیموما

روش انجام آزمایش Anti-AChR

سه نوع آنتی بادی مختلف AChR جهت آزمایش MG وجود دارد. « آنتی بادی متصل شونده به AChR» معمول ترین آن است. اگر آزمایش منفی شود ولی همچنان مشکوک به تشخیص MG باشیم، در 34-7 درصد از بیماران مبتلا به میاستنی گراویس آنتی ‏بادی‏های گیرنده استیل کولین وجود ندارند.

موارد منفی کاذب: 12- 6 ماه اول پس از ظهور علایم بالینی؛ 50-21% موارد میاستنی گراویس چشمی؛ در 25-6% موارد میاستنی گراویس جنرالیزه.

موارد مثبت کاذب: سندرم میاستنیک ایتون – لامبرت (Eaton-Lambert)؛ بستگان درجه یک بیماران مبتلا به میاستنی گراویس؛ بیماران مبتلا به اسکلروز آمیوتروفیک جانبی (ALS) که با سم مار کبری درمان شده‏اند؛ سیروز صفراوی اولیه؛ سرطان ریه؛ بیماران مسن مبتلا به بیماری‏های خودایمنی؛ پیوند مغز استخوان؛ متعاقب درمان با پنی‏سیلامین .

با استفاده از دو تست مذکور می توان بیش از ۹۵ در صد از موارد میاستنی گراویس را از طریق آزمایش سرولوژیکی تشخیص داد. از همراهی هاپلوتیپ های B8,A1 و DR3 با این بیماری نیز می توان جهت تشخیص استفاده کرد.

بیشتر بخوانید:

علائم بیماری میاستنی گراویس – آیا این بیماری قابل درمان است؟

علل و خطرات بالا و پایین شدن Neut (نوتروفیل) در آزمایش خون

دلایل اصلی بالا و پایین شدن PDW در آزمایش خون چیست ؟