علائم بالینی و راه های انتقال آنفولانزای پرندگان و پرندگان
شاید این روزها درباره ویروس آنفولانزای پرندگان زیاد شنیده باشید، اما علت این آنفولانزای خطرناک چیست؟
با دلگرم کننده بهترین راه های درمان این ویروس را با ما همراه باشید.
مقدمه ای بر آنفولانزای پرندگان
بیماری های مختلفی در دنیا وجود دارد، برخی از بیماری ها برای مدت کوتاه و برخی دیگر برای مدت طولانی درمان می شوند. در این مقاله می خواهیم در مورد آنفولانزای پرندگان صحبت کنیم و اطلاعات جامعی در مورد این بیماری در اختیار شما قرار دهیم. تعاریف آنفولانزای پرندگان، در ادامه مقاله به علائم و ویژگی های این بیماری اشاره می کنیم و در پایان مقاله سعی کردیم در مورد راهکارهایی برای درمان آنفولانزای پرندگان صحبت کنیم.
در نظر داریم اطلاعات جامعی در مورد تمامی بیماری ها تهیه و در سایت قرار دهیم. برای یافتن بیماری مورد نظر بهتر است از نماد جستجو در بالای صفحه یا طبقه بندی الفبایی بیماری ها استفاده کنید.این مقاله به آنفولانزای پرندگان اختصاص دارد که صد سال پیش در ایتالیا شناخته شده بود. تا سال 1901 نشان داده شد که این میکروارگانیسم یک ویروس است، اما تا سال 1955، هیچ ارتباطی بین این بیماری و سایر ویروس های خفیف جدا شده پرندگان و ویروس های آنفلوانزای پستانداران A (برای اولین بار 930) ایجاد نشد.
آنفولانزای پرندگان در سال 1924-1925 در ایالات متحده شیوع یافت و در سال 1929 دوباره ظاهر شد در حالی که هر دو بار ریشه کن شد. یک بیماری همه گیر بزرگ آنفولانزای پرندگان بسیار بیماری زا در شمال شرقی ایالات متحده در سال های 1983-1984 رخ داد. ریشه کن کردن آن بیش از دو سال و 70 میلیون دلار طول کشید و تخمین زده می شود که حدود 17 میلیون پرنده در طول برنامه ریشه کنی کشته شدند.
ایالات متحده از سال 1986 اپیدمی گسترده ای نداشته است، اگرچه سویه هایی با تعداد کم پاتوژن وجود دارد و خسارت قابل توجهی ایجاد کرده است. H7N2 پرندگان مثبت بود. این سویه برای جوجه ها غیر بیماریزا بود، اما اثرات مخرب گسترده ای بر صنعت طیور داشت.در گله جوجه های گوشتی وزن وجود داشت.
سناریوی مشابهی در اواسط دهه 1980 در شمال شرقی ایالات متحده رخ داد.
یک سروتیپ بسیار بیماری زا که باعث اپیدمی 1983-1984 در ایالات متحده و مکزیک شد. H5N2 نامیده می شود. از نظر تاریخی، سروتیپ های H5 و H7 با بیماری های بسیار بیماری زا طیور مرتبط بوده اند. آنفولانزای پرندگان توسط یک نوع ویروس آنفولانزا ایجاد می شود و به ندرت توسط عفونت انسانی ایجاد می شود. اما اغلب زمانی که آنفولانزای پرندگان انسانی را مبتلا می کند کشنده است. در سال های اخیر، اپیدمی آنفولانزای پرندگان در آسیا، آفریقا و بخش هایی از اروپا ظاهر شده است. بسیاری از افراد مبتلا تماس نزدیک با پرندگان بیمار داشته اند.
علل عفونت انسان در موارد یافت می شود
- تماس مستقیم با اجساد پرندگان کشته شده توسط این بیماری
موارد بیماری انسانی تنها در چهار کشور ویتنام، تایلند، اندونزی و کامبوج گزارش شده است. همچنین چندین مورد انتقال از انسان به انسان وجود داشته است. شیوع ویروس H5N1 در ژاپن، مالزی و جمهوری کره کاملا کنترل شده است.لازم به ذکر است که توافقاتی بین سه سازمان WHO، FAO و RES برای کنترل ویروس منعقد شده است.
پرندگان آبزی وحشی به عنوان منابع طبیعی ویروس آنفولانزای A شناخته شده اند. پرندگان مهاجر می توانند شکل ضعیف ویروس را در فواصل طولانی بدون هیچ علامتی یا مرگ در تعداد زیاد منتقل کنند. در این پرندگان، یک نوع قوی از ویروس آنفولانزای پرندگان نیز به ندرت جدا می شود. بنابراین نقش این پرندگان در گسترش آنفلوانزای پرندگان با بیماری زایی قوی ناشناخته باقی مانده است.
میزان بالای مرگ و میر پرندگان مهاجر به دلیل آنفولانزای پرندگان بررسی شده است، مانند مواردی که در اواخر آوریل در دریاچه چینگهای چین رخ داد که باعث مرگ 6000 پرنده شد و همه کارشناسان معتقدند که نتایج غیرعادی است. نتایج این تحقیق در تیرماه سال گذشته[نیازمند منبع] در دسترس همه است. نتایج نشان داد که ویروس H5N1 در این مرگ و میر مشابه ویروس هایی است که در دو سال اخیر در جنوب شرق آسیا گسترش یافته است.
نتایج آزمایش ویروسی که اخیراً در روسیه منتشر شده است اخیراً در وب سایت RES منتشر شده است. نتایج نشان داد که ویروسی که اخیراً در روسیه جدا شده است به وضوح شبیه ویروس جدا شده در چینگهای است. کنترل کامل رشد ویروس H5N1 در طیور و مقایسه سریع آن با نتایج قبلی برای ارزیابی خطر آلودگی در جهان ضروری است.
علائم و نشانه های آنفولانزای پرندگان
علائم و نشانه های آنفولانزای پرندگان معمولاً در عرض دو تا پنج روز پس از ابتلا شروع می شود. در بیشتر موارد، علائم مشابه آنفولانزای معمولی است:
• سرفه
• تب
• گلو درد
• درد عضلانی
برخی افراد نیز حالت تهوع، استفراغ یا اسهال دارند. و در موارد معدودی، عفونت خفیف چشم (کانژونکتیویت) تنها علامت بیماری است.
علل و عوامل خطر آنفولانزا
آنفولانزای مرغی به طور طبیعی در پرندگان آبی وحشی رخ می دهد و می تواند به طیور مانند مرغ، بوقلمون، اردک و غاز سرایت کند. این بیماری از طریق تماس با مدفوع پرنده آلوده یا ترشحات بینی، دهان و چشم منتقل می شود. بازار در فضای باز که در آن تخم مرغ و پرندگان در شرایط شلوغ و غیربهداشتی فروخته می شود، می تواند ویروس را گسترش دهد. .
به نظر می رسد بزرگترین عامل خطر برای آنفولانزای پرندگان تماس با پرندگان بیمار یا سطوح آلوده پر، بزاق یا مدفوع آنها باشد. در برخی موارد انتقال از انسان به انسان مشاهده شده است، اما الگوی انتقال انسان هنوز به اثبات نرسیده است.
پیشگیری از ویروس طیور
برنامه واکسیناسیون، مراقبت دقیق در طول دوره چهل روزه پرورش طیور برای کنترل اشکال خفیف تر بیماری ها در گله های طیور و اردک استفاده می شود. اما در مورد بیماری های کشنده تر، مراقبت دقیق در طول دوره جداسازی جوجه های آلوده تنها راه موثر برای جلوگیری از آنفولانزای پرندگان است.
موفقیت چنین برنامه هایی به همکاری کامل و حمایت دولت از صنعت طیور بستگی دارد.
با توجه به اینکه اردک های پرندگان وحشی مخزن آنفولانزای پرندگان هستند، باید سعی شود از تماس مستقیم و غیرمستقیم بین پرندگان اهلی و اردک های وحشی جلوگیری شود.
WHO (سازمان بهداشت جهانی) و مدیریت عفونت های انسانی از طریق کنترل آنفلوانزای A (H5N1) من از گزارش های اولیه موارد اخیر در تایلند و ویتنام استخراج کردم. با در دسترس قرار گرفتن اطلاعات بیشتر، این دستورالعمل ها بر این اساس تغییر خواهند کرد.
توجه
مفهوم اصلی کنترل عفونت، انجام اقدامات احتیاطی برای به حداقل رساندن گسترش تنفسی بیماری است.
مدیریت مناسب برای پیشگیری از بیماری حاد و مرگ شناسایی و پایش زودهنگام افراد در معرض خطر. برای کاهش مرگ و میر و گسترش بعدی بیماری با داروهای ضد ویروسی درمان شود.
هشدارهای عمومی
کنترل عفونت موجود شامل اعمال اقدامات احتیاطی استاندارد برای همه بیمارانی است که به بیمارستان مراجعه می کنند.اگر تشخیص آنفولانزای A (H5N1) بر اساس علائم بالینی انجام شود، اقدامات احتیاطی اضافی باید تا زمان رد تشخیص انجام شود. کشورها و مناطقی که ویروس آنفولانزای A (H5N1) به عنوان بیماری زا در جمعیت حیوانات شناسایی شده است، تشخیص آنفولانزای H5N1 باید از سایر بیماری های حاد تنفسی متمایز شود.
افرادی که هم با طیور بیمار و هم با طیور مرده در تماس هستند در معرض خطر بیشتری قرار دارند و در تلاشند تا با واکسن فصلی جدید سازمان بهداشت جهانی واکسینه شوند. منطقاً این امر احتمال ابتلای افراد به ویروس آنفولانزای پرندگان را کاهش می دهد، اما در عوض فرصتی برای آنفولانزای جدید با قدرت جهانی شدن ایجاد می کند.
کنترل عفونت و پیشگیری از آنفولانزای تنفسی آنفلوانزا: A (H5N1)
آنفولانزای انسانی از طریق قطرات و ذرات منتشر شده در هوا منتقل می شود. انتقال نیز با تماس مستقیم و غیر مستقیم تشخیص داده می شود. با این حال، در طول سال 1997، آنفولانزای A (H5N1) در افراد مبتلا به SAR هنگ کنگ به لطف اقدامات احتیاطی قطره ای و تماس مستقیم، با موفقیت از گسترش این بیماری جلوگیری کرد. هنگام تماس و دست زدن به قطره باید مراقب باشید. علاوه بر این، بهتر است اتاقی با فشار منفی در دسترس باشد.
ایزوله کردن بیمار در اتاق اگر اتاق خاصی در دسترس نباشد، بیماران باید در بخش یا اتاق مخصوص بستری شوند. تخت ها باید یک متر از یکدیگر فاصله داشته باشند و بهتر است تخت ها با یک مانع فیزیکی مانند پارتیشن از هم جدا شوند. تعداد محدودی از کارکنان سازمان جهانی بهداشت (WHO) که تماس مستقیم با بیماران دارند، نباید سایر بیماران را درمان کنند.
سایر کارکنان بیمارستان (مانند نظافتچی ها و کارکنان آزمایشگاه) که با محیط بیمار در تماس هستند نیز باید محدود شوند. از متخصصان مراقبت های بهداشتی (کارکنان بیمارستان) که با بیماران در تماس هستند، باید دو بار در روز دمای بدن آنها را بررسی کنند. و هر گونه تب را به کارکنان بیمارستان گزارش دهید. یک متخصص مراقبت های بهداشتی که دمای بالای 37 درجه سانتیگراد دارد و مستقیماً با بیماران در تماس بوده است باید بلافاصله تحت درمان قرار گیرد.
اقدامات پیشگیرانه پس از قرار گرفتن در معرض (به عنوان مثال:
اوسلتامیویر خوراکی (7 میلی گرم در روز به مدت 7 روز) برای کارکنان بیمارستانی که احتمالاً با بیماران ترخیص شده در تماس هستند توصیه می شود. متخصصان مراقبت های بهداشتی که وضعیت عمومی خوبی ندارند نباید مستقیماً با بیماران در تماس باشند زیرا آسیب پذیر هستند و ممکن است در صورت قرار گرفتن در معرض ویروس H5N1 به بیماری حادتری مبتلا شوند.
عوارض آنفولانزای پرندگان
ذات الریه، نارسایی تنفسی، نارسایی اندام های مختلف مانند کلیه ها و قلب، خونریزی از ریه ها، تجمع هوا در فضای پلور (فضای بین ریه ها و مخاط ریه)، کاهش تمام خطوط سلولی خون (گلبول های سفید و قرمز و… پلاکت ها) سندرم ری، وضعیتی که با رسوبات چربی در کبد و درگیری مغز مشخص می شود) و سپسیس (عفونت شدید در یک قسمت از بدن یا در خون که باعث علائم التهابی در سراسر بدن می شود) از عوارض پرندگان هستند. آنفولانزا متاسفانه مرگ و میر ناشی از این بیماری بالا بوده و تاکنون بیش از نیمی از بیماران جان خود را از دست داده اند.
افراد مبتلا به آنفولانزای پرندگان را شناسایی کنید
در کشورها و مناطقی که آنفولانزای H5N1 گزارش شده است، احتمال آنفولانزای پرندگان باید در هر بیمار مبتلا به بیماری حاد تنفسی در نظر گرفته شود. در برخی موارد، شیوع آنفولانزای پرندگان توسط انسان گزارش شده است. تشخیص نهایی بیماری با کشت ویروس H5N1 یا آزمایشات سرولوژیکی انجام می شود.
درمان آنفولانزای پرندگان
در صورت امکان، زمانی که تعداد موارد هنوز کم است، بیماران مشکوک به آنفولانزای پرندگان و کسانی که بیماری تایید شده است باید برای انجام آزمایشات لازم، مراقبت های بالینی و درمان در بخش ایزوله بیمارستان بستری شوند. باید آموزش های بهداشتی لازم ارائه شود. تاکنون دو داروی Isletami Weir (Tamiflu) و Zanami Weir در تسکین علائم آنفولانزای H5N1 به ویژه در مراحل اولیه بیماری موثر بوده است.
گردآوری شده توسط مجله اینترنتی تشویق
مرجان امینی